Emotions.

10.

Ik keek Ivy eerst een beetje lang aan en scande der daarna van top tot teen. "Hoi, ik ben Shania Doz Santoz, jij bent dus Ivy hè?" Zei ik terwijl ik me hand uitstak. Kyara gaf me een blik die al genoeg zei en ze duwde me richting Ivy. "Wacht voordat we gaan praten hè, we hebben veel bij te praten van de afgelopen jaren. Je hoeft nu ook niet te doen alsof je tegen een vreemde praat die sprekend op je lijkt ook al is dat wel zo maar ik ben je zusje, je evenbeeld, je wederhelft en ik hou van je ja." zei ze.

"Ik hou ook van jou, maar papa nu mag je genoeg uit gaan leggen want volgens mij zijn Dwayne en ik ook tweeling hè." Zei ik terwijl ik hem sneaky aankeek. "Drieling?" Zei hij nerveus wachtend op een reactie. Me hoofd stond op koken en ik stond op het punt om iemand dood te slaan hè. "Weet Dwayne hiervan af?"vroeg Ivy "Nee anders zou hij het aan z'n zusje zeggen." kwam er bot uit. "Ik ben ook z'n zusje Shania.." "Dan weet ik niet in welke wereld jij z'n zusje bent, misschien in je onzichtbare wereld." "Mi gado mi jesus pe mi bijbel dè (mijn god mijn jezus waar is m'n bijbel)." Schreeuwde Kyara. Ik hield m'n mond even dicht en kwam op adem, ik weet niet wat het is maar als ik boos ben en ik iemand wil gaan slaan begint me hele lichaam te trillen

Ik keek m'n vader aan en hij zei tegen Ivy dat ze samen met hem weg moest gaan uit m'n zicht. Ze liepen allebei weg en uit het niets barstte ik in tranen uit. "Wat is er zo moeilijk aan, je weet dat je een tweelingzus hebt maar blijkbaar kan het der geen moer schelen dat ze al bijna 17 jaar geen contact met me heeft opgezocht. Ze weet m'n naam, overal op social media heet ik ShaniaDosSantoz. Blijkbaar is het me niet gegund om toch nog een deel van mezelf bij me te hebben.

M'n vader? Ik weet helemaal niet wat ik met hem boeit, hij heeft me 2 jaar geobserveerd van afstand maar heeft nooit de intentie gehad om me op te zoeken, alsof ik z'n kind niet ben. Weet je wat fuck alles ja, dan niet. Ik heb niemand nodig in dit leven, ik kan het mooi op mezelf. Ik ben er echt klaar mee wat dit betreft Kyara." gooide ik eruit. Ze keek me emotieloos aan. "Weet je Shania je huilt echt om troep hè. Je doet alsof je leven het ergste is wat je kan wensen. Jij leeft oming zielig in het verleden, als ik jou was zou ik leven met de dag. Chahid huilt ook niet om je, wees blij dat Ivy en je vader er vandaag wel zijn en je vakantie met ze door kan brengen. Gedraag je niet als een bobo, sta op en ga je excuses aanbieden voordat ik je mars naar daar stuur." Kaatste ze terug.

Ik heb die woorden wel boeng hard gevoeld, met lood in m'n schoenen stapte ik naar Ivy en m'n vader waar ik iets zag dat ik liever niet wilde zien...