Voor hem

Hoofdstuk 5

De rest van de dag heb ik bewust Jonathan ontweken en vermeden. Ik had geen zin meer in beschuldigd worden van... van iets... Onnozel? Ach wie hield ik voor de gek. Ik kende hem nog nauwelijks en ik was nu al smoorverliefd.

Ik was alleen verbaasd dat hij dat zo snel door had... Waren er meerdere meisjes? Had hij ervaring met dit soort dingen? Misschien wel meer dan ik? Nee, dat kon het niet zijn. Dat was echt onmogelijk.

Ik ging naar huis. Ik was moe en was van plan om naar bed te gaan. Maar natuurlijk had ik nog wat huishoudelijke klusjes te doen. Nadat ik alles had gedaan wat ik moest doen en had gegeten, ging ik nog even bij het raam in de woonkamer zitten en denken aan van alles en nog wat.

Toen besloot ik naar boven te gaan en in mijn bed te gaan liggen maar opeens hoorde ik de deurbel gaan. "Hoi, Ik kom Katharina ophalen..? " Vroeg iemand nogal onzeker.

Verdomme helemaal vergeten, het feest. Ik schelde nog wat door en ik hoorde mijn tante roepen, "Katharina, er staat hier iemand voor je aan de deur de je komt ophalen?" De zin eindigde in een vraagteken.

Ik rende naar boven en riep naar beneden dat het nog zo'n vijf minuten kon duren. Ik hoorde mijn tante de jongen binnenlaten en ik ging als een speer mijn feestkleding aandoen.

Na ongeveer vijf minuten was ik ook klaar om te gaan. Een chaos van kleding achterlatend in mijn kamer, maar ik zag er tenminste goed uit, al zeg ik het zelf. Ik liep de woonkamer in en een jongen die ik nog nooit eerder had gezien stond op en liep naar me toe. "Hoi, ik ben Max en ik kom je ophalen voor het feest."

Hij zag er nogal sukkelig uit. Devon had hem waarschijnlijk dan ook alleen uitgenodigd op het feest zodat hij overal iedereen kon ophalen... Wat een gentleman.. Ik glimlachte naar Max en keerde me toen naar mijn tante, "Sorry ik was helemaal vergeten te zeggen dat ik vanavond een feest heb, ik ben voor 1e thuis, beloofd." Maar gelukkig lachte tante Elisa, blijkbaar vond ze het goed dat ik een avondje uit ging.

Ik moest toegeven dat ik dat dan ook al lang niet meer had gedaan, hoewel het wel heel erg bij mij hoorde. "Rijd niet als je gedronken hebt." Ik glimlachte terug, "Beloofd." Ik liep samen met Max naar zijn auto op weg naar het feestje.

Het was al ontzettend druk toen we aankwamen bij onze eindbestemming. Gossiemijne, als dit Devon's huis was, was hij knap, arrogant én rijk...

"Je bent er!" Zei een dronken Devon in mijn oor. Je kon de alcohol waarschijnlijk ruiken vanaf een kilometer afstand. Dat hij nu al dronken was, het feest was nog maar een uurtje bezig ofzo. "Ach ja, het is nogal onbeschoft om degene die je ophaalt met lege handen terug te laten komen, denk je niet?"

Devon lachte heel hard en schreeuwde, "Je bent zo grappig, Kat! Kan ik je Kat noemen?" Weer moest hij overdreven hard lachen en ik stond er een beetje ongemakkelijk naast. Ik liep snel weg met het idee dat ik als ik heel snel weg zou zijn, hij misschien zelfs zou vergeten dat hij met mij gepraat had.

Ik liep door het huis naar de achtertuin. Alweer een cliché, een zwembad. Er waren heel veel mensen in de tuin en in het zwembad, bijna zoveel dat je je gaat afvragen hoe al die mensen daar passen.

Ik liep er een beetje doorheen en ging op de sofa zitten die daar stond. Ik keek naar alle mensen die aan het lachen, dansen en vooral drinken waren. Je hoorde overal van alles breken. Ik kon niet geloven dat de ouders van Devon hier oké mee zijn. Ik werd op mijn schouder getikt en weer stond Devon daar.

"Sorry, ik was een beetje overdreven daarnet. Maar ik wil je echt heel graag wat laten zien, dus wil je asjeblieft even meelopen." Ik knikte, misschien kon hij me wat laten zien dat het nog leuk maakte vanavond. We liepen naar binnen en naar boven.

Het begon steeds rustiger te worden. De muziek verminderde tot het alleen nog klonk als een achtergrondmuziekje. Devon ging me voor zijn kamer in en sloot hem toen we binnen waren. "En... wat wilde je me laten zien?" Vroeg ik een beetje warm wordend. Het was niet de eerste keer dat een jongen me apart had genomen en dat was nooit helemaal goed uitgepakt... Ik voelde Devon hijgen in mijn nek en de geur van alcohol was ondragelijk.

"Devon, stop ermee!" "Je bent zo mooi." Ik stribbelde veel tegen maar Devon had me goed vast, hij draaide me om en drukte zijn lippen ruw op de mijne. Hij kuste me alsof zijn leven ervan af hing en zijn handen gingen over mijn hele lichaam. " Devon laat me los! HELP!", schreeuwde ik.

Hij liet zijn handen onder mijn shirt gaan en... Toen werd hij van me af gerukt. Ik stond daar ontsteld en ik voelde me vies. Ik zag hoe iemand Devon helemaal in elkaar roste en ik kon alleen maar toekijken. Het moest me even bezinken wat er nou net gebeurt was.

Maar toen kwam ik weer bij de realiteit en degene die me gered had, was nog steeds bezig met Devon in elkaar slaan. "Stop! Het is genoeg!" Riep ik. Ik liep naar hen toe en probeerde de jongen van Devon af te trekken. De jongen draaide zich om en ik zag Jonathan's geweldige ogen weer.

Het maakte me even van de wereld maar al snel kwam ik terug. "Laten we gaan." Zei ik een duf. Hij stond op en liet Devon vallen. Devon lag hijgend en volgens mij huilend op de grond. Ik keek naar Jonathan. Zijn spieren waren nog steeds gespannen en je zag de bloedvaten lopen.

"Gaat het?" vroeg ik. Hij ik verward op. "Vraag je nou of het goed met míj gaat?" Hij lachte een vreugdeloos lachje. "Jij bent degene die zonet zo goed als verkracht is.."

Ik keek fronsend naar beneden. Hij had gelijk, ik was degene die hier in shock moest zijn. Maar waarom was ik dat dan niet. "Ik voel me veilig bij jou."

Weer keek Jonathan mij verward aan. Ik was benieuwd wat er door zijn hoofd ging. "Waar denk je aan?"

"Ik vraag me af wat ik met jou aanmoet." Ik werd rood. "Hoezo?" vroeg ik. Ik moest door blijven vragen. Dat was de enige manier hoe ik erachter kon komen of het proberen van zijn aandacht te krijgen zin had of niet. "Dat je dat nog moet vragen." Ik zuchtte.

"Dank je wel... voor... dat van net." Jonathan glimlachte, "Graag gedaan."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

En weer een Hoofdstuk, sorry dat het zo lang duurde, ik had alleen niet het gevoel dat iemand het las... sorry!

Als jullie nou voten en commenten, zal ik zeker sneller uploaden ;-)

XOXO-L