Yalan ♡Jaebum ♡Dahyun

B.3

Jae Dahyun un yanına geldi. Önce giden ortağının arkasından baktı ve kıza döndü.

Jaebum: Ne dedi sana? Neden elini tuttu? Neden izin verdin?!
Dahyun : Oppa o yanıma geldi ve bende bir sorun mu var diye sordum. Sonra bunu anlamak için birseyi kontrol etmeliyim küçük hanım dedi ve aniden kolumda birşey arar gibi baktı. Bende şok olduğum için birşey yapamadım. Özür dilerim Oppa.
Jaebum : Tamam önemli değil. Bundan sonra daha dikkatli ol tamam mı?
Dahyun : Söz veriyorum oppa.
Jaebum : Biraz dinlen hadi. Çok yoruldun. Biliyorsun yarın önce doktora sonra arkadaşlarınla buluşmaya gidicez. Enerji toplamalısın.

Dahyun kafa salladı ve parmak uçlarında yükselerek Jae nin yanağına masum bir öpücük kondurdu.

Dahyun : İyi geceler oppa.
Jaebum : I-Iyi geceler.

Jongin in ağzından

O olduğuna eminim. O benim küçük kardeşim. Küçükken seni kaybettim. Ama aramaktan hiç vazgeçmedim. Ve şimdi çok yakınımdasın.

Dahyun o evde ise babam nerde? Yaşadığını duymuştum. Peki neden kardeşimi yalnız bıraktı?  Neden herşey bu kadar anlamsızlaştı?

Annem kardeşimi kaçırmak babanın yanından almak istediğinde bir asansör kazası sonucu ölmüştü. O gün babam benim okumamı istediğini söyleyip yurt dışına göndermişti.
Neler oluyor anlayamıyorum...

Yazarın ağzından

Dahyun kendisi için hazırlanan koca yatağa yattı ve gözlerini kapadı.

Jae vicdan azabı çekiyordu. Ailesi onu kim bilir ne kadar merak etmişti.

Peki ya Jongin?  Jae ona hala anlam verememişti. Yoksa Dahyun u tanıyan biri miydi?

Jongin bir tarafta Jae bir tarafta sorular ile boğuşurken bizim meleğimiz Dahyun mışıl mışıl uyuyordu.

&Ertesi gün &

Dahyun gözlerini açtığında güneş yeni bir güne henüz merhaba dememişti.

Üstünü giyinmesi bitince hafif bir makyaj yaptı ve odadan çıktı. Koca salona indiğinde Bayan Wu kahvaltıyı hazırlıyordu. Dahyun da hemen yardım etmeye başladı.

Bütün evdekiler gelince sofraya oturuldu. Jae yine Dahyun u seyrediyor ve tebessüm ediyordu.

Bir süre yemek yedikten sonra Jae ve Dahyun kontrol için evden çıktı. Tam hastanenin kapısının önüne geldiklerinde Dahyun un başı döndü. Sanki... Sanki birisi ona sesleniyordu. Jae hafifçe kolunu tuttu.

Jaebum : İyi misin?
Dahyun : Evet sadece biraz başım döndü.

Hastaneye girdiler. Doktorun odasına giderken ne Dahyun babasının yanından geçtiğini bilebilirdi ne de babası kafasını azıcık kaldırsa kızına kavuşabileceğini bilebilirdi.