Moja

.2.

Stał tam wilk, a dokładniej wilkołak. Znajdował się koło drzewa, za którym nie było już nic widać, co wyglądało strasznie.

Nagle szybko się odwróciłam i zaczęłam biec. Wilk na początku nie załapując o co mi chodzi, stał w miejscu, ale potem szybko wstał i zaczął mnie gonić. Do tego wezwał swoich kumpli...

Po chwili wilki zaczęły mnie doganiać. Ja jednak nie poddawałam się i biegłam między drzewami, raniąc sobie ręce i nogi. Biegłam jeszcze chwilę, aż nie zahaczyłam o jakąś gałąź. Upadając rozcięłam sobie udo i do tego zrobiłam coś sobie w nadgarstek, ponieważ bolał mnie niemiłosiernie. Wstałam i kuśtykając próbowałam uciec, ale niestety upadłam. Wilki z zaciekawieniem przyglądały mi się, powoli się zbliżając.

Największy wilk zaczął na mnie warczeć, na co się skuliłam. Uważając na nadgarstek zaczęłam najszybciej jak mogła przesuwać się po ziemi. Jednak moje starania były na nic, ponieważ zwierzę mnie dogoniło. Gdy był już przede mną usłyszałam głośny i przerażający dźwięk. Wilki przestraszone skuliły się. A ja? Nawet bałam się odwrócić. 

W końcu zebrałam odwagę i odwróciłam się: przede mną stał wielki, czarny wilk.

Gdy tylko zobaczył moją przestraszoną minę skulił się. Zaczął powoli się do mnie zbliżać. Szybko wstałam, ale tym razem podpierałam się o drzewo. Odwróciłam się, by poszukać drogi ucieczki, ponieważ zauważyłam, że tamte wilki zniknęły z mojego pola widzenia. Zostałam sama z czarnym wilkiem. Chciałam zrobić krok w tył, ale zwierzę przewidziało to i podbiegło do mnie łapiąc mnie za rękaw mojej bluzki i przewracając mnie. 

Wilk popatrzył mi w oczy, a potem położył się koło mnie.

Polizał mnie po dłoni. Po chwili wstał i zaczął na mnie patrzeć. Chyba zauważył, że mu się przyglądam, bo pomachał przyjaźnie ogonkiem. Szybko odwróciłam się tyłem do niego i chyba dobrze zrobiłam, bo zaraz potem usłyszałam łamanie kości, co oznaczało, że wilkołak się przemienia. Gdy dźwięk ucichł, odwróciłam się w stronę gdzie stało zwierzę i zamiast wilka zobaczyłam...