10 days // Shawn Mendes

Ostatnie pożegnanie

Pamiętam dzień, w którym usiadłam obok niego na szpitalnym łóżku, a on przebiegł palcami po moich długich, ciemnych włosach.

- Kocham cię tak cholernie mocno. - wyszeptał ze łzami w oczach.

- Kocham cię jeszcze mocniej. - odparła, chwytając jego dłoń.

Cisza. Bawił się moimi palcami, gdy położyłam głowę na jego ramieniu. - Hej, Shawn?

- Tak?

- Kocham cię taak mocno. - powiedziałam, na co on się uśmiechnął.

- Kocham ciebie taak mocno. - powtórzył moje słowa, wywołując przy tym chichot jego rodziców, którzy stali w drzwiach.

- Jak się czujesz Shawn? - zapytała bruneta jego mama.

- W porządku. - mruknął, do swoich rodziców.

- To dobrze skarbie. - pocałowała jego głowę, na co on się uśmiechnął. Jego tata w międzyczasie złapał dłonie swojego syna i ścisnął je, po czym poczochrał jego brązowe włosy.

- Nie dotykaj! - zażartował Shawn i zgromił swojego ojca wzrokiem. Mężczyzna zaśmiał się tylko z dziecinnego zachowania jego syna.

Siedzieliśmy tak wszyszcy razem cały, wspominając wszystko i zawstydzając siebie nawzajem, aż do momentu, kiedy nagle serce Shawn'a zaczęło dziwnie skakać. Jego rodzice wybiegli z pomieszczenia, a ja zostałam z Shawnem trzymając go za rękę, aż jego serce przestało bić.

Na monitorze ukazała się jedynie kompletnie prosta kreska.

Nie mogłam pogodzić się z jego śmiercią. Nie mogłam w to uwierzyć, a może jednak nie chciałam? Chciałabym móc jeszcze raz zobaczyć jego uśmiechniętą twarz. Chciałabym móc przytulić i pocałować go po raz ostatni. Wiem, że jednak tak nie może się stać.

- Ellie, skarbie. On odszedł. - powiedziała jego mama, a w moich oczach zaczynało się pojawiać coraz więcej zaczynały się pojawiać. Po chwili mój płacz zaczął zamieniać się w histerię. Próbowałam zdusić szloch, zasłaniając swoją ręką usta. To jedak nie pomagało. Siedziałam tam dopuki nie zabrano jego ciała a ja wraz z jego rodzicami zostaliśmy sami.

To był dzień, w którym pożegnałam moją prawdziwą miłość.