ELİSA

22.Bölüm

Ateş anlatıyor :

Arabayı büyük bir hızla uçuruma sürdüm aptal herif,bu çocuğun hiç aklı yok resmen kendini öldürmeye çalışıyor bu fırtınada dışarıda mı kalınır

ozanı yoldan aldıktan sonra 5dk'ya kalmadan uçuruma geldik burak kayaların birine oturmuş sırıl sıklam olmuş
gömleği kanlar içinde onu o şekilde görünce yüreğim parçalandı biz ona bunu nasıl yaptık ne derse desin kardeşimizi yalnız bırakmamalıydık.

karşısında birileri varmışcasına konuşup gülümsüyordu aniden yüzü asıldı oturduğu kayadan yavaşca yere doğru düşecekken yanına koştuk ama gözleri çoktan kapanmıştı bir koluna ben girdim diğer koluna ozan benim arabama kadar taşıdık arka kapıyı açıp koltuğa yatırdık yanınada ben oturdum

"Ozan sen kullan arabayı"

"tamam da hastahaneye mi götürecegiz ? "

"tabikide lan görmüyon mu çok ateşi var "

arabayı çalıştırdı sürmeye başladı
"Ateş tamam burak iyi değil de
hastane ye gidince babasının haberi olacak sonra ne diyecegiz
burak kendine geldikten sonra nasıl hesap verecek iyice zora düşecek "

"Ee napalım Ozan efedendi bukadar detaylı konuştuguna göre bir fikrin var herhalde
çetemizin zeka küpü dökül "

"iltifatların için çok sağ ol cetemizin  Safı yani avanagı "
ikimizde gülümsedik
burak'a bakarak

" lan gerzek duyuyormusun senin yüzünden adım avanak oldu
şakraban bizden kolay kolay kurtulamayacaksın "

Ozan "Aynen lan bizden kolay kurtulamazsın biz kardeşiz birimizi aldılar ama bir diğerini bırakmayacagız "

haklı birini kaybettik başka kaybetmek yok savaşacağız lan birlikte bulacağız elisayı

" Ateş şimdi şöyle yapıyoruz senin tek kaldığın eve gidiyoruz benim tanıdığım doktor arkadaşım var
onu çağıracağım geri kalanı orada düşünürüz .

"iyi bakalım dediğin gibi olsun"

burak'a baktığımda sayıklıyordu
söylediği kelime ile şok oldum
" E....elisa bu ..buldum"

"Ozan duydunmu ne dediğini elisa yı buldum diyor "

"evet kardeşim başarmış ama yerini ögrenebilmemiz için önce burağın uyanması gerek .

"Uyanacak daha çok işimiz var seninle burak "

Ozan" Lan bak seni  hazana da kavuşturaçağız rüzgâr ne düşünürse düşünsün biz sana güveniyoruz değilmi la ateş!"

"Aynen kardeşim birazda biz çöp çatanlık yapalım sevenleri kavuşturalım "

burak hiçbir tepki vermiyor bilincini tamamen kapanmış
en son nezam ağladığımı  bilmiyorum ama şimdi gözlerimdeki yaşlar çeşme gibi oldu Ozanda benden kalır yanı yoktu durmadan bir eliyle gözündeki yaşları siliyordu.
Eve ulaşmamıza az kalmıştı ozanın telefonu çaldı sağ eliyle cebinden telefonu çıkardı
"kim arıyor?" diye sordum