[BTS] มีตัวเป็นเดิมพัน V.2

- บทที่12 -

ปัง!
กรี๊ด!
เพล้ง!
เสียงปืนดังลั่นห้องพร้อมเสียงกรี๊ดที่ดังไม่แพ้กัน แต่สิ่งที่จองกุกยิงไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นแต่กลับกลายเป็นแจกันดอกไม้ที่อยู่ใกล้ๆกันนั้นเอง
"คุณชายคะ!"แม่นมที่เพิ่งเข้ามามองไปทางแจกันและกระบอกปืนที่จองกุกถืออยู่ก็น่าจะรู้
   "เอาผู้หญิงคนนี้ออกไป!"จองกุกตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โมโหสุดขีด
   "ไปกันเถอะค่ะ"แม่นมดึงให้หญิงสาวไปกับเธอและเธอก็ไปอย่างง่ายดาย

และตอนนี้ก็เหลือแค่แทฮยองกับจองกุกแค่สองคน

"หึ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนแบบกู"จองกุกยกยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะละสายตาไปจากประตูบานนั้นแล้วเก็บปืนไว้ที่เดิม

ดวงตาร่างบางสั่นสะท้านเพราะความหวาดกลัว ถ้าผมขัดใจอะไรเขาไม่ใช่ว่าผมจะโดนยิงตายเลยเหรอ????

"กลัวเหรอครับหืม?"จองกุกทิ้งตัวนั่งบนโซฟากำมะหยี่สีแดงพร้อมชายตามองร่างบางด้วยรอยยิ้มอีกแบบที่ดูแตกต่างจากเมื่อกี้ มันดูอบอุ่นมากๆ แบบที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน

   "......."ไร้เสียงตอบรับ ร่างบางก้มหน้ามองพื้นพรม ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะตอบอะไร แล้วผมควรทำตัวยังไงกับสถานการณ์แบบนี้

   "โอ๋นะครับคนดี มานั่งนี้มา"จองกุกตบตักของตัวเองก่อนที่จะมอบรอยยิ้มหวานๆที่ทำให้สาวหลายๆคนหลงได้

   ร่างบางนั่งคร่อมตักอีกคนอย่างว่าง่ายก่อนที่จะกอดร่างสูงตรงหน้า แล้วเอนตัวไปพิงอกแกร่ง แขนกระชับกอดแน่นเหมือนขาดอ้อมกอดนี้มาเนินนาน

   ร่างสูงกอดเอวของอีกคนไว้ก่อนจะกระชับกอดให้ร่างบางเคลื่อนตัวไปนั่งทับกับส่วนตรงกลางของเขา มือหนาลูบผมก่อนที่จะจุ๊บลงบนผมของร่างบางเบาๆ

   "พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำร้ายเราครับคนดี"ร่างสูงก้มลงกระซิบที่ข้างหูของร่างบางก่อนที่จะเอาคางเกยหัว