Drawn to You [Kaisoo Çeviri] ✔

Bölüm 13~

Bakın yine uzunnn bir bölümle geldim size :P Okuldan gelince anca yapıyorum. Yorum ve beğeniler için teşekkürler yarıladık sanırım açığı hadi bakalım :D Beğenmeniz umuduyla~ Yorumlarınızı esirgemeyin~supernaturel~~

BÖLÜM 13

Babası hala mutfakta yemeklerle uğraşırken herkes masaya oturmuştu. Soo, Jongin’in yanına otururken annesi ise onun karşısına oturmuş Jongin’i izliyordu.

‘Söylesene Jongin…’ dediğinde annesinin onu utandıracak bir şey söyleyeceğini çoktan tahmin etmişti Soo. ‘...nasıl bu kadar yakışıklı olabildin?’

‘Anne!’

‘Yanlış bir şey mi söyledim?’

Jongin kızarıp başını eğince, annesine teşekkür etmek bile gelmişti içinden , sayesinde utanan Jongin’in ne kadar tatlı olduğunu görmüştü.

‘Güzel insanlardan hoşlanmak yanlış bir şey değil!’ diyerek kendini savundu annesi. ‘Hem bu yüzden seni seçip aldık.’ diyerek gülümsedi.

O sırada babası sofraya yemekleri yerleştirmeye başlamıştı.

‘Çok güzel kokuyor, davet ettiğiniz için teşekkürler.’ dedi Jongin.

‘Teşekküre gerek yok, ikinizde ailemizden sayılırsınız.’ Annesi gülerken Jongin de ona utangaçça karşılık vermişti.

Yemek sırasında çocuğa kaçamak bakışlar attığında, Jongin’in eğlendiğini görebiliyordu. Haru’nun her zamanki gibi masanın altına girdiğini fark etmişti ama bu sefer onun yerine Jongin’in bacağına sarılmıştı. Jongin başta şaşırsa da ufaklığa gülümseyerek onun başını okşadı. 

‘Mükemmel!’ dedi babası ‘Artık benden çok sevdiği biri daha var!’

Jongin bu lafa gülerek aynısını diğer bacağına yapışan Maru içinde yapmıştı.

‘Bu güzel yemek için teşekkürler, böyle bir sofrada bulunmayalı uzun zaman olmuştu.’ dedi kibarca Jongin.

‘Ne demek tatlım.’ diyerek  gülümsemişti Bayan DO.

--

‘Ailen çok sempatik.’ Yemekten sonra Soo’nun odasına geçmişlerdi. MinSoo aşağı da ufaklıklarla oynarken, Jongin merakla odayı inceliyordu ve kütüphanenin önünde durdu.

‘Teşekkürler.’

‘Seni seçtiğini söylerken ne demek istedi?’

‘Ah o mu?’ Soo biraz duraklamıştı. ‘Şey, 10 yaşındayken beni evlatlık aldılar.’

‘Evlatlık mı?’

‘Evet.’ Gülümseyerek söyledi.

‘Peki ya biyolojik ailen?’

Kyungsoo bir süre sustu.

‘Üzgünüm, seni üzmek istememiştim…’

‘Sorun değil.’ diyerek ufak bir gülümseme verdi ona Soo. ‘Aslında daha bebekken yetimhaneye bırakmış beni annem. Nedenini bilmiyorum ama bana bakmak için çok gençmiş sanırım. 10 yaşıma kadar yetimhanedeydim ve sonra beni evlat edindiler.’

Yerdeki minik masanın yanına otururken eliyle Jongin’e de oturmasını işaret etti.

‘Yani biyolojik aileni tanımıyorsun?’

Kafasını salladı. ’14 yaşındayken annemin numarasını buldum ve onu arayacak cesareti toplamam 2 yılımı aldı.’

‘Ne söyledi peki?’