Voor hem

Hoofdstuk 3

Toen de dag school afgelopen was, liep ik naar mijn tante. Tante Elisa. Het was een aardige vrouw, maar ze was niet mijn moeder...

Mijn ouders en broertje waren omgekomen in een auto ongeluk. Ik was er kapot van en heb de hele zomer in mijn kamer doorgebracht. Eerst zou mijn tante, als nieuwe voogd naar Manhattan komen, maar ik wilde een nieuwe start.

Iedereen op mijn oude school wist wat er gebeurt was en ik had geen zin om de hele dag om me heen eraan herinnerd te worden, dus een nieuwe leefomgeving leek me perfect. Mijn tante had dit gelukkig ook door, dus deed net alsof alles normaal was.

En ik moet toegeven, dat dat de laatste tijd ook het geval begint te worden.

Ik had wel huishoudelijke klusjes gekregen en dat was toch wel even wennen. Dat was altijd voor me gedaan maar toen realiseerde ik me ook wel dat ik helemaal niet zoveel kon behalve mensen keuren op hun kleding en goed en met mate make-up opdoen.. dus vanavond ging ik koken. Waarschijnlijk wel macaroni, maar het is een begin.

Toen ik in de saus van de macaroni aan het roeren was, werd er op de deur geklopt. Mijn tante was boven dus ik liep snel naar de deur. Toen ik open deed stond daar een jongen naar voren gebogen en zei, "Hoi Elisa, ik heb weer een pakje voor...." Maar toen hij opkeek zag hij mij staan. Ik keek alweer in die prachtige hemelsblauwe ogen en ik kon weer geen woord uitbrengen.

Serieus, wat was er met me aan de hand!

"Jij bent niet Elisa." Zei Jonathan. Ik glimlachte. "Goed gezien, mijn tante is boven, moet ik haar even halen, of is het goed dat ik het pakketje zelf aanneem?"

Ik zag Jonathan twijfelen maar uiteindelijk gaf hij me het pakketje. " Ik wist niet dat Elisa een nicht had." Mompelde hij.

" Ik woon hier ook nog maar net en..." "Ik moet gaan," onderbrak hij mij."Hé!"schreeuwde ik hem achterna. Hij draaide zich om en ik zei, "Ben je altijd zo'n eikel, of is dat alleen tegen mij?" Hij glimlachte een heel klein vreugdeloos lachje en draaide zich toen weer om en liep weg.

Ik keek hem met open mond na. Tante Elisa kwam naar beneden en keek me vragend aan.

"Een jongen kwam aan de deur met een pakketje voor je." Zei ik een beetje ontwijkend. Ik had geen zin om vragen te beantwoorden over de jongen.

"Oh, dat moet Jonathan Davis zijn. Zo'n aardige jongen. Heb je hem niet ontmoet? Volgens mij zit hij bij je op school." Zei ze nadenkend. "Ik zal erop letten." Zei ik mompelend.

Opeens begon mijn tante te snuffen. "Katharina, het eten!!" riep ze. Ik vloekte wat in mezelf en rende naar de keuken waar mijn saus aan het aanbranden was. Geen macaroni voor ons vanavond.