Lo que tu alma escribe- Jortini💜 cz.2

Rozdział 11

Kilka dni później spotkałam się z Marcello i odmówiłam. Chcę spędzać czas z rodziną i poświęcać jej wszystkie wolne chwile.

Mam wszystko czego mi trzeba. Cudowną córkę, męża oraz brata, bratową i chrześniaka.
Wszystko jest idealne więc po co miałabym to zmieniać?
- Mamo, a Tomi zabrał moją lakę!- krzyczy moja córeczka.

- Tomi dlaczego zabrałeś Mal lakę ?- pytam chłopca spokojnie.
- Ciociu bo ona nie chce się ze mną bawić.
- Oj wy.- uśmiechnęłam się szczerze przypominając sobie jak ja i Rugg byliśmy w ich wieku. Zawsze było tak samo. Ja nie chciałam się z nim bawić, a on odbierał mi moje rzeczy.

Mimo wszystko po kilku chwilach wszystko było już w normie i odzyskiwałam swoje rzeczy.
Rugg i ja od zawsze się dogadywaliśmy. Może to przez to że mieliśmy tylko siebie i mogliśmy polegać tylko na sobie.

- Postarajcie się dogadać, okej?- oboje lekko pokiwali głowami potwierdzając moje pytanie, a na moich ustacj pojawił się uśmiech.

Po kilku minutach do salonu, w którym siedziałam wpadła Karol. Rugg i Jorge musieli gdzieś pojechać więc zostałyśmy same.
Brunetka rzuciła się na sofe, aż podskoczyłam.

- A tobie co?- zapytałam śmiejąc się z zachowania dziewczyny.
- Nic? Oj Tini nie patrz na mnie jakbym z kosmosu była, okej?- zachichotała jakby powiedziała coś bardzo śmiesznego.

Nie rozumiałam zachowania dziewczyny. Musiałam dowiedzieć się o co chodzi.

- Kar powiesz mi w końcu o co chodzi?- rzuciłam ciekawsko.
- No...Okej!- wykrzyknęła.
Mechi dzwoniła i powiedziała że przyjedzie w weekend!

- To cudownie!

W tym momencie wszystko stało się jasne jedna z naszych najlepszych przyjaciółek nas odwiedzi. Bardzo ucieszyła mnie ta wiadomość bo długo się nie widziałyśmy.

----------------------------------------------------------------------Taaaaa rodział ma 264 słowa.... Krótki no wiem ale chciałam dodać cokolwiek jak najszybciej. Wena wraca mimo, że rozdział nie jest za ciekawy zbliżamy się do końca.... Może jeszcze z 4-5 rodziałów.