One last time||Unagize Fanfiction

Deel 31

Aurora pov

School is gedaan. Eindelijk! Het is zo fucking heet en ze geven ons geen trooprooster! (Dat is een 40 min rooster in plaats van 50 min) Ik zucht. "Aurora, zullen we naar het parkje gaan?" Vraagt Rayan. Ik knik met een lach op mijn gezicht.

In het park

Ik en Rayan zitten onder een grote boom. Lekker in de schaduw! Rayan heeft een arm om mij heen geslagen waardoor ik een fijn en veilig gevoel krijg. "Ik moet je trouwens wat vertellen..." zegt Rayan opeens. Ik kijk op. "Oke...Vertel." "Kimberly kwam naar mij toe toen ik naar de wc ging. Ze probeerde vreemd te gaan..." Ik voel de woede al opkomen. Rayan ziet het. "Wow...Rustig! Kimberly kan de pot op. Maak je geen zorgen. Ik hou van je." Rayan's woorden kalmeert mij. Ik word weer rustig en glimlach naar Rayan. "Omg omg omg....Unagize!" Rayan zucht. "Fans..." mompelt hij. Ik grinnik. "Ze zijn gewoon blij om je te zien Rayan. Besef dat een stuk vlees gewoon honderdduizenden mensen blij kan maken inclusief mij." Hij glimlacht. "Je hebt een punt." Het groepje komt naar ons toe gelopen. "Mogen we op de foto met jullie?" Rayan glimlacht naar zijn fans. "Tuurlijk." We maken de foto en de fans lopen mindfucked weg. Ik begrijp ze wel. Je gaat je zo vrolijk gedragen als je net je idool hebt ontmoet.

Flashback 10 jaar geleden

Ik sta met mama in de rij voor K3. Ik kan niet wachten! Ik wil ze zo graag mijn zelfgebakken koekjes geven! (Met hulp van mama natuurlijk! Hihi.) Na 500 jaar zijn we eindelijk aan de beurt! Daar staan Karen, Kristel en Katleen! Odjdkdhdkssjskcbkaxocbkj. <<< trip aanval. Karen geeft mij een knuffel. Daarna ook Kristel en Katleen. "Wat leuk om je te zien! Hoe gaat het?" Ik glimlach. "Goed!" "Mooizo!" Karen kijkt naar de bak koekjes in mijn handen. "Oeh... Ga je dat allemaal in je eentje opeten? Ik zou best wel willen helpen hoor." Ik lach. "Nee, ze zijn voor jullie." Ze glimlachen. "Aawh dankje! We gaan echt smullen!" Zegt Karen blij. "Wij? Karen, jij eet alles op! Je kan zo een hele koelkast opeten!" Zegt Kristel. Ik lach. Deze mensen maken mij zo blij!♡

Einde flashback

"De DYTG is trouwens dit weekend." Zegt Rayan. Ik knik. "Dus...Wil je mee met mij?" Ik knik hevig. Hij grinnikt. Hij drukt een kusje in mijn nek. "Aawh wat schattig! Daar moet verandering in komen..." Ik en Rayan kijken op. Kimberly. Bitch. "Ga weg Kimberly!" Roept Rayan boos. Ze grijnst. "Niet voordat je voor mij kiest." "Nooit." "Ach kom op Rayan! Ze verdiend jou niet!" Nu word Rayan woedend. Ik ben alleen een beetje gebroken....auch! "Oh sorry. Deed dat pijn Aurora? Hehe.. " Oke! Ik haat haar! Fucking hell! "Inderdaad...Je hebt gelijk...Ze verdiend mij niet..." Ik schrik van Rayan's woorden.... Meen hij deze? "Yes! Ik wist wel da-..." "Ik heb geluk dat ik zo'n meisje als Aurora verdien. Ze het liefste, mooiste en zorgzaamste meisje dat ik ooit heb ontmoet. Ik hou van haar met heel mijn hart. En niks of niemand zal daar ooit tussen komen. Dus rot op." Ik krijg tranen in mijn ogen. Wat hij net zei, is één van de liefste dingen die ik ooit heb gehoord. Kimberly kijkt boos naar ons. "Je bent nog niet van mij af!" Ze loopt stampvoetend weg. Rayan zucht. Ik knuffel hem. Rayan had het niet zien aankomen en knuffelt mij snel terug. "Ik hou ook van jou Rayan." Fluister ik in zijn oor.

______________________

Zo meteen nog een deel ;)