365 Days with EXO

Prologue

Pasensya na sobrang late mag-update. Sobrang busy kasi sa school so ngayon lang talaga nagka-time para gawin yung story nato. Well, FANTASY po itong story 'to, so just you'll know. I'll be using distinct names para sa mga leading ladies sa story na kathang isip ko para maging fair. You can imagine yourself in this story using that given name :))

Lastly, at dahil tagal ko ding di nag-update. Mahabang prologue to. Sulitin niyo, baka next week pa ako makapag-update. Hehe.

 ***

"Miss na po kita mama." Pinunasan ko ang luha 'ko habang nakatingin sa lapida ni mama. First death anniversary niya ngayon. 

Pinatay ang mama ko. Hinostage siya ng aking step-father, at dahil hindi nakuha ang gusto niya, pinatay niya si mama ng walang awa. Muhing muhi ako sa kanya. Dahil don, nagalit ako sa mundo.

Sa loob ng isang taong wala siya, naging patapon ang buhay ko. Wala na rin kasing saysay, nawalan na ako ng kakampi sa buhay. Wala na si mama. Bakit pa kelangan mabuhay? Siya lamang ang inspirasyon ko, siya lang ang kasama ko. Ngayon nawala na siya, why should I live longer?

Naging palaaway ako. Sumali ako sa sorority. Natuto din akong manakaw kahit na malaki naman ang manang iniwan sakin ni mama,. Kababae kong tao pero ganito ginagawa ko, galit kasi ako sa mundo. Pinagkait ang gusto ko, kinuha at walang habas na pinatay. Tingin niyo, sasaya pa ako? Lahat ng nakakalilala sakin, takot sakin. Sino ba namang hindi diba? Isa akong hoodlum sa paningin nila.

"Ma, gusto mo na ba akong makasama?" Walang tigil ang pagdaloy ng luha ko. Ngayon lang ako naglakas-loob na puntahan siya. Di ko kasi matanggap na wala na siya. Sakit lang netong nararamdaman ko. “Ma, silence means yes..”

 

Napangiti ako, oras na siguro. Alam kong miss na din ako ni mama. Bakit ko pa patatagalin ‘to? Gusto ko na siyang makasama. Ayaw na sakin ng mundo. Oo tama, oras na para puntahan ko siya dun.

“Ma, wait lang po ah? Be right back.”

 

Tumalikod ako at naglakad papunta sa kotse ko. Napangiti ako.

See you later, mama.

 

I put my car keys to the ignition saka pinaandar iyon. Nang nasa highway na ako, I started to speed up.

 

“Woooohhh!”

 

Pinaharurot ko pa ang sasakyan. Knowing that there’s a cliff nearby. Well, that’s the plan. Napangiti ako nung nakita ko na yung cliff. I gradually closed my eyes as a teardrop fell on my cheek.

“Bye, Earth..”

 

Then the next thing I knew, I was falling…

Minulat ko ang mata ko, napangiti ako nung puro puti ang nakikita ko, I’m stepping on the clouds. I knew where am I.