Are you mine? //Alex Turner

2."Nic o mnie nie wiesz słońce"

Obudził mnie mój głośny budzik, który sprawia, że kiedyś na bank dostanę zawału. Niechętnie przeciągnęłam się na łóżku, mając zamiar zaraz wstać. Pierwsze promienie słońca wpadały do mojego pokoju.
-Dzień dobry- powiedziałam zasłana do Mii, która robiła już śniadanie. Jak to dobrze, że robimy sobie na zmianę śniadanie
-Hej Alex, zjesz tosta z awokado?- zapytała, a ja w odpowiedzi pokiwałam głową i nalałam sobie do szklanki czarną kawę.
-Co robimy po południu?- zapytała przyjaciółka, gdy jadłyśmy nasze śniadanie
-Nie wiem, masz coś na myśli?
- Poszłabym na jakiś koncert, dawno nigdzie nie byłyśmy.
-Okej, nie ma sprawy, na co chcesz iść? - zapytałam kończąc swojego tosta
-Jeszcze nie wiem, ale na pewno coś się wymyśli- odpowiedziała i tak jak ja skończyła śniadanie.

Następne 20 minut spędziłam w łazience robiąc poranną toaletę jak każda kobieta. Swoje włosy zostawiłam rozpuszczone, tylko ubrałam opaskę, żeby moje nieogarnięte kosmyki znikły z mojego czoła. Ubrałam swoje czarne, obcisłe jeansy, jakiś pierwszy lepszy T-Shirt i na wierz swoją ulubioną katanę jeansową z Levis'a . Jeżeli chodzi o makijaż to tylko delikatnie wyrównałam koloryt swojej skóry podkładem, nałożyłam maskarę i przejechałam usta bardzo delikatną, świetnie nawilżającą szminką.

-Gotowa?- zapytała Mia

______________________

-Uff.. jak dobrze, że dzisiaj piątek- powiedziała Lisa z mojej grupy. Właśnie kończy się piąta lekcja, czyli matematyka, a potem do woli mamy zajęcia plastyczne. Już nie mogę się doczekać kiedy wejdę do pracowni. Czuję takie natchnienie! Mam tyle wizji w głowie, ale przede wszystkim widzę w nich niesamowitą i hipnotyzującą błękit oczu wczoraj poznanego Alexandra.Ughh.. szkoda tylko, że okazał się takim dupkiem! Facetom chodzi tylko o jedno...
Moje przemyślenia przerwał dzwonek. Wszyscy wyszli z klasy i zaczęli kierować się w stronę pracowni, gdzie już na pewno czeka pani Rose. I nie pomyliłam się. Stała przy swoim biurku, jednak podchodząc bliżej dopiero dostrzegłam jeszcze drugą postać, kompetnie mi obcą. Gdy Rose zauważyła mnie i innych z mojej grupy, rzuciła wszystkim głośne ,,Dzień dobry" a wszyscy zajęli swoje miejsca.
Gdy w końcu mogłam spojrzeć na drugą postać koło mojej nauczycielki, zobaczyłam że jest to.. ten sam mężczyzna co wczoraj w klubie...

Jak to możliwe? - biłam się ze swoimi myślami, przyglądając się chłopakowi, który widząc, że się mu przyglądam spojrzał na mnie i posłał mi swój szarmancki uśmiech.
Kretyn- pomyślałam i niekontrolowanie przewróciłam oczami. 
Gdy wszyscy już zajęli swoje miejsca przy sztalugach Rose odezwała się:
-Dzień dobry, to jest mój syn Alexander, będzie mi towarzyszył w dzisiejszych lekcjach. -powiedziała wskazując na swojego, jak się okazuje syna, a ja myślałam, że oczy mi zaraz wyjdą z orbit ze zdziwienia
-To jakiś żart- prychnęła cicho pod nosem, ostatni raz rzucając spojrzenie na bruneta opierającego się o biurko Rose.

Postanowiłam nie zwracać uwagi na Alexandra i zachowywać się tak jakbym go nigdy przypadkiem nie spotkała w klubie.
Biorąc pudełko farb zaczęłam tworzyć swoją nową pracę, po mimo wszystko miałam dzisiaj dobry dzień i nie nic mi tego nie zniszczy! Ja się o to postaram.
Podczas zajęć w klasie panuje raczej cisza, ponieważ wszyscy są raczej zajęci swoim płótnem, czasami ktoś poprosi Rose o pomoc, lub ta po prostu krąży po klasie i wszystkich obserwuje .
-Mogę włączyć radio?- powiedział znudzony brunet, który od długiego czasu siedzi wygodnie w fotelu i coś pisze w czerwonym zeszycie.
-Nie ma problemu- odezwało się kilka ludzi z mojej grupy. Chłopak wstał i tak jak chciał włączył srebrne radio, które stało na parapecie

-Halo Halo.. Nowy Jorku! Tego nie można przegapić! The Neighbourhood występują w klubie Heaven już dziś o 20! Tego nie można przegapić! - usłyszałam głos mężczyzny w radiu.