One last time||Unagize Fanfiction

Deel 4

Aurora pov

"Justin?" "Aurora ik heb je overal gezocht. Waarom heb je mij overal op geblokkeerd?" "JE GING VREEMD! TUURLIJK BLOKKEER IK JE OVERAL OP!" "Ja maar laat mij het uitleggen..." "NEE! LAAT ME MET RUST!" "Aurora.... Wil je al die mooie momenten zo maar weggooien?"

Flashback

We zijn net aangekomen op kamp. Ik heb er zo veel zin in! "Aurora. " Nick tikt op mijn schouder. "Dit briefje is voor jou." Ik neem verbaasd het briefje aan. Ik maak het open.'Kom naar het grasveldje. Xxx Justin.' Waarom zou hij met mij willen afspreken? Ik loop naar het grasveldje toe. Justin staat daar met een roze roos in zijn hand. Mijn lievelings bloem! Hoe weet hij dat? "Lieve Aurora... Ik weet dat we niet echt vrienden zijn of veel hebben gepraat ofzo, maar ik vind je al een paar weken leuk... Wil je deze roos aannemen en verkering met mij willen?" Ik kijk recht in zijn mooie blauwe ogen. Ik knik blij en neem de roos aan. We geven elkaar een knuffel en lopen terug naar het kamphuis. "Justin?" "Ja?" "Hoe wist je eigenlijk dat ik zo van roze rozen hou?" "Ik had naar jou bladzijde in Lisa's vriendenboekje gekeken. Ik heb alles opgeschreven in een klein, rood boekje." Aawwwh, wat schattig! Hoe gaan we dit nieuws aan de hele klas vertellen... Iedereen gaat ons plagen. Dit is tenslotte groep 8...

Einde Flashback

"Ik had veel mooie momenten met jou Justin... Maar ik kan niet met een jongen gaan die mij hart heeft gebroken... Ik kan niet met een jongen gaan die vreemd ging... Ik kan niet net een jongen gaan die mij depressief heeft gemaakt..." Justin kijkt mij teleurgesteld aan. "Please Aurora... Geef mij nog een kans..." Zijn gezicht komt langzaam dichter bij het mijne. Ik kan dit niet! Ik probeer los te komen, maar Justin is best sterk. "LAAT HAAR NU LOS!" Justin laat me los en draait zich om. Het is Rayan. Omg, net op tijd! "Waarom bemoei jij je met mijn problemen?" "Omdat Aurora dit duidelijk niet wil." Justin grinnikt. "Wacht maar! Jullie zijn nog niet van mij af..." Justin loopt weg. Als hij uit het zicht verdwenen is, spring ik Rayan's armen. Ik barst gelijk in tranen uit. "Rustig... Het komt wel goed..." Hij maakt cirkeltjes op mijn rug. Dat is zo... Geruststellend. "Kom, ik breng je wel naar huis." Ik knik. We lopen samen naar mijn huis.

"Rayan..." "Ja?" "Ik wil je nog bedanken voor net..." Hij glimlacht en geeft mij een knuffel. Ik krijg allemaal kriebels in mijn buik. Wow...Wat? "Aurora, we kennen elkaar pas net. Maar ik durf nu al te zeggen dat je een goeie vriendin van mij bent. Ik zal altijd voor je klaar staan. Wat er ook gebeurd."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik heb zin in kip.