Lovers (voltooid)

Hoofdstuk 1

Bianca
'Moeder waar is mijn haarband?' Roep ik naar beneden.
Mijn moeder rent snel de trap op en geeft me mijn blauwe haarband die perfect matchen met mijn blouse en broek.
Een witte broek met een blauwe blouse, dat kon er wel mee door toch?

'Het is echt van levensbelang dat ik er goed uitzie moeder, deze presentatie moet goed gaan!'
'De vorige keer was het een 9,5 Bianca ik wil dit keer een 10.' Zegt mijn moeder streng en ze borstelt mijn blonde haren door.

Mijn moeder heeft me altijd al verteld dat ze het beste voor me wilt, en dat laat ze ook zien.
Na school tijd gelijk thuis komen en leren, en dan om half 6 naar ballet.
Om 9 uur gaan slapen en om 6 uur 's ochtends weer op.

Zo gaat mijn leven al jaren, ik ben eraan gewend en ik kan me niks anders meer voorstellen.
Mijn moeder is er altijd, ze bemoeid zich met alles.
Alles moet perfect, ik moet haar perfecte dochter zijn.

Mijn vader is gescheiden van mijn moeder, ze gedroeg zich ook zo tegenover hem en hij kreeg er genoeg van, hij is verhuisd.
Mijn moeder wilt mijn contact met mijn vader zo veel mogelijk afschaffen, ervoor zorgen dat hij voorgoed uit het plaatje verdwijnt.

'Moeder wanneer is Abraham Lincoln geboren?' Vraag ik terwijl ik een heel klein beetje make-up op doe.
'Februari de twaalfde, 1809 en wáág het niet dat te vergeten!' Zegt mijn moeder en ze loopt weer naar beneden.

Oké 12 februari dat ik wel onthouden. Ik heb het nog opgeschreven.
Snel check ik mijn tas voor de zoveelste keer om er zeker van te zijn dat alles erin zit.
Dan pak ik mijn tas en loop naar beneden.

Mijn moeder heeft mijn ontbijt al klaargemaakt.
Een heel klein kommetje magere yoghurt en een glas melk.
Mijn moeder wilt niet dat ik "te dik" wordt omdat ik op ballet zit, een sport die ongelofelijk haat, maar dat hoeft mijn moeder niet te weten.
Ze zou ontzettend teleurgesteld in me zijn.

Ik eet langzaam mijn yoghurt en drink mijn melk.
'Moeder ik ga oké?' Vraag ik.
Mijn moeder loopt naar me toe en geeft me een zoen op mijn wang.

'Veel succes!' Roept ze en ik loop naar buiten.
Snel open ik de garage en stap ik mijn mini in.
Oké daar gaan we.

Ik ben ontzettend zenuwachtig ondanks dat ik het gisteren 34 keer voor mijn moeder heb opgedragen.
Ze wilde het horen en er zeker van zijn dat ik alle informatie heb die ik nodig heb.
En voor de rest moest ik perfect staan.
Een rechte rug een enthousiast gezicht, een zakelijke maar vrolijke stem.

Ik zucht en zet Melanie Martinez op om me een beetje te kalmeren.
Mijn moeder wilt niks van die zangeres weten.
Ze houdt gewoon niet van pop, of jazz of wat dan ook.
Klassiek, dan maak je haar pas blij.

Ik rij naar school en parkeer mijn auto.
Mijn vriendinnen zijn er al, we parkeren onze auto's altijd naast elkaar.
Ik loop snel naar binnen.
Ik heb een enorm grote school, zo'n ongelofelijke kakker school waar alleen "rijke" kinderen op zitten.

Mijn vriendinnen zitten op een bankje in de school.
'Hey Nina, Hey Michelle.' Zeg ik en ga erbij zitten.

Michelle heeft haar haar in een strakke knot en Nina heeft het in een paardenstaart gedaan.
Ook zij zijn enorme kakkers, maar ach het zijn mijn vriendinnen.

'Heb jij het al gehoord Bianca? Het gerucht gaat dat er nieuwe jongen op onze school gaat komen.' Zegt Michelle opgewonden.
'O ja?' Vraag ik.
Nina knikt. 'Bette schijnt hem al gezien te hebben, hij is heel knap.'
'Oh.' Zeg ik.

'Natuurlijk hoef jij je daar niks van aan te trekken, jij hebt je geweldige Dean toch al.' Zegt Michelle en ze glimlacht haar perfecte witte tanden bloot.
Ik knik.

O ja, Dean.
Dean is mijn vriendje.
Mijn ouders hebben besloten dat we perfect (alweer dat hinderlijke woord) voor elkaar zijn en hebben eigenlijk voor ons besloten dat we een relatie zouden moeten nemen.
En het jammere is dat Dean gezellig bij mij op school zit.
Ik heb echt een hekel aan hem.

'Dus ik ging naar hockey en er kwam zo een nieuw meisje bij ons in het team, echt zo'n boers meisje, zo eentje uit Texas, echt gatver.' Zegt Michelle afkeurend.
'Ze komt uit Texas en is meteen al boers?' Vraag ik.
'O kom op dat weten we allebei.' Zegt Nina.
'Ze wilden mijn paard gaan verkopen he? Op de manege, maar mijn vader heeft ervoor gezorgd dat hij bij mij blijft.' Zegt Nina en ze zwiept met haar staart.

Het is denk ik al duidelijk?
Nina zit op Paardrijden, en Michelle op hockey.
En ik? Ik zit dus op ballet.

De bel gaat en ik loop samen met mijn vriendinnen naar de les.
We volgen alledrie dezelfde lessen, Dean gelukkig niet dus hem hoef ik niet te zien, voorlopig dan.

'Ik heb vandaag mijn presentatie.' Fluiter ik nerveus als we in de les zitten.
'Over Abraham Lincoln toch? En zijn prestaties?' Vraagt Michelle.
Ik knik.
'Dat komt vast wel goed.' Zegt Nina.
Ik knik weer en hoop dat het zo is.