Ashton, The Invisible Husband ✔️

Chapter 15: Chasing Liberty

Ashton POV

When Alex left me I lost the will to continue living, kung hindi lang dahil kay mama at kay Craig, I would have resorted to something else. If it wasn't for that call, I might have been dead by now. Ang sabi nya she needed some space kaya nag palamig ako ng isang linggo bago ko sya sinundan sa bahay nya dito sa Connecticut pero nagulat na lang ako sa sabi ni Lawrence hindi pa raw nakaka uwi si Alex mag mula noong sumama sya sa akin sa Massachusetts.

"Are you sure?" Paninigurado ko pang tanong kay Lawrence.

"Wala nga. Akala ko nga kayo ang mag kasama pa kayo hanggang ngayon. Tawagan mo kaya si Trey, baka sila ang mag kasama."

"His not picking up." Sagot ko dito nang makailang attempt na akong tawagan si Trey.

"Have you tried the circuit? Baka andon lang yon." Tama. Kaagad akong umalis at     pinuntahan sya sa trabaho nya pero laking gulat ko na lang nang sabihin sa akin ni Maurice na nag resigned na si Alex 3 days ago. Bakit? Paano? Diba ito ang pangarap nya? Didn't she choose this instead of me? Because it was her dream? Ano ngayon at umalis ito?

"No idea Ash. Anyway, ito na ang final draft ko. Kapag hindi mo pa rin yan nagustohan yan, ewan ko na lang sayo." Sabi nya sabay abot ng USB at isang yellow tube na ang laman ay mga blue prints.

"Thanks man, I'll keep you posted." Bumalik ako sa bahay nya and stayed for 2 more weeks pero wala talagang Alexandra na bumalik.

"Anak ok ka lang ba?" I look at my mother, it's been three months since the last time I saw her and it's killing me not knowing where she is. "My ears are yours and so is my shoulder." How can I lie to this woman? When she's nothing but a loving mom.

"Ma." I smiled at her.

"Son?" I can't help but to hug her. Dati, pinangarap kong magkaroon ng asawa na katulad ng mama, pero kahit saang angulo ko titignan, Alexandra will never be like my mom, at tanggap ko na yon. Hindi man katulad ng mama si Alex sa pagiging mapag mahal na asawa, in a way mag kapareho pa rin sila, they are both dearest to my heart.

"I am ma." Sagot ko sa kanya sabay ngiti.

"Are you sure Ash? Akala mo ba hindi namin napapasin? Tol laging ang lalim ng buntong hininga mo. At alam mo ba mama, pati si lolo ay nag aalala rin sa kanya noong umuwi yan sa atin." Nag aalalang tanong naman sa akin ni Cedrick.

"Napa buntong hininga lang, problema na kaagad? Ma, Sid. Pangako po, I'm fine. I'm just very tired with my residency and my dream about being a surgeon."

"Sus, akala ko pa naman kung ano! Kaya mo yan doc, diba ma?" Naka ngiting sinabi sa akin ni Cedrick habang naka akbay sya sa akin.

"Oo naman anak. Ang kuya mo na yata ang pinaka matalino sa lahat ng mga doctor."

"Ma naman eh. Mas lalo po akong kinakabahan sa inyo nyan eh. I don't want to disappoint you guys, you know."

"Tol, the only person who is always disappointed in you is Alexis."

"Cedrick!" Nandidilat na saway ng mama sa kapatid ko. Well, totoo naman.

"It's ok ma. Alam naman po ng lahat yon eh."

"Santino huwag mo masyadong dibdibin si Alexandra. Bata ka pa anak."