SINANIŞ

Bölüm -1

Hayat ;öyle bir yer ki,bizleri oradan oraya,düşünceden düşünceye,kimi zaman ise mutluluktan bir yerlere sürüklüyor.

Bizler hiçbir zaman karşımızdakinin duygu ve düşüncesini umursamayız.Herşeyi gördüğümüz gibi yargılarız.Kimse kimsenin ne yaşadığını bilmeden bencilce davranır.

Kimsenin hayatı dört dörtlük olmaz,olamaz.Kiminin mutluluğu, kiminin umudu ,kiminin ise huzuru yoktur.

Bana gelecek olursak ben Asel.Çok çevrem yok normalde Bursa 'da yaşıyorum ama bu yıl üniversite seçimlerimi İstanbul 'a yaptım.Ailemden ilk defa uzun bir süreliğine ayrılıcam.İlk zamanlar bu sınava girdiğimde başka bir yere gidip onlardan ayrı kalacağımı aklımdan bile geçirmezdim ama şuan yaz tatilindeyiz daha tatil başında olsakta ben erkenden İstanbul 'a gidicektim.Aileme gelecek olursak 2 ablam 1 abim var.Annem ve onlarla çok anlaşmasakta,her defasında beni kötüleyecek bir durumun içine soksalarda aile başkadır.Babama gelcek olursak tam anlamıyla buz kütlesi gerekmedikçe bizimle muhatap olmayan,sürekli sinirli bir tip.Durumumuz çok varlıklı değil,ne çok iyi ne de kötü klasik memur ailesi nasıl olmalıysa o şekilde...

Burada en iyi anlaştığım,sevip değer verdiğim gerçek dost olarak bildiğim tek kişi 'Sanem'.Başka arkadaşlarım da elbette ki var ama tam anlamıyla benim ile olan dost kavramının karşılığı olan tek kişi küçüklükten beri o.

Dost dediğimiz insan yıl ile ölçülecek değere sahip olmaz.Önemli olan onun sen ağladığında,güldüğünde,her anında her ne şekilde olursa olsun bir şekilde senin yanında durması.Arkadaşlıklar geçici dostluklar kalıcıdır,arkadaşlar genelde senin iyi zamanlarında olurlar.Önemli olan karşındaki kişinin senin ona verdiğin değeri suistimal etmeyip aynı şekilde sana o değeri vermesidir.

Elimde telefon ile İstanbul için iş ararken yine kendimden geçtiğimden bihaberdim.Gözlerim sürkeli dalardı çok düşünürdüm..Taki Sanem arayana kadar;

- 'Alo '

- 'Sanem? '

-Napıyorsun canım?

-İş bakıyorum sen?

-Oturuyorum,bugün eve döneceğiz.

-Hadi ya güzel sevindim canım.

-Sen ne yaptın bulabildin mi iş felan?

-Ben de iş bakıyordum biliyorsun erken gidicem.

-Bulursun kuzum ya kocaman şehir.Neyse ne diyecektim ben...hah bu akşam bize gelsene?konuşuruz biraz.

-Olabilir canım ben sana dönerim hoşçakal.

-Öptüm

Sanemler tatil olduğu için 1 haftalığına Anaannesine kalmaya gitmişlerdi.Genelde onunla beraber olduğumuz için 1 hafta bize fazla gelmişti.

Akşama doğru hazırlanıp Sanemlere geçmiştim.İçeri geçtiğimde Annesi Sevim Teyze gülümseyerek karşılamıştı onu selamlayıp Sanemin yanına geçtim.Kısa bir merabalaşmadan sonra yatağa kurulmuştuk genelde uzanırdık beraberken,çünkü ikimizde baya severdik.Orada neler yaptığını çok sıkıldığını burayı özlediğinden bahsetmişti.Bana sormadı çünkü bilirdi genelde evde olduğumu çıktığımdaysa bir şekilde ona haber vericeğimi.Bu hafa ben İstanbul 'a, o ise Ankara 'ya gidicekti.Küçüklükten beri hep savunmacı olmuştu ve Hukuk istiyordu tam ona yakışıcak bir işti.

Yemek yedikten sonra biraz daha Sanemlerde durup eve gelmiştim.Biraz da Annemler ile vakit öldürdükten sonra erken uykusu gelen biri olarak uyumuştum.

1 HAFTA SONRA...

Ve işte erkenden bu koca şehire,İstanbul 'a gelmiştim.İş başvurusu yapıp başlamak içindi bu erken gelişim.Yurtta kalacağım için tek başıma gelmiştim.Fazla duygusal olduğumdan olsa gerek salya sümük ağlamıştım.Burada tanıdığım olmadığından ilk gün sesiz sessiz odamda durmuştum akşama doğru ise eşyalarımı yerleştirmiştim.Akşam olduğunda yemekhaneye inip yemek alıp masaya kuruldum.Genelde dışarıdan soğuk görünürdüm samimi olmadıklarıma nasıl davranabilirdim ki sahte gülüşlere ne gerek vardı..

Yemeğe dalmışken etrafa bakındım hoş bir havası vardı buranın o sıra bana doğru çekingen olduğu belli olan küt saçlı kehbir gözlere sahip bir kız geldi.

-'Selam'

-' Selam'

-Imm.. bak şey bak şey ben Hzal bende yeniyim tanışmak istedim rahatsız ettiysem kalkabilirim.

-Hayır,rahatsız etmedin saçmalama.

-Adın neydi yani ben Hazal olduğunu söyledim ama sen birşey söylemedin nereden geliyorsun?

-Asel ben.Bursa'dan geldim.Sen?

-ben burada yani İstanbul da yaşıyorum ama evim karşıda kaldığı için yurda geliyorum.

-Anladım.

-Hep böylemisindir?

-
-Nasıl diye cevapladığımda ise söyledikleri alışkın olduğum cümlelerdi.

-Bak yanlış anlama ama fazla ciddi ve sessiz dışardan çok soğuk birisin Asel.Daha çok burda ne işim var boş yere yaşıyorum bakışlısın deyip samimi bi ifadeyle gülümsedi.

-O sırada tek yaptığım burukça gülümsemek oldu.Kimse kimsenin hayatını bilmeden hep yargılardı.Kimi zaman bu ben de olabilirdim ama biz insanlar bu tarz ön yargı ve düşüncelerle gittikçe dünyayı korkunç bir hale getiriyoruz.Farkında ola ola.Haya tipki bir döngü gibiydi..

Okudugunuz icin tesekkurler.