Lovers (voltooid)

Hoofdstuk 44

Bianca
Ik rij weer terug, Finn heeft mijn wond verschoond, en het ziet er heel netjes uit.
Hij heeft er een pleister op gedaan, natuurlijk gaat moeder dat weer niet fijn vinden, maar daar ga ik nu niet over nadenken.
Hij heeft mij zijn nummer gegeven zodat we contact kunnen houden, het is een aardige jongen.

Ik stap uit en pak mijn sleutels erbij.
Ik loop naar binnen en het is best wel stil, verdacht stil.

'Oh hallo, je moeder is niet thuis.' Zegt Dave.
Hij komt aanlopen met een spijkerbroek en een strak wit t-shirt, expres zeker, om zijn spieren te laten zien.

'Oké.' Zeg ik mat en ik loop naar boven naar mijn kamer.
Ik bedenk me dat ik beter kan gaan oefenen voor ballet, ik heb het wel onder de knie, maar alsnog.

Ik trek een legging en een hemd aan en loop naar beneden naar onze "danszaal".
Ja, het is een grote ruimte met een enorme spiegel.

Ik zet de muziek op en begin wat te oefenen, het ging heel goed, maar nu gaat het telkens mis.
Op een bepaalt moment struikel ik en krijg ik een black-out.
Ik begin telkens weer opnieuw totdat ik een draai maak zie dat Dave tegen de deur aan leunt.

'Je kan goed dansen hoor.' Zegt hij goedkeurend.
'Hoelang sta jij daar al?' Vraag ik agressief en ik loop naar mijn telefoon op een weer opnieuw te draaien.
'Lang genoeg om te zien dat je veel talent hebt, maar het nog niet helemaal goed gebruikt.' Zegt hij en hij loopt mijn kant op.
'Dat is leuk voor jou.' Zeg ik brutaal en ik begin weer te dansen, ik laat me echt niet door Dave afschrikken.

Opeens voel ik zijn handen op mijn heupen en danst hij mee.
Ik weet niet wat ik moet doen, aan de ene kant kan ik er niet tegen dat hij zo met zijn handen aan mijn heupen zit, maar aan de andere kant danst hij heel goed, en jammer genoeg helpt het ook.
Hij neemt nu de rol van de prins, de prins van de zwaan.
Het gaat heel goed, op gegeven moment stopt de muziek.
O wauw! Het is me gelukt.

Dankzij Dave...