Lovers (voltooid)

Hoofdstuk 49

Bianca
Het eten was héérlijk.
Jason is heel grappig en heeft van alles te vertellen.
Hij heeft een hele andere kant van zichzelf laten zien, en ja als hij zo blijft kunnen we zéker vrienden worden.

Ik kijk op mijn telefoon en zie 43 gemiste oproepen.
What the hell?
Ik kijk en zie dat ze van Michelle, Nina en Tyler komen.
Niet van mijn moeder, ze is dus niet bezorgd, ze vraagt zich niet af waar ik ben...

Ik glimlach naar Jason en zet mijn telefoon uit.
We lopen naar zijn auto toe.

'En nu?' Vraag ik lachend.
'Tja, ik heb geen zin om mijn broer te zien, dus ik denk dat we in de auto blijven.' Zegt Jason.
'Serieus? In de auto! Ik kan daar niet slapen.' Roep ik.
'Ik dacht al dat je een typisch meisje was die-'
'We blijven in de auto!' Roep ik, want ik weet al wat hij ging zeggen.

Hij lacht en doet het portier open voor mij.
We zitten samen in de auto en Jason gaat wat naar achteren met zijn stoel.

'Dus we gaan hier echt slapen?' Vraag ik.
'Yes.' Zegt Jason. 'We kunnen nu gelijk slapen, of we kunnen wat praten? We hebben vooral gepraat over school en dat soort shit, we kunnen het ook hebben over...jou.' Zegt hij dan grijnzend.
'Wat wil je weten?' Vraag ik.
'Alles.' Zegt hij.
'Alsof dat jou iets boeit.' Mompel ik.
'Hey, ik weet dat we een verkeerde start hebben gemaakt, maar ik wil je écht leren kennen, het boeit me wel.' Zegt hij.
Ik knik, verbaasd door zijn woorden.

'Nou ja, ik heb dus een tweelingzusje Kate, of nou Katherine, en zij heeft nogal een hekel mij.
Het begon toen mijn ouders gingen scheiden, ik koos de kant van mijn moeder, en mijn zusje koos de kant van onze vader.
Wij twee werden boos op elkaar, we begonnen het woord "haat" te gebruiken, en we hebben besloten nooit meer over elkaar te praten.
Nu is ze terug, op mijn school.
Mijn moeder is nogal een controlfreak, en mijn vader is veel losser.
Of nou ja, mijn moeder heeft geen controle meer, dat heeft die vriend van haar.
Ze heeft geen aandacht meer voor mij, en ondanks dat ze streng is, ze was er altijd, ik heb dat gevoel niet meer.' De laatste woorden zeggen ik een beetje trillerig, ik voel dat de tranen naar beneden stromen.

Jason gaat weer rechtop zitten en neemt mij in zijn armen.
Hij zegt niets, hij heeft geen commentaar en probeert me ook niet te troosten.
En eigenlijk vind ik het heel fijn.
Gewoon in zijn armen liggen en niet meer over mij praten, ook al was het wel fijn om er met Jason over te praten, iets wat ik niet bij Tyler heb gedaan...

'Over mij valt niet veel te vertellen, ik ben gewoon de mislukte zoon van mijn ouders, een schande voor mijn vader en verder niks.
Tyler is natuurlijk de zogenaamde held, alleen hij telt.' Zegt Jason verbitterd.
'Zo ziet Tyler dat niet, écht niet!' Mompel ik.
'Tyler is een rotbroer, ik heb niks meer met hem te maken. Hij heeft mij verraden bij onze ouders, en hij heeft fucking tattoo en tot de dag van vandaag heb ik er niks over verteld.' Roept Jason.

'Ik denk dat als mijn ouders moesten kiezen tussen mij en Tyler, Tyler hun keus zou zijn.' Zegt hij iets stiller.
Hij voelt het, hij wordt er verdrietig van, hij heeft pijn en dat probeert hij weg te drukken door met meisjes te gaan.
Nu pas zie ik het.

Ik ga rechtop zitten en kijk naar Jason die voor zich uitstaart.
Misschien moet hij beseffen dat er mensen zijn die wél om hem geven, en niet die meisjes waarmee hij een one night stand houdt.

Ik draai zijn gezicht voorzichtig naar mij toe, en helemaal bewust van de keuze die ik nu maak zoen ik hem.