Μην με σκεφτεσαι

11.Απροσμενος επισκεπτης

Φεύγω απο τα βραχάκια αφότου έφυγε ο Όλιβερ. Πρεπει να βρω την Λιντια για να φύγουμε. Βλεπω όμως τον Κόντι να έρχεται με φορα προς το μέρος μου φανερά εκνευρισμένος. "Για ποιον πούστη λόγο ήσουν μαζι του;" με ρωτάει χρησιμοποιώντας παλι ανάρμοστο λεξιλόγιο. "Μαζι με ποιον;"λεω προβληματισμένη. "Με τον μπάσταρδο τον Όλιβερ. Μην μου το παίζεις παρθένα." μου λεει σχεδόν φωνάζοντας. Πετάγονται φλέβες απο τον λαιμό του και απο τα χέρια του αφού τα εχει σφιχτές μπουνιές. "Πιο ακριβώς ειναι το πρόβλημα σου;" του λεω, τωρα κι εγω φωνάζοντας. Η έκφραση του μαλακώνει. "Γάμα το" μου λεει και φεύγει. Δεν περιμένω να κάτσει. Οποτε παμε να μιλήσουμε σηκώνεται και φεύγει. Αυτο που με καίει τωρα ειναι γιατι θύμωσε που με είδε με τον Όλιβερ. Περπατάω μεσα στο πλήθος και επιτέλους βρίσκω την Λιντια να χορεύει με τον Τειλορ. Ωωωω τι γλυκο. Εγω όμως θελω να φύγω. "Λιντια εγω φεύγω εσυ κάτσε εδω" της λεω στο αυτί. "Ενταξει" μου λεει κοκκινιζοντας. Φεύγω λοιπόν εγω και φτάνω στο σπιτι μετα απο κανένα εικοσάλεπτο. Ανεβαίνω και το πρωτο πράγμα που κανω ειναι να μπω στον υπολογιστή να ψάξω για τον Όλιβερ. Εχω κινητό και όνομα οποτε ελπίζω να μου βγάλει κατι χρήσιμο.

Ψάχνω εδω και μια ωρα. Τα παρατάω, βαρέθηκα. Βάζω πιτζάμες και ειναι έτοιμη να κοιμηθώ. Ακούω όμως κατι απο το παράθυρο. Κάποιος πετάει πέτρες. Σηκώνομαι να δω και βλεπω έναν Όλιβερ να στέκεται πάνω στην σκεπή. "Τι κανεις εδω;" ρωτάω τρομαγμένη. "Ήρθα να σε δω" μου λεει και με ενα πήδημα βρίσκεται μεσα στο δωμάτιο μου. "Πως ήξερες που μένω;" τον ρωτάω. "Οποίος ενδιαφέρεται μαθαίνει" μου απαντάει πονηρά. Εγω τωρα να χαρώ που ένας κούκλος ειναι στο δωμάτιο μου ή να τρομάξω που ειναι μια η ωρα το βραδυ και μπήκε απο το παράθυρο; Σιγα σιγα αρχίζει να με πλησιάζει. Εχει έρθει σε απόσταση αναπνοής και πέρνει μια τούφα απο τα μαλλια μου και την τοποθετεί πίσω απο το αυτί μου. "Εχεις αγορι;" μου λεει σιγανά. "Οχι" του απαντάω εξίσου σιγα. Τότε ειναι που με πλησιάζει ακομα περισσότερο και με φιλάει. Το στόμα του εχει ενωθεί με το δικό μου. Εχει γεύση φράουλα. Θελει να βάλει γλώσσα αλλα δε τον αφήνω. Τον γνώρισα σήμερα και εχει ήδη έρθει στο δωμάτιο μου και με φιλάει. Δεν πρεπει να το συνεχίσω. "Πρεπει να φύγεις γιατι μπορει να ξυπνήσει κανεις" του λεω οταν σταματάω το φιλί. "Αφού οι γονείς σου λείπουν" μου λεει. Οπα τωρα εχω φρικάρει. Που ήξερε για τους γονείς μου; "Που το ξερεις;" "Οποίος ενδιαφέρεται μαθαίνει σου ξανά λεω". Ενταξει τωρα πρεπει να τον διώξω. "Εμ ενταξει απλα ειναι και η υπηρέτρια εδω οποτε καλυτερα να φύγεις." του λεω. "Ενταξει γλυκούλης. Τα λέμε" μου λεει και με φιλάει πεταχτά στο στόμα. Πηδάει απο το παράθυρο και φεύγει. Παλι καλα δεν χτύπησε ετσι όπως έπεσε.