ince bir keman gıcırtısı önce siler kulağımın pasını
ardından bir piyano değiştirir kalbimin ritmini
odamda ki çiçekler şarkı söylemeye başlar bahara
onların acısı da benimki gibi tutuyorlar kışın yasını
kış değmesin diye şiirler yazarım papatyalara
herkesin yüreği güller açsın isterim solsun varsın
benim yüreğim tükendi yazmaktan mürekkebim kapkara
Yazamadıklarımı yırtar atarım ciğerim parça parça
Bazen bir sigara dumanıyla dans ederim solan umutlara
Eşlik ederim yorgun olsam da kalkarım ayağa
Eskisi gibi bakmıyorum artık kendime tükendim
Derler ya mangal gibi kül oldu aslında yüreğim
Yorgan zannedip her giden toprak attı üzerime
Gül gördüğüm dostlarımı
Koparmak zorunda kalınca dalından
Karabulut olup çökmek zorunda kalınca üzerlerine
Mangalı söndüğü yüreğimin koru kaldı pare pare
O korda kendimi de yaktım sevdiklerimi de
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİRLERE TUTUN
Poesiaselamun aleykum... Uzun zamandır yazmıyordum umarım güzel olur. Çok güzel bir kitabı tamamlamak üzereydim. Silmek zorunda kaldım. Tekrar başlayacağım bi kaç yıl geçti yazmayalı baya oldu. Umarım beğenilir veya beğenilmez demeyeceğim. Umarım okurken...
