Özlemekten bahsedeyim biraz sana,
Acının ötesinde olan özlemek.
Özlediğinin Sesisini unutmak...
Kokusunu unutmak,
Ve aynı şehirde rasgelememek.
Ateş altında kalıp su içememek,
Yazmak suyu içmek olsa keşke.
Yazmak ateşe su dökmek,
Döktükçe yazdıkça sönse keşke.
Büsbütün ortasında kalmak.
Pazarda annesini kaybeden çocuğun acısı,
Ve o yine çocuğun mahsumiyetiyle aramak.
Küçücük ellerinde pamuk şeker ile
koşturmak...
Gözünde ki yaşla kalbinin hızla çarpması.
Bağırmak istemesi ama bağırmaktan da korkması.
Özlemekte budur aslında...
Seni farketmediğim anda kaybetmem,
O korku ve telaş ile seni aramam.
Özlemek biraz da ölmektir aslında,
Nefes alır verirsin ve kalbin.
Çarpmaya devam etse de durmuştur.
Ve özlemek bir yandan yaşamaktır aslında.
Kavuşuruz cümlesinin verdiği umut ile,
Kavuşamamanın verdiği umutsuzluk arasında.
Ve özlemek, yok olmakmış son olarak,
kaybettiğinden çok kaybolmak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERE TUTUN
Poesíaselamun aleykum... Uzun zamandır yazmıyordum umarım güzel olur. Çok güzel bir kitabı tamamlamak üzereydim. Silmek zorunda kaldım. Tekrar başlayacağım bi kaç yıl geçti yazmayalı baya oldu. Umarım beğenilir veya beğenilmez demeyeceğim. Umarım okurken...
