The Long Lost Princess Of Pluto !

chapter 18 !!!

Hayyyy,,, ilang araw na ang nagdaan at sawakas ay kilala na ako ng buong palasyo. Hindi na tumatalab ang sumpa sakin. At napakasaya ko kung ganun. Haha.  Gabi na at talagang pinahirapan ako ng lubusan ni aunty zenaya sa kanyang mga utos... Gustong gusto ko nang matulog.... Unti unti ko nang pinikit ang mga mata ko. At sa pagmulat ko, ay nagising ako sa kakaibang lugar.

Bumangon ako mula sa aking pagkahiga at isang kakaibang  lugar na ang aking nakagisnan.  Oh?  Mga punong nagaapoy ang bunga.

Mga nagaapoy na dahon....

Ilog na hindi tubig kundi apoy ang dumadaloy.

Ano toh? Impyerno?

Sinasabi mo bang impyerno ang aking lugar?
-sabi ng isang ,,,w0ah? Matipuno, check ! Macho, check! Gwapo, check na check... 

Iyong lugar? Sino kat,anong kailangan mo?
-tanong ko habang tinututukan sya ng espada ni ama.

Wag mo akong hamunin. Pagkat isa ka lamang dayuhan sa aming lugar! Kung hindi ako nagkakamali, galing ka sa kanang bahagi ng pluto? Tama ba?

-sabi ng lalakeng yun habang papalapit sakin.

Wag kang lumapit, at hindi ko alam ang mga pinagsasasabi mo.

Hhahaha. Ulol. Eh, ang akin lang.... Wag kang magmayabang. Dahil,sayang lang yang kagandahan mo,..

Hah? Nga pala, bakit, gamit ko ngayon ang totoong imahe ko?

Hinawakan ko ang aking muka sabay sabi ng "einra" ! Pero walang umepekto at nananatili padin ang totoong itsura ko ...

Ano't nababaliw ka na ba? Hahahaa.
-patawang sabi ng lalake..

Wag ka ngang lumapit.
-sabi ko habang malayo sa kanya ..

Ako nga pala c kian :) at ikaw c ?

Ako naman c leyah ! Ay,.. Este c einra pala....

Haha. Leyah ang una mong sinabi kung kayat leyah na ang aking tatanggapin.
Natutuwa akong makilala ka :)

Nagabot sya ng kamay upang mag shake hands, pero agad akong nakaramdam ng napakasakit.... Parang natutunaw ang aking katawan.... Na sa sobrang sakit ay sumigaw ako ng napakalakas at hanggang sa ako ay nagising ....

Humihingal ako ng sobra.... Sobrang hingal... Ano't nagkaroon ako ng ganung klaseng panaginip? Panaginip na parang totoo?

"Apo, wag kang mabigla. Sapagkat totoo ang panaginip na yun"

Lolo?
-sabi ko sa sarili ko,habang kausap ko si lolo sa aking utak.

Ang Pluto ay isang malaking planeta.  At nung unang panahon, napakadaming siglo na ang lumipas... Ay may dalawang kaharian dito sa pluto. Ang mga puwego at prihyo ! Ang mga prihyo ang tawag sating mga lahi ... Kung kayat taglay natin ang kapangyarihan ng yelo o ice. Na nagdudulot ng lamig sa paligid. At ang puwego naman ay ang mga may lahing nagtataglay ng apoy sa katawan.... Mahirap man aminin pero kapag nilalapitan tayo at lalo na kapag hinahawakan tayo ng mga puwego ay nanghihina ang ating katawan. Dahil hindi kaya ng isang yelo ang apoy. Matutunaw lamang tayo sa kanila. "

Kaya pala nanghina ako nung nilapitan ako. Ng isang lalakeng puwego kanina lolo"

"Oo ap0 ko, pero nagkasundo naman ang mga puwego at prihyo sa isang pagpupulong... Napagkasunduan nilang mapupunta sa puwego ang kaliwang bahagi ng Pluto,at ang mapupunta naman sa ating mga prihyo ay ang kanang bahagi nitong planeta.

So, lolo?, ang lugar na aking napuntahan sa panaginip ay totoo .. So, may kapangtarihan akong iba?

"Oo apo. Kaya mo nang maglakbay at pumunta sa panaginip ng ibang Tao. Pero babala...kapag may pinatay kang Tao sa kanilang panaginip ay maaring mabangungot ang taong pinatay mo sa panaginip. At  Kapag ikaw ay napahamak o napatay sa panaginip na iyong pinuntahan ay maaari kang mamatay at mabangungot.

"Salamat sa paalala lolo"

"Paalam apo"

**********
Agad naman akong nagtungo kay anty sapira.

Anty, sapira!

Masaya akong matuklasan mo na ang iyong bagong kapangyarihan. Ang kapangyarihan na yan ay ang mga nagiging prinsesa lamang ang nagkakaroon kagaya ng iyong ina. 

Ina, ? Tama c ina! Anty, paalam nat tutungo na muna ako Kay ina't ama.

"Konting tiis nalang aking ina, at ganun ka din aking ama. Malapit na kayong mawala sa sumpa ng mahiwagang tugkod. Gayunpaman, hinihiling ko sa inyo na tatagan nyo ang inyong mga loob, sapagkat ipinapangako ko,ama't ina, ay mananalo po ang kabutihan sa kasamaan.
-sabi ko kina ama't ina habang yakap yakap ko ang kanilang mga rebulto na gawa sa bato. Bago pa ako naglaho at lumitaw sa palasyo.

Ngayon ay nasa aking silid ako habang pinagiisipan ng maigi kung papaano ko makuha ang tungkod sa kamay ni anty zaneya.

Pumunta ako sa silid kung saan naroroon ang tungkod at nasa harapan ko na ang tungkod. Lumayo ako ng kaunti pagkatapos kong makita ang prinsipeng nakatitig saakin.

Oh,ikaw? Bat ka nandyan sa mahiwagang tungkod?
-tanong ng prinsipe habang nakatitig padin ng madiin sakin.

Akoy namamangha lamang sa tungkod na ito?
-sagot ko na parang first time namen mag meet pati ng tungkod. Haha

Ang tungkod na yan ay hindi ordinaryo. Sapagkat nasa tungkod na iyan ang kakayahang gawing bato ang sinumang matatamaan ng sindak nito.
-paliwanag ng prinsipe saakin.

Kung gayon, maaari ko bang subukan ang sindak nito?

Ano,ako? Baliw para ipasubok sayo ang tungkod na iyan? Tsaka gugustuhin ko man ay hindi pwede sapagkat hindi ko mabubuhat ang tungkod na yan paalis sa kinalalagyan nyan. Dahil ang tanging makakabunot lamang sa tungkod na yan ng hindi makakaramdam ng bigat ay ang mga may dugong bughaw lamang.

Ano ang ibig mong sabihin? Mahal na prinsipe?

Kapag walang dugong bughaw ang magbubuhat sa tungkod na yan ay kasing bigat ng isang palasyo ang bigat nyan. Subalit kapag ang mga may dugong bughaw ang bubuhat dyan ay kasing bugat lamang yan ng isang basong tubig para sakanila.

Sa madaling salita?

Sa madaling salita, walang sino man ang may kakayahang nakakabuhat sa tungkod na yan maliban sa mga may dugong bughaw lamang.

Ok ok okay. Gets ko na. Loko ka. Pinahirapan mo pa ako.

Teka.. Bat ko ba ito sinasabi sayo ? Ako ay prinsipe at isang alipin ka lang ..lumayas ka na nga sa silid na ito. Layas.!!!

Sungit mo naman. Okay okay. Aalis na ako. Bye.

Sabi ko habang naglakad palayo sa silid na yun.

May tamang panahon para makuha yun. Kapag wala ang prinsipe. Besides, mabubuhat ko lang yun. Dahil may dugong bughaw ako ee...
-sabi ko sa mga alahas ko.

End of chapter!