Kabanata 20: Pagtatampo
Eya's pov
Tanginang Samantha na iyon. Sinasabi kona nga ba at iiwanan rin niya kami.
Ayan tuloy panay ang pag iyak ni girlie.
Namimiss na siya.
Sana hindi na lang dumating sa buhay namin ang babaeng iyon.
"Ate ayaw talagang tumahan ni girlie eh." Tugon ni Moises.
Dulot nang pag La irita ko ay nabulyawan ko silang apat.
"Sinabing hindi na babalik iyon. Mahirap bang intindihin iyon?" Panimula kong sumbat sa kanilang apat.
Panay ang tingin ni moises,girlie,taki,at xia.
Bakas sa mga mata nila ang pag ka bigla sa pag Bulyaw ko.
"Ikaw girlie!" Turo ko sa kanya.
"Yan na nga ba ang sinasabi ko. Hindi ka dapat mag tiwala sa kanya dahil sa huli ikaw pa rin ang masasaktan. Kalimutan muna siya." Tugon ko.
Ramdam ko ang pangingilid nang luha ko sa mata ko.
Pero hindi! Hindi ko dapat ipakita sa kanila na nasasaktan din ako. Dapat maging matapang ako.
"Hindi lang si girlie! Kundi tayong lahat! Tayong lahat ang mag babagong buhay muli at kalimutan na si Samantha. At nais ko na iyon na ang huling beses na marinig ko ang bwesit na pangalan na iyon!" Pag walk out ko.
Pumunta ako sa tindahan malapit sa kalsada. Medyo malayo layo din to sa amin.
Para naman makapagpahinga naman ako.
Kasi mukhang ang init nang hangin.
Hindi ako masyadong makakuha nang hangin na presko.
Na pag isip isip ko na bumili mang isang boteng Coke para mahimasmasan naman ako.
"Lola cinda pabili isang Coke! Eto ang bayad Oh!" Iniabot ko ang ₱7,00 sa kanya.
Pag ka abot nang Coke ay agad ko itong ininom at wala pang 10 segundo ay ubos na ito.
Walang gana akong tumayo para umuwi na sa amin.
Nag lakad ako pauwi.
Nadatnan kong natutulog na ang mga kapatid ko.
Kaya bago ko isinara ang pinto ay sinilip ko muna ang labas nag babakasakaling--- ewan. NVM nalang.
Isinara ko ito at nag pahinga na.
Samantha's POV
Nakasakay pa akong nang taxi. At malapit na rin ako sa bahay na kasalukuyan kong tinitirhan kasama nang mga bata.
Alam ko na nag aalala na sila.
Baka mag tampo na iyon.
Shit. Ayaw kong masaktan sila dahil sa akin. Pero mukhang nangyari na.
Maintindihan kaya nila pag inexplain ko?
Ewan kuna talaga.
Diko na namalayan na narito na pala ako. Agad akong lumabas sa taxi.
Nag lakad ako at nakita ko si aling cinda na nag liligpit na.
"Magandang gabi po aling cinda! Si Eya nakita mo ba?" Tanong ko.
Pero walang sagot si aling cinda.
Hayst. Bakas sa mukha niya ang pagka pansin sa akin.
Tinignan ko ang sarili ko kaya pala siya Napa nganga. Kasi iba ang attire ko.
"S-Samantha?" Pag uutal na tugon ni aling cinda!
"Opo ako po!" Tugon ko.
"S-saan ka galing?" Tanong niya.
"Nvm po. Mauna na ako!" Hindi kona pang sinagot si aling cinda kasi mukhang malabo na mag kakaintindihan pa kami.
Nag patuloy ako sa pag lalakad hangga't dumating na ako sa bahay.
Pero sobrang nakakabingi ang katahimikan sa bahay.
Mukhang walang tao. Lahat mang ilaw ay nakapatay at ni isang tunog wala kang maririnig.
Kinatok ko ang pintuan na yari sa isang kawayan at may ding ding na sako.
Nag tataka kayo kung saan ko kinatok?
Siyempre sa kawayan.
Di nag tagal ay binuksan ito!
"E-eya!" Tugon ko.
"Bakit ka nandito? Bumalik kana sa inyo!" Tugon niya na aktong isasara muli ang pintuan pero pinigilan ko.
"Let ME explain!" Sigaw ko na nakagawa nang isang malaking ingay na pati ang mga aso ay mag si gisingan at tumatahol na ngayon.
"Explain mo mukha mo!" Tugon niya.
"Eya hindi ko gusto ang inaasta mo" pag seseryoso kong tugon.
Tama nga ako nag tatampo sila sa akin.
"Eya anak! Let ME explain." Tugon. Ko ulit.
"Para ano? Balutin mo na naman kami nang kasinungalingan? Huh? Sumagot ka Samantha!" Turo niya sa akin.
Bakas sa mukha niya ang galit at tampo.
Nakita ko ang mga bata na nag si gisingan at lumapit kay Eya.
"Kahit kailan ay hindi ako nag sinungaling sa inyo Eya. Itinuring ko kayong mga anak ko. Nag pa kahirap ako para may makakain kayo at may ipag tustos ko sa pag aaral niyo.
Kaya sabihin mo sa akin ngayon Eya. Kailan ako mag sinungaling sa iyo!" Tugon ko na umiiyak na.
"Wag kang mag malinis. Lalo't batid ko ang kasakiman mo Sam. Alam ko kung paano ka umasta. Paano mo inupakan ang mga pagkatao nag mga employe mo.
At tiyaka alam ko na umalis ka kanina para gumawa nang hakbang na mapatalsik ang tita mo sa posisyon niya. At mag tagumpay ka naman. Kaya congrats huh. Hindi muna kami kailangan.
Tapos kanang manggamot at manakit nang damdamin!" Tugon ni Eya na umiiyak na rin.
Tumagos sa puso ko ang mga tinuran ni Eya.
Halos mawalan ako nang lakas.
"Palibhasa wala kang alam Eya kaya ganyan ka umasta!"
Tugon ko.
"Anong wala-----"
SLAP*
Sa di sinasadyang pag kakataon ay nasampal ko siya. Ewan ko pero nadala ako nang galit ko.
Minsan nakokontrol ko ito at minsan naman hindi.
Bakas sa mukha ni Eya ang pag ka bigla sa nagawa ko.
"Wala kang alam." Panimula ko.
"Ginawa ko iyon para, para maiahon kayo sa lugar na ito. Mapagaral nang Maayos at mapalaki.
Ang plano ko sana Eya ay dalhin kayo sa bagay ko lalo't nabawi kuna ito. Pero anong ginawa mo?
Pinangunahan mo ako. Hindi La mag iisip.
I made a step towards my tita just for the sake of you guys.
But you failed me.
Lalo na ikaw Eya.
Hindi ko kayo pinalaki para sagutin akong pabalang. IT envayed my self." Humihikbi kong mungkahi sa kanila.
"S-sorry po nay!" Tugon ni Eya.
"Okay lang!" Pag pakumbabang tugon ko.
Third persons point of view
Nag ka ayos ang mga bata at si Samantha dahil sa pag pakumbaba.
At di nag tagal ay napag pasyahan nila na
Sumama kay Samantha sa mansion nito at Don na manirahan.
At doon na rin mag aral. Isang napakalaking oportunidad ito sa mga bata sapagkat mag iiba ang antas nang kanilang pamumuhay.
