Back To December ु meanie

ⓕⓘⓥⓔ (Epilogue)

3rd Person's

Wonwoo is currently in front of his house waiting for the car that will fetch him to go to Mingyu's company for the signing of contract.

One week na ang nakalipas ng magkita si Mingyu at Wonwoo. Sa one week na iyon nakapagisip na ng mga bagay si Wonwoo.

Sa nakalipas na isang linggo e napagdesisyunan ni Wonwoo tanggapin ang offer ng kompanya ni Mingyu, para maging bagong publishing company niya. Oo nung una sa totoo lang ang desisyon niya na ay wag nang tanggapin ang alok sakanya. Dahil sino bang tanga ang makikipagugnayan pa sa ex niya, kung alam niyang mahal niya pa ito? Isa pa lalo na kung alam mong may nakamove-on na siya sayo at ikaw nalang ang hindi, siya may bago na, tapos ikaw stuck pa rin sakanya, parang nagsuicide ka lang din naman kung ganon dahil gusto mong patayin ang sarili mo sa sakit ng katotohan na ikaw ang pilit na naghaharap sa sarili mo.

Pero napagisip-isip din ni Wonwoo na hindi ba't mas tama kung ipamukha niya sa sarili niya ang katotohanan na wala na talaga silang pag-asa ni Mingyu? Kesa patuloy siyang umiwas at patuloy na magsisi at patuloy na mamuhay sa pagala-ala sa mga memories nila noon, hindi ba't mas mabuti kung maging malapit siya kay Mingyu ngayon, hindi para gumawa ng paraan para ipagpilitang ibalik ang dati kung hindi ang magmove-on? Wonwoo thought about it. Na kung patuloy kasi siyang iiwas sa katotohanan na wala na ang lahat mas lalo lang siyang masastuck sa pagbubuild na sarili niyang fantasies ng dating sila ni Mingyu. If he will still run away from truth, he will stay longer on wishing and hoping that 'if only things went on the other way and i can bring everything back again.'. Pero kung patuloy niyang isampal ang katotohanan sa sarili niya na wala na talaga at dapat na siyang magmove-on, hindi ba't magiging mas madali ang lahat?

Yes it will be like torturing himself seeing Mingyu with someone else pero siguro mas mabuti nga yun, because when he ever feel tired of holding on, on the broken string of their connection, maybe he can now take a rest. Makakapagpahinga na rin siya sakit then maybe after that he can start a new chapter in the story of his life.

And that's why he made the decision na tanggapin ang offer ni Mingyu. Pangako niya naman sa sarili niya na pagnakamove-on na siya pure business connection nalang talaga ang mamamagitan sa kanilang dalawa. Hindi kasi siya naniniwala na pepwedeng maibalik ang pagiging magkaibigan nila. Ulol daw. Gaguhan pagganon yung magex kayo tapos magbabalikan kayo sa pagiging magkaibigan nalang. Lalo na't hindi naging maganda ang ending nila ni Mingyu, hindi siya naniniwala sa ganon.

Ilang minuto na siyang naghihintay pero hindi pa din dumadating ang susundo sakanya. Ewan niya daw ba. He can drive himself if he wants to, dahil may kotse naman siya e kaso ang sabi daw wag na dahil may susundo sakanya.

Nakayuko siya ng mapansin niyang may tumigil palang sasakyan sa harap niya. Iniangat niya ang ulo niya at itinuon ang pansin dito. Maya-maya nagbukas ang bintana sa front seat at bumungad sakanya ang isang pamilyar na mukha.

Nangunot ang noo niya habang kinikilala ang lalaking siyang driver ng sasakyan.

"Seungcheol hyung?" Mahinang sambit niya habang tinitingnan pa rin ang lalaki.

Ngumiti ito dahilan para marealize niyang si Seungcheol nga talaga ang lalaki. (//check the gilagid beshy~ anuna kasi:;)

Tinanggal nito ang seatbelt niya at bumaba ng sasakyan at agad na nilapitan si Wonwoo.

"Uy! Kamusta na?!" Sabi ni Seungcheol pagkalapit na pagkalapit sakanya.

"A-ayos lang hyung. Ikaw?" Tanong ni Wonwoo

Nginitian nalang siya ni Seungcheol "Gusto ko sanang magpatuloy tayo sa pagkamustahan dito, kaso sa loob nalang, baka mapagalitan ako pagnalate ka e." Seungcheol said.