PERDE'NİN ARKASINDAKİLER

Başlangıç

Korkuyordum . Herşey benim yüzümden
Annem benim yüzümden ölmüştü yada benim yüzümden terketmişti. Bizi
Tartışmalar durmuştu. Babam buruk bir gülümseme ile içeri girdi. Ve yutkunarak
- nasılsın prenses
- iyiyim baba
-sana bir haberim var ancak üzülmeni istemiyorum.
-Nedir?
-Sen artık başka bir yere gidiyorsun .
- Nasıl yani
- şey biz seni çok güzel arkadaşların olucak bir yere yollamayı düşünüyoruz.
~ beni yurdamı vericeksiniz.
- söz veriyorum seni asla orada bırakmıcam
- benden bu kadar çabuk mu vazgeçiyorsun .
Hiç birşey demeden yüzüme bakıyordu babam
- cevap ver baba annem nerede ?
- öldü
Öyle kala kalmıştım beklediğim cevap bu değildi
- neden öldü
- bunun için hazır değilsin seni görmeye geldiğimde konuşmalıyız bunu
-baba lütfen söyle neden yapıyorsun bunu bana
Ve babam gözlerini kaçırıyordu benden
Odadan çıkarken belgin abla yüzüme burnundan soluyarak baktı . Yüzümdeki nefretti görmem için bir kaç saniye yeterliydi benim için

Ve ben arkamı dönüp yüzümü yastığa gömmüştüm sessizce ağlamak
bile beni tatmin etmiyordu bağırmak istiyordum deli gibi

Hastane yastığına her yumruk attığımda hastane kokusu daha çok yükseliyor ve burnuma daha çok geliyordu .

Ölmek böyle birşey sanırım .
Artık kimsesiz bir çocuğun soğuk yüzüyüm ben
Lanetli olmak böyle birşey sanırım oldukça acı verici