Μην με σκεφτεσαι

19.Σεξυ αποδραση

Έφτασε παλι το Σαββατοκύριακο και εγω επέλεξα να μην βγω. Απο τότε που ειδα τον Κόντι με άλλη ειμαι λιγο χαλια. Ειμαι στο κρεβάτι μου και χαζεύω το κινητό μου μεχρι που λαμβάνω ενα μήνυμα απο τον Κόντι: "άνοιξε το παραθυρο" έγραφε. Μπερδεμένη έκανα οτι μου έλεγε το μήνυμα και άνοιξα το παραθυρο. Πριν προλάβω να κοιτάξω έξω, ο Κόντι προσγειώθηκε μεσα στο δωματιο μου. Πως μπορούνε όλοι να περπατάνε στις σκεπές των σπιτιών και εγω να μην μπορω να περάσω απο ενα παραθυρο; "Φτιάξε μια τσάντα και πάτε οτι χρειάζεσαι. Φεύγουμε" μου ειπε λες και ηξερα εγω τι έγινε και που παμε. Έμεινα απλα να τον κοιτάω περιμένοντας μια απάντηση. "Ο Όλιβερ με κυνηγάει και ξέρει το σπιτι σου οποτε το πρωτο μέρος που θα έρθει για να με βρει ειναι εδω. Θα σε παω κάπου να εισαι ασφαλής" μου λεει. "Δεν θελω να παω πουθενά". "Μπορεις να κανεις για μια φορα αυτο που σου λεω;" μου ειπε εκνευρισμένος. "Που θα παμε;" ρωταω. "Θα δεις. Τωρα μάζευε αυτα που θες" με διέταξε. Έκανα οτι μου ειπε και πήρα μερικά ρούχα, οδοντόβουρτσα κλπ. "Έτοιμη" ειπα. Μου εκανε νόημα να πηδήξω απο το παραθυρο. "Χαχαχχα δεν θα εισαι σοβαρός! Εγω να πηδήξω απο εκει;" ειπα γελώντας ψεύτικα. "Ξέχασα οτι δεν μπορεις να περάσεις ούτε απο φράχτη." ειπε και πήδηξε απο το παραθυρο. Δεν πήγα καν να κοιτάξω γιατι ξερω οτι μπορει να πηδάει σαν τον Σπάιντερμαν χωρίς να παθαίνει τίποτα. "Σειρά σου πριγκίπισσα" μου φώναξε. Για αρχή του πέταξα την τσάντα στα μούτρα του με δύναμη μπας και πέσει. Αλλα οχι. Ειναι ο Κόντι Σμιθ. "Καλή προσπάθεια να με σκοτώσεις αλλα δεν τα κατάφερες" ειπε σαρκαστικά. "Εγω λεω να παω απο την πόρτα." ειπα δειλά. "Κι οταν σε δουν οι γονείς σου θα τους πεις οτι δραπετεύεις γιατι σε κυνηγάει ένας παιδεραστής. Πολυ καλο" μου φώναξε για να τον ακούσω. Ειχε δίκιο. "Αν πηδήξω θα με πιάσεις;" ειπα. "Οτι πηδιεται το πιάνω πριγκίπισσα" ειπε περήφανα. "Ωχ Θεέ μου" ειπα σιγανά για να μην με ακούσει. Έβγαλα πρώτα το ενα πόδι και μετα το αλλο. "Πιάσε με" φώναξα. "Το είπαμε, πηδά" μου απάντησε. Και πήδηξα. Ευτυχώς με έπιασε με τα δυο του χερια. Ειχα τυλίξει τα πόδια μου γύρω απο την μέση του και ειχα χώσει το κεφάλι μου στον λαιμό του. Τα χερια μου κρατιόταν γερά απο το σβέρκο του σε περίπτωση που πέσω. Ημουν τοσο κοντα του που μπορούσα να μυρίσω το μεθυστικό άρωμα του. "Ελα παμε" ειπε και με άφησε κάτω. Κρίμα. Το ακολούθησα και μπήκα στο αμαξι του. Έβαλε τις τσάντες στο πορτμπαγκάζ και μπήκε και αυτος στο αυτοκίνητο. Έβαλε μπρος και άρχισε το αμαξι. Για κανενα πεντάλεπτο κανεις δεν ειπε τίποτα. "Κρυώνεις;" με ρώτησε. "Οχι καλα ειμαι" απάντησα. "Ενταξει ανοίγω την ζέστη" ειπε γελώντας. Θεέ μου τι βλάκας. Ωραίος βλάκας όμως... Μετα απο λιγο το αμαξι ειχε ζεσταθεί παρα πολυ. Ειχα παραπονεθεί προηγουμένως να κλείσει το ερκοντισιον μα δεν μου έδειξε σημασία. Ετσι κι εγω άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου. Πρώτα μπουφάν, μετα ζακέτα, κατέβασα τα τιραντακια απο την μπλούζα και μπορούσα να τον δω να ρίχνει ματιές στους γυμνούς ώμους και στα πόδια μου. Δεν με άκουγες Κόντι. Καλα να πάθεις. Ηταν τοσο στρεσαρισμένος που με ειχε δίπλα του μισογυμνη που άρχισε να ιδρώνει. Έπνιγα κατι γελάκια που και που. Ηταν τοσο εγωιστής που δεν έλεγε να κλείσει την θέρμανση και συγκρατιοταν να μην με βάλει κάτω. Μετα απο λίγα δευτερόλεπτα άρχισε να ανάβει πιο πολυ. Το παντελόνι του ειχε φουσκώσει στην ευαίσθητη περιοχή. Έτρεχε σαν τρελός θέλοντας να φτάσει εκει που θα πηγαίναμε για να ηρεμίσει. "Κόντι χαμήλωσε λιγο ταχύτητα" ειπα ήρεμα βάζοντας το χέρι μου στο τιμόνι. Καταλαθος όμως ακούμπησα το χέρι του. Ηταν ζεστό και τότε ηταν η στιγμη που καταλαβα οτι κι εγω τον επηρεάζω όπως αυτος εμενα. Ανατρίχιασε μολις ενώθηκαν οι σάρκες μας και μετα απο λιγο τραβήχτηκε απότομα. Μ'αρέσει που εχω επιρροή πάνω του.