[BTS] มีตัวเป็นเดิมพัน V.2

- บทที่7 -

바랜 기억 속에 Yeah
( ในความทรงจำที่เลือนหาย )
그 대를 남겨 뒸죠
( ยังคงเหลือภาพของคุณอยู่ )
하루를 일 년처럼 살아가는
( ใช้ชีวิตแต่ละวันยามเหมือนหนึ่งปี )
내게 할수 있는 유일한 선물
( ผมมีเพียงของขวัญชิ้นเดียวที่มอบให้ได้ )
이렇게 난 기도하죠
( ผมจึงอธิษฐานเช่นนี้ )
세상 가장 이름다운
( และอีกครั้ง ผมจึงร้องเพลงออกมา )
그 미소로 나를 안아준
( ได้โอบกอดผมไว้ด้วยรอยยิ้ม )
You are....

* You are - Pantagon

อาหารหรูมากมายถูกจัดวางอยู่โต๊ะตัวขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กที่วางอยู่กลางห้องสี่เหลี่ยมที่มีเตียงขนาดคิงไซต์และฟอนิเจอร์อื่นๆ ก็ห้องที่ผมถูกขังไว้นั้นแหละครับ555555
ทุกคนคงสงสัยสินะครับว่าอาหารพวกนี้มันมาได้ไง ช่วงนี้มันใกล้จะปีใหม่แล้วครับ แล้วพี่กุกเขาก็อยากจะจัดปีใหม่กับผมแค่สองคน เพื่อ!?!
เมื่อจานทุกใบถูกจัดแจงบนโต๊ะอาหารครบทุกจาน แม่บ้านพ่อบ้านก็โค้งตัวก่อนเดินออกจากห้องไป ร่างสูงจัดการเดินไปปิดประตูก่อนที่จะล็อกกลอนจนครบทุกอัน นี้กลัวผมหนีขนาดนั้นเลยรึไง????
"....."ไร้เสียงจากทั้งสองฝ่าย ห้องเต็มไปด้วยความอึดอัดร่างสูงเดินมานั่งขอบเตียงก่อนที่จะลูบหัวร่างบางที่กำลังแกล้งหลับอยู่
"เมื่อไหร่จะหายโกรธ..."ร่างสูงพึมพำเบาๆ "ขอโทษที่ทำไม่ได้กับเราในวันนั้น...."คำขอโทษมากมายที่ร่างสูงพูดออกมาไม่หยุด "ขอโทษที่นอกใจเราในวันนั้น..."
"!!!!"ร่างบางตกใจเล็กน้อยกับประโยคที่ร่างสูงพูดประโยคเมื่อกี้ออกมา
---
'อ๊ะ... พี่กุกเสียวจังค่ะ...'
---
ความทรงจำส่วนหนึ่งที่หลงเหลือโผล่ขึ้นมากจากเศษเสี้ยวความทรงจำที่แทฮยองยังคงพอจำได้
ครับ... คนๆนั้นที่ร่างบางจำได้ไม่ลืม... คนที่ทิ้งแทแทไป คนๆนั้นก็คือคนที่ทำร้ายแทแท 'จอน จองกุก' เขาจำได้แล้ว คงเป็นเพราะอุบัติเหตุในครั้งนั้นทำให้ความทรงจำส่วนหนึ่งของเขาหายไป
ร่างบางแกล้งทำเป็นเหมือนเพิ่งตื่นด้วยการค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆพร้อมมองร่างสูงตรงหน้าด้วยสายตาที่เรียบนิ่งแต่เป็นประกาย
"ตื่นแล้วเหรอครับคนดี? หิวรึเปล่า?"ร่างสูงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
"ยังเลยครับ"ร่างบายส่ายหัวเบาๆ
"ยังง่วงอยู่เหรอหืม?"ร่างสูงก้มจุ้บเบาๆที่หน้าผากมนของร่างบาง
"เปล่าหรอกครับ"ร่างบางเขยิบทิ้งตัวนอนลงบนตักอีกคน หัวทุยคลอเคลียหน้าท้องแกร่งที่มีซิคแพ็คแน่นเรียงตัวกันสวย

คำเตือน ⚠️ : เนื้อหาต่อไปนี้อาจมีคำหยาบคายมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กที่มีอายุต่ำกว่า50ปี(?)

   "ป่ะไปกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวมันก็เย็นหมดกันพอดี"ร่างสูงอุ้มร่างบางในท่าเจ้าสาวเดินตรงไปที่โต๊ะอาหารที่ถูกจัดเอาไว้อย่างเรียบร้อย
ครืด... ครืด...
เสียงโซ่ลากกับพื้น ร่างสูงวางอีกคนลงบนเก้าอีตัวสูงที่อยู่ตรงข้ามกับเก้าอี้ของเขา จองกุกเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตัวเอง
   "พี่กุก..."ร่างบางเอ่ยปากเรียกอีกคน
   "หืม? ว่าไงครับ?"ร่างสูงตอบรับด้วยสีหน้าที่นิ่งเรียบสายตาไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกอะไรแต่กับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น
   แทฮยองเดินไปหาอีกคนพร้อมลากโซ่ข้อเท้าถูกรั้งไว้กับเสาเตียงคิงไซต์ที่ทำจากไม้เนื้อดี ร่างบางขึ้นคร่อมตักร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าพร้อมโอบรอบคอใช้สะโพกบดเบียดเข้ากับแกนกายใหญ่ของอีกคน
   "อ่า... ทำแบบนี้ไม่อยากกินข้าวเหรอครับหืม?"จองกุกกระชับกอดที่เอวคอดของแทแท
   "....."ไร้เสียงตอบรับจากอีกคน ร่างบางซุกอกคลอเคลียทำท่าออดอ้อนเต็มที่"อือ~ เอาหนูหน่อย '^'~"แทฮยองขย่มตักหนาแกล้งอีกคนที่อยู่ตรงหน้า
"เดี๋ยวนี้หัดแรดเหรอครับคนดี:)"จองกุกบีบก้นของอีกคนเต็มแรงจนขึ้นรอยแดง
"งื้ออออ เอาหนูหน่อยสิฮะ พี่จองกุกรักหนูมั้ย ถ้ารักหนูก็เอาแรงๆด้วยนะฮะ"แทฮยองทำเสียงแหบพร่าพร้อมร่อนเอวบนตักหน้า
   "คิดจะยั่วกันแบบนี้เหรอครับคนดี:)"....

To be continued...

•  คุยกับนักเขียน •
(เอามาลงย้อนให้ละนะ)มาต่อจนจบตอนแล้วเย้~ สัญญาว่าตอนหน้าจะมีNCแน่นอน -..- อาจจะเห็นแทแทแรดแบบนี้เพราะไรท์ชอบแต่งเคะแรดๆอ่ะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน5555 เม้นติชมให้กำลังใจกันได้พูดคุยได้พร้อมตอบทุกเม้น ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ/-\
อย่าลืม!!!
1เม้น = 100กำลังใจ
1ดาว = 1000กำลังใจ