Chapter 28

491 13 3
                                    

The Talk

"See you."

Mabilis na tumalikod si Dante upang sumakay sa escalator. I suddenly wanted to laugh because I lied to him. I told him that I remembered him but not the whole details. I never mentioned that I remember everything about him now. Nanginig ang pang-ibaba kong labi dahil gusto ko siyang kausapin pero parang may pumipigil sa akin.

I sighed and turn to walk out, ready to leave the building when I heard someone running behind me. Nanigas ako nang maramdaman ang isang mahigpit na yakap na sumalubong sa akin. His scent entered my nostrils and I felt myself crying.

Ang alaala noong gabing iyon ay nanumbalik sa akin. Two years ago, he tried to propose to me but I rejected him. Hindi ko alam pero walang kahirap hirap na tinanggap iyon ng aking utak. Ngayon ay alalang alala ko na iyon.

"Your hands are too plain.." I remembered him saying out of nowhere. Naeenjoy ko pa ang preskong hangin at ang paggalaw ng dagat di kalayuan nang magsalita siya.

Itinaas niya ang aking kaliwang kamay at pareho naming tinitigan iyon. I was so confused at first but then I realized, maybe he wanted me to apply some manicure. I tried to get away from his hold but he held it as tightly as possible. Napabuntong hininga na lamang ako. "Hindi ako mahilig sa manicure. Should I get my nails cleaned up and manicured?" Kinagat ko pa ang pang-ibabang labi kasi ayaw ko talagang mag manicure. Ang dumi kasing tingnan. Isa pa, my dad always reminds me that my fingernails look good without colors. "What color will best suit me? Pink or.."

Hindi ko na natapos ang pagsasalita nang mahina siyang tumawa sa aking likuran. Tiningnan ko naman siya ng masama kahit na nakatingala lang ako sa kanya kasi nakayakap siya mula sa aking likuran. Nagulat ako nang may hugutin siya mula sa kaniyang bulsa at bumungad sa akin ang isang singsing. What the heck?!

Nang magsalita siya ay naramdaman ko iyong takot niya. It was laced in his voice that I almost forgot about the issue that's been bothering me. "I think silver would be good." Sagot niya sa tanong ko, but he wasn't talking about the manicure! Hindi na siya naghintay ng sasabihin ko at sinuot iyon sa aking daliri. And I gasped in surprise. "What do you think?"

Hindi ko magawang magsalita. I was happy, alright. But I was also afraid at that time na halos hindi ako makahinga. Hindi pa rin magawang ma proseso ng utak ko ang nangyayari. O kung naproseso man ay hindi ko iyon matanggap.

"I know we've been through a lot. I mean, I've never felt so sure my whole life but you, Ina. Hindi man--"

Agad akong lumayo sa kaniya kahit na sinubukan niya akong pigilan. Kita ko ang takot sa kaniyang mga mata sa ginawa ko.

"How can you propose at times like this?"

"What do you mean?" He asked. His defense already faltering from the way his voice trembled. Did I really make him this afraid? Pero kasi..

Kita ko ang pagdaan ng takot at pangamba sa kaniyang mukha nang humingi ako ng tawad sa kaniya. He looked taken aback. Like he didn't expect me to reject him. To give him back his ring. Napatitig na lamang ako sa kaniya at mabilis na tumakbo palayo.

Nang marating ang kabilang kwarto ay umiyak ako ng umiyak. I wanted to take back the words that I've said. It doesn't feel right. But I just can't ignore everything!

Inaakusahan siya hindi lang ng media kung hindi pati na rin ng pamilya ko! That he kidnapped me and I just wanted to fix it before I accept his proposal.

I even heard him sob behind the door as he whispered those three words that made my whole life shatter. Kasi akala ko masasabi ko iyon pabalik sa kaniya but I never got the chance to. Kasi iyon na pala ang huli naming pagkikita.

The Princess and Her Knight (WHIPPED SERIES #1) (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon