ELİSA

Kabus peşini bırakmaz

Soluk soluğa yataktan fırlamıştım  sanki göğüs kafesim içine çökmüş nefes almamı istemiyordu vücudumunun her yeri kan ter için de bunların hepsi bir rüyamıydı onca macera inanamıyor Elisa hayal gücüne sıçayım aklım çıkıyordu.

Aynaya kendime baktım hiçbir yerimde yara izi yoktu kafam acıyordu ama şerefsiz cavura vurur gibi duvara pekmezimi akıtmıştı ne kadar rüya da olsa beni öldürmeye çalışan yaratıgı düşündükçe midem bulanıyor.

Rüyada ne kadar hareket etmişim ki kafamı gerçektene  duvara vurmuştum,banyo etsem iyi olur ama önce bulantıyı çıkarsam iyi olur lavaboya koştum önce içimi boşaltıp sonrada banyo yaptım sonunda rahatlamıştım annem bağırmaya başladı

"Elisa hadi artık geç kalacaksın okula "

"Tamam geliyorum "

dedikten sonra saçımı kuruttum formamı giydikten sonra aşağı koşarak indim kahvaltıya oturdum ama yemek istemiyordum. Rüyayı  bir türlü unutamıyordum

"Ben kalkıyorum ancak giderim okula"

Annem endişeli sesiyle "kızım iyimisin betin benzin atmış birşeyde yemedin hastamısın?"

"yok anne hiçbirşeyim, canım istemedi"

annemi yatıştırdıktan sonra kapıya yöneldim çıkacakken arkamdan abim Çağrı seslendi

"Dur elisa ben bırakırım seni yalnız gitme "

"Dır Elisa yilniz gitmi bin birakirim mış mış yürüyerek gitmek istiyorum kendi işine bak ,çocuk değilim ben karışamazsın,  beni rahat bırak"

Sabah sabah bu cesareti nereden aldığımı bilmiyorum,  abim kükreyerek bağırdı

"Düzgün konuş lan benimle gerizekalı alay ederek sözlerimi tekrarlama !! Yürü dedim ben bırakıyorum seni !!"

Ayakkabılarımı giydiğim gibi dışarı çıktım , kaldırımda yürümeye başladım , arkamdan seslenen Çağrıya kulak asmadan yoluma devam ederken kolumum sıkıca kavrayıp siyah arabasının koltuğuna fırlatılmam bir oldu   

"Öküz , odun , mal , naptıgını sanıyorsun kolumu morattın ,"

Arabaya bindi gazı köklemeden önce gözlerimin içine bakarak

" Elisa delirtme beni öfkemle karşı karşıya gelmek istemezsin bir daha bana karşı bu şekilde konuşursan kolunu acıtmakla kalmam akıllı uslu dur aklımın ayarıyla oynama anladınmı beni!!"

Kafa salladım çağrıdan korkuyordum ama güçlü görünmeye çalışıyordum neden bana karşı bukadar sertti benden nefret ediyor sanki üvey kardeşiz bu çocugun benimle alıp veremediği neydi ki ?
Bu sefer bağırarak sözünü tekrarladı "Anladın mı dedim sana!! "

"Anladım bağırmayı kes artık "

Sonunda okula gelebilmiştik çağrıdan kurtulduğuma içimden sevinerek hemen arabadan indim okula geldigime hiç bu kadar sevinmemiştim.