Μην με σκεφτεσαι

28.Εισαι πολυ ομορφος

Μια μερα πέρασε απο το περιστατικό με τον Κόντι. Μια μερα που για εμενα φάνηκε αιώνας. Δεν ξερω γιατι περιμένω να στείλει κανενα μήνυμα η να πάρει τηλέφωνο. Παίρνω τηλέφωνο την Λιντια. Μετα απο τρεις χτύπους απάντησε. "Λιντια θες να παμε κάπου διακοπές οι δυο μας; Για την βδομάδα αυτη" ειπα προσποιούμενη οτι ειναι χαρούμενη. "Παμεεε" ειπε χαρούμενη η Λιντια. Γέλασα με την αντίδραση της. Ειναι τοσο γλυκουλα οταν κανει σαν μικρό παιδι. Επρεπε να φυγω μακριά απο την κλεισούρα της πόλης. Μακριά απο αυτόν. Ετοίμασα βαλίτσα, πηρα το αμαξι και πέρασα να παρω την Λιντια. Θα πηγαίναμε σε ενα ξενοδοχείο στην εξοχή. Ειναι του μπαμπά της Λιντια οποτε δεν χρειάζεται να πληρώσουμε για το καλύτερο δωματιο. Βολευτήκαμε στο δωματιο μας και αρχίσαμε να βγάζουμε τα ρούχα μας απο τις βαλίτσες. Ετσι πως συμμαζευα βρήκα ενα κοφτερό αντικείμενο που μαλλον ηταν αυτο το μαχαιράκι απο την ξύστρα. Ηξερα οτι πολλές κοπέλες χαρακωνονται με αυτα και δεν ηθελα κατι τέτοιο. Νομίζω ηθελα να φέρω για άλλη μια φορα κοντα μου τον Κόντι. Έκανα δυο-τρία χαλαρά κοψίματα πάνω απο τις φλέβες μου αλλα κανεις δεν ήρθε να με σταματήσει. Ειχα ελπίδα...

Εχει πάει απογευμα και εχουμε βγει για κλάμπινγκ με την Λιντια. Εχει ενα παρα πολυ ωραίο μπαράκι πιο κάτω που ειναι κοντα στην θάλασσα. Βάζουμε ωραια ρούχα και οι δυο και βγαίνουμε να παμε στο κλαμπ. Μολις φτάνουμε,μπαίνουμε μεσα και αρχίζουμε να χορεύουμε. Εχουμε πιει και πέντε ποτά νομίζω. Ξαφνικά ενα χέρι με αρπάζει και με βγάζει έξω. Ειναι ο μπαμπάς μου. "Νεαρή μου, φεύγουμε τωρα." μου ειπε φανερά εκνευρισμένος. Με τράβηξε και με πήγε στο αμαξι. Ειχα πιει πολυ για να μιλήσω. Πήγαμε σπιτι και χωρίς να πούμε καμια κουβέντα πήγαμε στα δωματια μας. Κατευθείαν κοιμήθηκα. Περίπου δυο ωρες μετα απο οταν αποκοιμήθηκα, άρχισε παλι κάποιος να πετάει πέτρες απο το παραθυρο μου. Τόσους επισκέπτες που εχω μεσα στην νύχτα εγω, δεν εχουν ούτε τα κλαμπάκια. Σέρνομαι και ανοίγω το παραθυρο. Ημουν ακομα μεθυσμένη οποτε δεν καταλάβαινα τι γίνεται. Ο Κόντι μπήκε μεσα και μολις τον ειδα ζαλίστηκα. Με κράτησε ευτυχώς πριν πέσω και ψιθύρισε κατι. Νομίζω ειπε 'κι που εγω ηθελα να σου μιλήσω' αλλα δεν έδωσα σημασία. Ημουν που ημουν μεθυσμένη αλλα το γεγονός οτι ημουν στην αγκαλιά του μετα απο ολα αυτα, με εκανε να ζαλίζομαι ακομα περισσότερο. Άρχισα να τον αγκαλιάζω προσπαθώντας να αποθικευσω όσο περισσότερο απο το άρωμα του στα πνευμόνια μου. Έπειτα απο λιγο πήρε το χέρι μου που ειχα κανει τα τρία χαρακώματα. "Εισαι πολυ όμορφη για να χαρακώνεσαι" μου ειπε λιγο θλιμμένος νομίζω. "Εισαι πολυ όμορφος για να μην εισαι δικός μου" του ειπα και απο κει και πέρα δεν θυμάμαι τίποτε. Μόνο η έκφραση του προσώπου του μου έμεινε στο μυαλό. Ηταν θλιμμένος οταν είδε αυτα στο χέρι μου. Και οταν του ειπα την τελευταία μου πρόταση η έκφραση του μαλάκωσε.