Μην με σκεφτεσαι

14.Σε σιχενομαι

Η Κυριακή ειναι η πιο βαρετή μερα της εβδομάδας. Εχω κάτσει να δω "Teen Wolf" στον υπολογιστή αφού εχω τελειώσει ολα τα μαθήματα μου. Η ωρα εχει περάσει και αρχίζω σιγα σιγα να αποκοιμαμαι ώσπου χτυπάει το σταθερό. Οι γονείς μου λείπουν και η Μαρί εχει άδεια οποτε πρεπει να σύρω τον κωλο να το σηκώσω. "Ναι;" λεω βαριεστημένα. "Εμ Αθηνά, ο Όλιβερ ειμαι." Καλα μαλακας ειναι; Εχει και το σταθερό; "Την τελευταία φορα μίλησα περισσότερο με τον Σμιθ παρα με εσένα και θα ήθελα να σου πω δυο πραγματάκια για αυτόν. Για να ξερεις που μπλέκεις. Ειναι καλα στις εφτά στο πάρκο;" μου λεει χαλαρά. Όσο και αν δεν θελω να βγω μαζι του, η περιέργεια για το τι μπορει να ξέρει για τον Κόντι με τρώει. "Μια χαρά ειναι" λεω τελικά και κλείνω το τηλέφωνο. Ετοιμάζομαι γρήγορα και βγαίνω απο το σπιτι. Η ωρα ειναι εφτά παρα πέντε οποτε φτάνω στο πάρκο ακριβώς. Τον βλεπω απο μακριά και καταλαβαίνω οτι ειναι αυτος. "Γεια σου Αθηνά" "Γεια". "Κάθισε " μου λεει και μου δείχνει το παγκάκι. Κάθομαι και έπειτα κανει κι αυτος το ίδιος. "Κοιτά εγω δεν εχω λόγο στην προσωπική σου ζωή αλλα πρεπει να ξερεις οτι το αγορι σου δεν ειναι ειλικρινές σε σενα" μου λεει. "Δεν ειναι το αγορι μου" λεω προβληματισμένη. "Έστω. Πρεπει να ξερεις οτι ο Κόντι Σμιθ δεν ειναι τίποτα αλλο παρα μόνο ένας ναρκομανής αλκοολικός. Κανει εμπόριο ναρκωτικών και επειδή δεν αντέχει όλη αυτήν την πίεση για κανει το εμπόριο, πίνει κάθε μερα". Ειχα σοκαριστεί. Ειναι δυνατόν; Γιατι όμως να πιστέψω τον Όλιβερ; Αποκειεται ο Κόντι να ειναι μπλεγμένος σε τετοια. "Εμ...Ενταξει. Σε ευχαριστώ για την πληροφοριση αλλα πρεπει να φύγω." του λεω ηρεμα. "Εγω σου ειπα τόσα και το μόνο που εχεις να πεις ειναι 'πρεπει να φυγω';" μου λεει εκνευρισμένος. "Ειναι που βράδιασε οποτε πρεπει να παω σπιτι" λεω χαμηλά. "Για μαλακα με περνάς; Θες να πας να γαμηθεις με τον μπάσταρδο τον Σμιθ" φώναξε. "Ενταξει πρεπει να φυγω" λεω τρομαγμένη. Δεν ήθελα να το συνεχίσω. Ετσι πως παω να φυγω με πιάνει απο το μπράτσο μου. "Πονάω" ειπα έτοιμη να κλάψω. "Στα αρχιδια μου. Θα παμε μαζι σπιτι σου" μου λεει θυμωμένος κρατώντας ακομα το χέρι μου. Με έσφιγγε παρα πολυ. Εγω έκλαιγα βουβά σε ολόκληρη την διαδρομή προς το σπιτι. Ο ανθρωπος ειναι ψυχανωμαλος. Οταν φτάσαμε σπιτι πήρε τα κλειδιά, άνοιξε και με πήγε στο δωμάτιο μου. Με έδεσε σε μια καρέκλα και άρχισε να με χουφτώνει. "Να ξέρες τι ηθελα να σου κανω απο την αρχή. Αλλα κρατήθηκα νομίζοντας οτι θα ερχόσουν εσυ σε μενα. Αλλα αυτος ο πουστης ο Σμιθ παλι μπήκε στην μέση." μου ειπε ψιθυριστά στο αυτί μου. Ανατρίχιασα αλλα οχι όπως οταν με ακουμπούσε ο Κόντι. Ανατρίχιασα απο αηδία για αυτόν τον άνθρωπο. Τι ηθελα και έμπλεξα με έναν δυο χρόνια μεγαλύτερο; Δίκιο ειχε ο Κόντι. Δεν επρεπε καν να του μιλήσω. Ο Όλιβερ συνέχισε να με φιλάει και να με πιάνει. Ξαφνικά χτύπησε το κινητό του. Έλεγε κατι αλλα δεν μπορούσα να ακούσω. "Φεύγω αλλα δεν τελείωσα μαζι σου." μου λεει απειλητικά. Με ξελυνει και φεύγει. Μπαίνω αμέσως για μπάνιο. Η ανάσα του ειναι παντού πάνω μου και αηδιάζω με την μυρωδιά του. Μολις βγαίνω για μπάνιο ντύνομαι και πηγαίνω στην Λιντια. Ευτυχώς ηταν εκει και της τα ειπα ολα. Ο Όλιβερ θα ξανά ερχόταν να τελειώσει οτι άρχισε μαζι μου. Ειπα στην Λιντια οτι οταν της στείλω τίποτα περίεργο σημαινει οτι ο Όλιβερ ειναι εκει και πρεπει να έρθει η ιδια να με βοηθήσει. Τωρα θα φοβάμαι να βγω και απο το σπιτι...