Leander: Lewis Castiel [COMPLETED]

Kabanata 17

Kabanata 17
Dumating




"Liel... natatakot ako..." Hinarap ko siya nang makaalis na si Evelia.


"Don't be, I'm here baby..." Niyakap niya ako.


Hindi naman siya nagkamali dahil tumahan ang puso ko, pakiramdam ko safe ako sa tabi ni Liel. No doubt I really love this man. Hindi ko na kaya ang malayo ulit sakanya.


"Paano kung paghiwalayin tayo? Paano kung may gawin sayo si Daddy? Paano kung ibalik ako sa Canada? Hindi ko na gusto ang malayo sayo ulit...." Nagluluha na ang aking mga mata.


He smiled and cupped my face, "That won't be happened, ziah... Paglalaban kita, kahit harapin ko pa si kamatayan hindi ko hahayaan na magkahiwalay tayo..."


"We'll fight together." Then he kissed me.


Ang halikan namin ay mas lalong lumalim, I can't help but moan... myghad, nasa opisina kami. Mabuti at walang CCTV sa opisina namin. And the next thing happened. I am naked in front of him. Then we did it.


***
 

Paano kung mabuntis ako? Yun ang nasa isipan ko ngayon. We make love without any protection. Huminga ako ng malalim at umiling na lang.


Nagvibrate ang phone ko at nakita kong tumatawag si Kier, ano na naman problema ng lalaking 'to?


"Hello Leander?"


[Damn it!] Nalayo ko ang telephone sa tenga ko.


"Oy Kier Flynn Leander how dare you to cursed at me? What's your problem?"


[I don't know this feeling! Darn it. Madame, Everytime I see her my heart beats fast. What to do? Should I go to doctor?]
 

Nanliit ang mga mata ko, hindi ko alam kung matatawa ako o ano. Simple lang naman ang sagot diyan. He's inlove.


"You're inlove with her."


[I am what? Inlove? Fvck. No way!]


"Yes way, Kier! Kung ayaw mong maniwal edi--" He hanged up the phone call. Bastos talaga.


Saktong tumunog na naman ang cellphone ko kaya agad kong sinagot yon without looking at the screen.


"Matapos mo kong babaan ng tawag ngayon tatawag ka na naman? Ba--"


[Mag uusap tayo bukas kauwi namin, Aviana Keziah Allersja.]
 

Nanlaki ang mga mata ko. Napatingin ako sa screen ng phone at nakita ko na si Daddy ang tumawag.


Binalik ko sa tenga ko ang cellphone, "Dad?" Napapaos kong sambit.


[Yes its me. We need to talk tomorrow!]


Wala na akong narinig na tawag mula sa kabilang linya. Napalunok ako. Nasabi na ba sakanya ni Evelia? Pumikit ako at tumulo na ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.


***

Pabalik balik ako sa paglalakad. Nakaupo lang si Liel sa upuan ng sofa. Mukhang hindi siya kinakabahan pero ako ay kinakabahan, halos maluha luha na ang mga mata ko.


Nilapitan ko siya at niyugyog ang kaniyang braso, "Liel! Chill ka pa diyan ano? Ako nga kinakabahan na dito tapos ikaw nanunuod lang!"


He looked at me with his pokerface, "Keziah, nahihilo na ako sayo kanina pa. Chill, akong bahala sayo." Then he winks at me.


"Walangya ka, Lewis Castiel!" Sigaw ko. "Bakit ang chill mo lang! Parang dika kinakabahan ah!"


"Hindi naman..." Nakatuon na sa television ang mga mata niya.


Kinuha ko ang remote at pinatay ito, "Focus on me, Liel. I'm serious right now."


Tumaas lamang ang gilid ng labi niya. "Relax, baby okay?" Hinila niya ako kaya napaupo ako sa lap niya.


"I love you..." He whispered, "Ang bango bango mo baby...." Habang inaamoy amoy niya ako.


Hindi ko alam pero naaapektuhan ako ng charm niya. Damn it.


"Let's go upstairs and wait for our parents, if you don't want we can do it here...."

 
Mabilis ko siyang nahampas at tumayo sa kinauupuan ko. "Bwisit ka talaga, Leander!"


***


"Can you explain this pictures, Aviana!" Ma-awtoridad ang boses ni daddy.


Kaninang kadating nila ni Mommy Matilda na seryoso ang tingin sakin ay halos kapusin ako ng hininga ko. Kaba at takot ang umiral sakin.


"Dad..." Wala dito si Liel sa tabi ko. Mukhang kinakausap din siya ng mommy niya.


"Ano Aviana? I can't believe this! He's your step-brother for peke's sake!"


Tumulo na ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan, "Dad, I'm sorry...."


Yumuko ako, hindi ko kayang magalit sakin si Dad sigurado akong kinamumuhian niya na ako ngayon. Mahal niya si Mommy Matilda, pero wala silang kaalam alam na nagmamahalan din ang dalawa nilang anak. Hindi ko napigilan ang nararamdaman ko, minahal ko ang step-brother ko at ang mas masaklap may nangyari na samin. Not just once but twice.


"Matalino ka Aviana! Pinalaki kitang matalino hindi ko alam na ganyan ang kahahatungan mo! Alam mong bawal kayo!"


"Dad I'm sorry... I love Liel so much, mahal na mahal ko ang step-brother ko, dad... He's my strength. Six years akong nagsakripisyo, iniwan ko siya para makalimutan but I failed. Hindi ko pala kayang kalimutan ang lalaking nagpapatibok ng puso ko! Siya at siya lang ang mamahalin ko!"


Nagulat ako sa pagyakap sakin ni Dad, hindi ako nakapagreact agad.


"In the right time malalaman mo kung bakit ganito ako sayo." He said.


Humiwalay siya ng yakap, "Dad h-hindi kayo galit sakin?"


He just looked at my face and shrugged his shoulder and left.


***

"Ma'am Allersja..." Kanina pa ako tinatawag ni Ian pero hindi ko siya kinakausap.
 

One week na ang nakakalipas mula nang bumalik sila daddy. Hinding hindi na kami nagkasama ng matagal ni Liel. Kung magsasama man kami ay patago lamang.


"Ma'am Allersja....." Tawag niya ulit kaya napatingin ako sakanya. He has a worried face.


Nagluluha ang mga mata ko, nandito pa din ako sa company dahil gusto ni Dad na kasama ko siya at sina Liel at Mommy Matilda ay nandito rin pero tila pinaghihiwalay ang landas namin.


"Ian.... nalaman na nila Daddy ang relasyon namin ni Liel..." Nakita kong natigilan si Ian.


Umupo siya sa tabi ko at nagbago ang kaniyang awra. "A-anong nangyari?"


"Sa tingin ko, pinaghihiwalay nila kami ni Liel... at hindi ko kaya... hindi ko kayang maghiwalay kami ni Liel, Ian... tulungan moko...."


Alam kong wala siyang matutulong sakin. Nagulat ako nang nilagay niya ang ulo ko sa dibdib niya. Hinaplos niya ang buhok ko kaya doon ako mas napaiyak.


"I knew it... alam kong darating ang araw na ito.." Bulong niya na hindi ko naintindihan.


Anong darating ang araw na 'to? anong alam ni Ian sa mga Leander? Anong sinasabi niya?


"Ian, hindi kita maintindihan..." Saad ko sakanya nang itinaas ko ang ulo ko sa dibdib niya.


"Not now but soon, at sana kapag dumating na ang araw na 'yon, mapatawad mo kaming lahat..." He said the he left me.