SOĞUK MEVSİM

74 25 7
                                    

Ne kadar üzgünüm ve ne kadar canım yanıyor
Bir bilsen yağmurun yağma sebebini
Sırıklam ediyor beni ve bu kahrolası şehri
Bir sevdanın bitişine ağlıyor melekler
Gözlerinde ki yaş düşüyor dünyaya birer birer
Martın nisanın güneşine kanıp açan çiçekler gibiyim
Önce ne güzel ısıttın içimi güzel ve parlaktın
Sana bakmak cesaret ister ve ben korkağım
Sonra sönmeye başladın yavaş yavaş gönlümde
Üşüdüm
Çekildin yavaş yavaş gökyüzünden
Kara ve yağmura teslim ettin beni
Bende kuraklığa ve bensizliğe bırakıyorum seni
Milyonların arasında bir ben eksiğim
Sen koskoca güneşsin
Umarım yokluğumu farkedersin

Her rüyanın sonunda uyanacağınızı unutmayın her mutluluk biraz uykudur sevgilerle

ŞİİRLERE TUTUNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin