ELİSA

Ölme Güzelim

Mert anlatıyor :

" Serena aşkım nerdesin herkes gitti çok güzel bir geceydi ama başbaşa kaldık dizlerinde uyumak istiyorum sende saçlarımla oynarsın " diyerek yukarı çıktım önce kendi odama baktım serena orada da yoktu bir kaç odaya daha bakınca mutfağa koştum ama mutfakta da yoktu endişelenmeye başlamıştım

" Serena aşkım nerdesin lütfen korkuyorum bak ,saklambaç oynama benimle çok yorgunum hadi çık " desemde koca evde ses seda yoktu bahçe kapısını açıp bahçede bağırarak

" Serena korkuyorum çık güzelim sevmiyorum bu oyunu Serena !!!"

Bahçenin heryerine baksamda yoktu . İçeri girecekken bahçe kapısından tutunarak bir elimi kalbime götürdüm kötü birşey olacak kalbim sıkışıyor buçak saplanmış gibi sızılanmaya başladı , kendimi toplayıp içeri girip önce aşağıdaki tuvalete baktım burada da yoktu.
Merdivenlerden yukarı çıkarken bir yandanda konuşuyordum

" Aşkım kalbim acıyor bukadar acıttıgın yeter guzelim dayanamıyorum Serena çık ortaya " derken tuvaletin kapısını kulpunu tutup yavaşca açtıgımda
Serenayı yerde baygın bir şekilde buldum burnu kanıyordu yanına koşarak diz çöküp kafasını dizimin üstüne koyarak onu uyandırmaya çalışırken bir yandan gözümden dökülen yaşlara mani olmaya çalışsamda bağıra çağıra ağlıyordum

" Serena aç gözlerini beni bırakma aşkım yaşayamam güzel gözlüm
Aç koca gözlerinle gözlerimin içine bak Mert seni bırakmayacagım de hadi güzelim "
Derken kucağıma alıp merdivenlerden inip arabaya bindirmemle hızla hastaye sürmeye başladım bir yandan onu kaybetmekten korkuyordum
Hastaneye geldigimizde kucağıma alıp acilde bagırarak

" Yardım edin lan sevgilime birşey oldu " diyerek hastaneyi inletirken bir sedye getirdiler üstüne yatırdıktan sonra elini tutarak bir odaya doğru doktorla ilerken

" İyi olacakmı doktor iyileştirin onu benim ondan başka sığınagım yok nolur iyi olacak de"derken bile ağlıyordum en son annemin ölümünde bukadar ağlamıştım

Doktor " Elimden geleni yapacağım lütfen sen burada bekle geri kalanını bize bırak " diyerek odanın girişine gelince guzelimin elini bırakmak zorunda kaldım.
Öylece yere çöktün sırtımı duvarın dayayıp bir yandan ağlarken bir yandan ona birşey olmayacak diyerek kendimi teselli ediyordum. Ateşi aramayı düşündüğüm de telefonun evde kaldığı aklıma geldi acildeki birinden telefon rica edip ateşi aradım ilk çalışta açtı

" Alo kimsinız ?"
Deyince titreyen sesimle

" Ateş hastanedeyim kardeşim hemen gel çıldıracagım tek başıma" deyince ateş endişeli çıkan sesiyle

" Mert noldu herneyse hemen geliyorum kardeşim " diyerek telefonu kapattıktan sonra telefonu geri verip Serenanın oldugu odanın önüne gelip yere oturup ayaklarımı kendime çekip
Kafamı gömüp usulca gözyaşlarımı akıttıysamda kalbimin kanaması canımı daha çok acıtıyor sesli bir şekilde beni duyar hisseder umuduyla

" Kara kaşlım seni çok seviyorum bırakma beni sende terk etme yaşayamam sende biliyorsun be güzelim bırakma beni " .

Ozan anlatıyor :

Ateşin evine geldigimizde koltuların birine derin digerine esila uzanmışlardı bizi beklerken uyuya kalmışlar ateşle yukarı çıkıp buraga baktığımızda bizim manda çoktan uyanmış kolundaki boş serumu söküp attı bizi fark edince ayaga kalkıp boynumuza atlayıp sarıldı bir yandanda öksürüyordu