Derrick's POV
Andito pa rin kami sa hall, hinihintay namin si Kris. After a few minutes dumating na din siya kasama si Lexi.
Derrick: Tagal mo bro ah... Hi Lexi!
Kris: Nang-aasar ka ba? Iniwan niyo kaya ako.
Joyce: 'Kaw naman kase e, tagal mo. 1 hour na kaming naghintay dun noh.
Kris: Sisihin daw ba ako? Buti na lang sinabay ako nitong si Lexi. Dito rin pala siya nag-aaral? 'Di niyo man lang sinabi sa akin.
Derrick: Nagtanong ka ba?
Kris: Hinde?
Derrick: Hindi naman pala e.
Joyce: Tama na 'yan. Buti pa, pumasok na tayo. 10 minutes na lang oh.. late na tayo. Rick, sabay mo na si Lexi, magkatabi lang naman classroom niyo.
Derrick: Sure. So pa'no? Una na kami ah. Bro ingatan mo prinsesa ko ah. Come on Lex. Bye My Princess!
Joyce: Bye!
Saka niyakap ko si Joyce ng mahigpit.
Kris: Oh tama na yan, may bukas pa.
Derrick: Eto naman oh! Panira ng moment! Sige na. Bye!
Joyce: Bye!
Lexi: Sige. Bye guys!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hayyyyyy... mahihiwalay na naman ako sa prinsesa ko. Namimiss ko na siya agad. Magkahiwalay kasi kami ng section e, pero same kaming Senior High. Nakahiwalay kasi 'yung mga matatalino e, sa second floor sila. Kumusta na kaya siya? Kasama naman niya si Kris at Jhake, no need to worry naman siguro. Habang iniisip ko kung anung ginagawa ng prinsesa ko, biglang nagsalita itong si Lexi.
Lexi: Gaano na ba kayo katagal ni Joyce?
Derrick: Ha? Ah... 3 months pa lang kami sa February 6.
Lexi: Ah..How about Kris? I mean .. Ga'no katagal na kayo magkakakilala?
Derrick: Bata pa kami, magbebestfriends na kaming tatlo.
Lexi: So it means . . . bestfriend mo si Joyce ... noon?
Derrick: Exactly .. pero we treat each other as bestfriends pa din naman until now e. Wala namang kailangang magbago diba?
Lexi: Tama! So pa'no ka nanligaw sa kanya?
'Di ata nauubusan ng tanong si Lexi. Kinikilig pa habang nagkwekwento ako tungkol sa'min ni Joyce.
Derrick: Tinulungan ako ni Kris. We planned a suprise for Joyce.
Lexi: Really? Anu namang suprise 'yun?
Mukhang nawiwili na si Lexi makinig sa kwento ko ah. Teka . . . Anong oras na ba? Pagtingin ko sa relo ko.. 7:28am?! 2 minutes na lang! Lagot!
Derrick: Next time na lang ako magkwekwento ha? Late na tayo! 7:28 na!
Lexi: What?! Dalian na natin!
Tumakbo na kami para 'di kami ma-late. Dahil sobrang bagal tumakbo ni Lexi, hinawakan ko ang kamay niya at hinila siya.
Lexi: Can we stop for a while? Pagod na ko e.
Humihingal niyang sinabi. Ang layo naman kasi ng room namin, sa dulo pa.
Derrick: Male-late na tayo oh. Dali na!
Sa sobrang pagmamadali, at last andito na rin kami.
Derrick: Here we are. Kakapagod pala 'toh.
Lexi: Hayy.. Salamat naman. Sige bitawan mo na ko, papasok na ko e.
Nakalimutan kong hawak ko pa din ang kamay niya. Tsk. Nakakahiya tuloy.
Derrick: Sorry.. Sige. Bye.
Lexi: Pasok na ko ah. Baka abutin pa tayo ng pasko dito.
Then she laugh at pumasok na sa room nila at pumasok na rin ako sa room ko. I admit, nag-enjoy ako sa pagtakbo naming 'yun kahit na pagod na pagod na ako. I had so much fun. Okay din naman pala siyang kasama e.
BINABASA MO ANG
Let The Love Begin.. Again?
Fanfiction"Nasa huli ang pagsisisi" 'yun ang sabi nila. But there's always a second chance right? To make things better. Maibibigay kaya ang chance na ito para sa kanya? O huli na talaga ang lahat para pagsisihan niya?
