~Double LIFE~ [-Complete-]

17 ( бяцхан хүү? )

  Америк эмнэлэгт
Зүрхний цохилт заах дэлгэцэнд урт зураас дээш доош хөдлөх зураасаар солигдоход Жонгүүгийн хуруу бага зэрэг хөдөлөв. Жон хадагтай уулга алдан түүнлүү ойртоод "миний хүү " гэж орилход аав нь сандаран хэсэг ширтэж байгаад ухаан орсон бололтой салгалсаар эмч дуудхаар гарав.
Жонгүүгийн талаас
Цагаан ертөнцөөс аажим аажмаар холдсоор нүдээ бага багаар нээв. Гэтэл дахиад л цав цагаан зүйл энэ яг юу вэ? Удалгүй нэг хүн гүйж хүрж ирэн нэг хурц зүйл нүдэнд тусгаад ямар нэгэн зүйл хэлээд байх шиг болов.
Удалгүй тэр хүн явхад нэг эгч уйлаад намайг тэврээд унав.
Би хэн юм бэ ? Тэд хэн юм бэ ?
Тэр эмэгтэй "Жонгүүг миний хүү намайг сонсож байна уу" гээд уйлаад байв. 
Жонгүүг том нүдлэн ээж гэх тэр хүний хэлсэн зүйлийг дагаж хэлхийг хүссэнч чадсангүй "Ж.ж.жон Жон үги " гээд бүтэлгүйтэв.
Жонгүүгийн ээж нь нулимаа тэвчэн байж "Тиймээ миний хүү чамайг Жонгүүг гэдэг миний хүү " гэж хэлэн дахиад л нулимас унагав. Хажууд нь аав минь бололтой нэгэн ах ч бас уйлан сууна. 
 Хиргүй цагаахан сэтгэлтэй энэ бяцхан амьтан дэлхий гэдэг цоо шинэ ертөнц шиг санагдана. Огт мэдэхгүй зүйлс эргэн тойрон дүүрэн байх нь Жонгүүгийн сонирхолыг ихээхэн татаж байв. Энэ бүх сонин зүйлсээс Жонгүүг ганцхан зүйлийг маш тод мэдэж байв. 
Өөрийн мэдэх тэр зүйлрүүгээ заасаар "Л.л.лил.ли ч.чэч.эгэ " гэж хэлэх гэсэнч ам нь эвлэж өгсөнгүй.
Жонгүүгийн ээж гайхсан хоолойгоор " хөөх Лили цэцэг гэнээ хөгшөөн миний хүү сая үг хэллээ" гээд маш их баярлав.
Эмч ээж дээр нь очин "Тэр анх төрснөөсөө хойш л ухаангүй байгаа тиймээс түүний бие 15 тай ч гэлээ оюун ухаан нь яг л дөнгөж төрсөн хүүхдийнх шиг байгаа. Тиймээс түүнд бүхнийг эхнээс нь зааж сургах хэрэгтэй. Тэр бүр явж ч чадахгүй шүүдээ ингээд амьд босоод ирж байгаа нь гайхамшиг " гэхэд ээж нь дахиад л ихэр татан уйлаад эхлэв.
Жонгүүгийн ээж бас л усан нүдлэн "Надшиг муу  ээжээс болж миний хүү ингэж зовох гэж" гээд уйлхад аав нь нулимсыг нь арчиж өгөн өөрөө хөмхийгөө зуугаад "Миний хайр одоо зүгээрээ 15 жилийн дараа хүү минь бидэндээрээ ингээд хүрээд ирлээшүүдээ одоол хайрлахад болно" гээд духан дээр нь үнэрлээд хүү дээрээ очив. хэдий эр хүн ч гэлээ хүүхэд нь ингээд сэргэхэд яг л анх хүүхэд нь төрж байгаа мэт санагдана.
.Булхнана хаана байгаан булхнана хаана байгаан
Жонгүүг и энд байна"Дададад тллллл
Ж.Аав:Жонгүүг нь хаана байгаан Жонгүүг нь хаана байгаан.
Жонгүүг:"Би энд байгаад байнашдээ" дадада тлл агугага
Ж.Ээж хүрч ирэх нулимсаа арчаад:Миний хөөрхөнөө нь хаана байгаан вададада
Жонгүүг:"Тэнэгүүдээ би энд байна шдээ" Агугагагададад гээд минчийтлээ улаан уйлав.
Ж.Ээж:Үжү үжү миний нялх нь битгий уйлаарай гээд үнэрлэв.
Эмч хүрч ирэн нэг шажганадаг тоглоом урд нь сарвалзуулав.
Жонгүүгд яршигтэй санагдан өөр тийшээ хартал урд нь дахиад л сарвалзуулав. Уурлаад гараараа түлхтэл гарыг нь буулган инээгээд урд нь дахиад л сажигнуулав.
Үүнтэй зэрэгцэн гэдэс минь аймшигтай чанга дугарлаа.
Энэ үед Солонгосд Оршуулгын газар
Овоолсон шороо хөдлөн доороос юм нүдэх шиг болов. Үүнтэй зэрэгцэн булшин дотроос эрэгтэй хүүхдийн орилох дуу дуулдав.
Эргэн тойрондох хүн бүр л айж эмээн шоконд орчихов. Хэдэн залуучууд хүрз барин гүйж ирээд булшыг ухаж эхлэв.
Шюгагийн талаас
Ногоон талд гүйж байтал бүх зүйлс үгүй болон нүдээ нээхэд хав харанхуй битүү орчин угтан авлаа. Дээр дороос элдэв зүйлс холгон надхд өмсүүлсэн зүйл биеийг минь аймшигтэй их барьж байв.Тэсхэд бэрх болон хоёр тийш нүдэн амь тэмцэж орилж үзэв.
Удалгүй агаар дутагдаж амьсгал боогдож эхлэв. Гэтэл гэнэт дээрээс хурц зүйл тусан хүмүүс надруу гайхан харж орилолдох сонсогдов.Одоол нэг амьсгаа аван ханиалгаж хахаж цацсаар эргэн тойрноо хартал ногоон тал угтан авлаа. Яг л миний сая байсан шиг.
Би хөдөлж ч чадсангүй. Ингэхэд би яг хэн юм бэ? Би хаана байгаа юм бэ?
Эргэн тойрноо гайхан тойруулж харж байтал харц минь нэг хүн дээр тогтов. Энэ эмэгтэй нэгэн хүний нэрийг чангаар дуудан уйлна.
Гэнэт нэг танихгүй ах гүйж ирэн Юнгиг заамдан аваад "Миний хөгшөн тайван бай удахгүй би учрыг нь олно" гэснээ Юнгируу харан Чи хэн юм? Яагаад энд байгаа юм манай Юнги хаана байна хэлээдэх миний хүү хаана байна? чи луйварчин уу эсвэл булш тоногч уу? " гэсээр орилов.
Юнги юу ч ойлголгүй том нүдлэн зогсох ба юм дугарах гэсэнч  ам нь эвлэж өгөхгүй байв.
Тэрээр гацаж түгдэрсээр арай гэж "у.у.нг.ун.ги? " гэх авиаг л амжилттай гаргалаа.
Юнгигийн аав гэлтгүй бусад бүх хшмшшс юу болхыг ажиглан зогсоцгооно
Юнги гайхан хажуу тийшээ хартал эрвээхэй үхсэн хэвтэж байв. Түүний ганцхан мэдэх зүйл тэр л байв. Яагаад би үүнийг мэдэж байдаг билээ?
Юнги 'Э.элвээхээ" гэж хэлэхтэй зэрэгцэн гэдэс нь аймшигтай чанга дугарав.