Hoofdstuk 54

1.4K 62 15
                                    

Bianca
Ik probeer mijn ademhaling rustig te houden, niet stressen of iets.
Het idee dat Jason gevoelens heeft voor mij helpt heel erg, alleen moet ik gelijk denken aan het feit dat hij mij heeft afgewezen, of hoe je het ook kunt noemen.
Ik probeerde mij de afgelopen uren te concentreren, niet dat het lukte.
Michelle en Nina gaven mij een ongemakkelijke blik en liepen toen snel verder bij de gangen, mij negerend.

Ik zit bij mijn laatste les, Frans, maar ik zit er niet bij met mijn hoofd.
Jason heeft het idee dat hij alles en iedereen kwetst, als ik hem nou duidelijk maak dat ik gewoon bij hem wil zijn, zal hij het vast wel inzien, hij heeft alleen wat tijd nodig naar mijn mening.
Tyler....
Na schooltijd ga ik het hem gelijk vertellen, hij wilde met mij afspreken, hij wilde een wandeling maken.
Ik heb 'ja' gezegd, dit is mijn kans!

Wanneer de bel gaat loop ik naar buiten en ren zo snel mogelijk naar beneden, ik let niet op bots tegen Nina aan.

'O Hey.' Zegt Nina nerveus.
Ik negeer haar en ren verder.
'Wacht, Bianca!' Hoor ik haar nog roepen, maar ik heb totaal geen zin in haar.
Weer bots ik tegen iemand aan, maar dit keer tegen Tyler.

'Hey?' Roept hij verbaasd. 'Wilde je mij zo graag zien?' Vraagt hij en hij omhelst mij.
Ik besluit daar maar geen antwoord op te geven en omhels hem terug.

We lopen samen naar buiten en Tyler grijpt mijn hand.
Wanneer we bij de deuren staan draai ik me om en zie ik Jason naar ons kijken.
Opeens krijg ik de neigen om mijn hand los te rukken.

Ik draai we weer naar Tyler en we lopen naar buiten.
'Ik wilde gewoon even wandelen, een beetje langs het park en bij praten, we hebben elkaar weinig gesproken de laatste dagen.' Ik knik.
Hoe ga ik dit doen?

'Oké Tyler, ik wil niet te lang met je lopen en doen alsof er niks aan de hand is.' Vertel ik.
'Is er iets mis?' Vraagt hij bezorgd.
'Er is iets gebeurt tussen mij en Jason.'
'Wat dan?' Vraagt Tyler, hij weet het duidelijk niet, maar wanneer hij mijn blik ziet valt alles op z'n plek.
'Hoe kón je!' Roept hij ontzet.
'Luister Tyler ik kan het uitleggen-'
'Ik hoef je uitleg niet! Ik hoef je überhaupt nooit meer te spreken, dit is klaar!' Schreeuwt hij.

Ik voel de tranen komen.
Uitmaken met Tyler ging veel erger dan ik had verwacht, ik dacht dat als ik hem uitlegde dat ik hem gewoon meer als een vriend zie maar nog steeds van hem hou, hij het misschien zou begrijpen.
Tyler loopt woedend de school weer binnen en dan zie ik Michelle en Nina aan de overkant staan.
Ze weten wat ik gedaan heb, dat is zeker!
Maar ze lopen weg, mij negerend.

Lovers (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu