PERDE'NİN ARKASINDAKİLER

KAPI

Kafamı çevirdiğimde babamın bana seslendiğini fark ettim.
Bana doğru koşuyordu . Perdenin arkasındaki artık yanımda yoktu . Bacağında beni sımsıkı tuttan parmaklar hissettiğimde kaçmak için artık çok geç olduğunu anlamıştım.
Beni hızlıca içeri çekti ben ise düşmenin sertliği ile kafamı yere vurmuştum.
Tahta kapının kenarlarından tutmuştum. Ellerim tozlu tahtadan kayıyordu ben ise avazım çıktığı kadar bağırıyordum . Babam kollarımdan yakalamıştı sonunda beni dışarı var gücü ile çekmişti .
Kapı suratımıza kapandı babamın yeşil gözleri yuvasından fırlayacak gibiydi ben ise ağlıyordum . Kucağında eve getirdi beni kanepeye yatırdı. Annem babamı mutfağa çağırdı.
-Söylemeliyiz artık
~ Şu an zamanı değil belgin
- Yapma artık bıktım bu lanetli kızdan
~ Kes sesini o daha bir çocuk
Babam burnundan soluyarak yanıma gelmişti .
Ben ise ;
-- Artık bana inanıyorsun değil mi
~Şimdi uyu sabah konuşuruz kızım
-- Ben lanetlimiyim baba
~ Hayır kızım birazcık dinlen herşey geçicek
Babam kapıyı kapatıp salondan çıkmıştı. İçerden kavga ettiklerini duyuyordum . Ve uykuya daldım
Tekrar uyandığımda ise saat 11:30 du
Kalkıp içiriye doğru yürüdüm .
Kimse yoktu . Dış kapı yarıya kadar açıktı dışarıya kafamı uzattım babam bahçedeydi yanina doğru ilerledim .

~Baba
-- Uyanmışmı prenses
~ Annem nerede
Babam sinirli bir ifade takınmıştı yüzüne
-- Annen gezmeye gitti
Yalan söylediğinin farkındaydım .
~ birazcık konuşabilirmiyiz
-Tabiki küçük hanım
~ Olanlar neydi baba
-- sadece seni korkutmuşlar kızım
~Baba benim annem kim ?
-- Belgin annen kızım uzatma hem böyle şeyler söylenmez
Diyerek beni susturmuştu oysa ona sorucak o kadar sorum vardıki gerçekleri öğrenmek beni tatmin edicekti .
Her şeyin farkındaydım Ve bir nebze olsun babam beni kandırmaya çalışıyordu .