Lovers (voltooid)

Hoofdstuk 22

Bianca
'Oké?' Zeg ik.

Ik was best benieuwd, maar ik had niet verwacht dat hij het zo snel zou vertellen, mij zo snel zou vertrouwen.0

Tyler zucht diep en begint dan met zijn verhaal.

'Jason en ik, wij waren beste vrienden, niet alleen broers maar beste vrienden.
Eerst werd ik geboren en daarna een maand of 5 later besloten ze nog een kind te nemen, ik snap niet waarom, maar goed, misschien was het wel een ongeluk, ik zou het niet weten.
Jason werd geboren en onze ouders hielden net zoveel van mij als van Jason, de hele familie eigenlijk.
Jason en ik hebben bijna geen leeftijdsverschil en daarom begrepen we elkaar hielden we van dezelfde dingen en hadden we dezelfde smaak qua meisjes.
Heel veel mensen vonden ons irritant, je weet wel, die irritante broers.
Maar wij kwamen overal mee weg en hadden heel veel Lol.
Onze ouders begonnen steeds meer te werken.
Dat vonden ze leuk, moeder was over en nergens in Amerika en vader was soms gewoon het land uit.
Wij bleven alleen achter en we vonden dat prima.
Toen we 15 waren ging het mis, we werden vrienden met verkeerde jongens.
Ze deden aan drugs, niet aan die zware drugs, wiet, dat soort spul.
Het waren jongens die heel slim waren, goed in school en zo.
Ze sloegen ook geen mensen in elkaar of wat dan ook, dus Jason en ik mochten ze wel.
Wij begonnen het ook te doen, en op een dag onverwachts kwamen onze ouders thuis.
Jason was nog bezig met nou ja, wiet, en ik was al klaar.
Onze ouders zagen het en ik? Ik raakte in de stress.
Ik gaf Jason de schuld.'

Ik kijk Tyler ontzet aan.
'Waarom zou je dat doen? Hoe laf kun je zijn!' Roep ik boos.
Tyler lijkt heel veel spijt te hebben.

'Jason stopte met drugs, maar hij begon wel te roken, hij had tattoos laten zetten en trok zich niks meer aan van ouders.
Hij hield eerst van ze, maar nu....
Onze ouders begonnen mij voor te trekken, waardoor Jason mij nog meer begon te haten.
Hij, nou ja, hij is heel slim, heel intelligent, hij wilt het alleen niet laten zien, hij begon meisjes te gebruiken en nou ja, ik wil eigenlijk gewoon niet dat je met hem om gaat.' Eindigt Tyler zijn verhaal.

Wacht wat!
Ik ken hem pas een dag en dan begint hij nu al over te beslissen?
En daarbij, hij was zo laf om zijn broertje de schuld te geven van iets waar hij alles mee te maken had.

'En hoezo dat!' Vraag ik agressief.
'Omdat ik, nou ja, een gevoel bij jou kreeg, vanaf het eerste moment dat we met elkaar spraken.'

Ik schud ongelovig mijn hoofd.

'Dat is wel heel snel, en wie zegt dat jij hier niet degene bent die meisjes gebruikt? En wat betreft Jason, hij heeft volkomen gelijk.' En met die woorden loop ik boos richting de trap waar Jason tegen de muur aan leunt.

Een ding is duidelijk: hij heeft alles gehoord.