เมื่อทั้งเดินทางมาเรื่อยๆจนเข้ามาในโซลแล้วพวกเค้าจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน
"พวกมึงกูไปละนะ พี่จินผมไปละนะคร้าบ"
นัมจุนว่าเเล้วเดินขึ้นรถบัสที่ผ่านบ้านเขา
"เออกูไปละ" ยุนกิโบกแท็กซี่กลับเพราะเขาขี้เกียจไปยืนเบียดกับชาวบ้านเขาสิ้นเปลืองพลังงาน
"อ้าวทิ้งแบบนี้เลยหรอว้ะ" โฮซอกพูดอย่างหงุดหงิด
"เอ่อ...พี่โฮซอกกลับไงอะ" จีมินหันมาถามโฮซอกที่เป็นที่พึ่งเดียวในตอนนี้
"งั้นกลับพร้อมกันนี่แหละเดี๋ยวไปส่ง"
"อะแฮ่ม! งั้นก็รีบๆสิ" จินรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่ต้องกลับกับคนหน้าม้านี่
"ครับพี่" โฮซอกอยากจะขำให้กับความหัวน้องของจินจรืงๆรอได้ไม่นานรถบัสก็พาเขามาส่งที่หน้าหมู่บ้าน โฮซอกจะเดินไปส่งจีมินและซอกจินให้ได้
"เอ่อพี่โฮซอกครับ จะเดินไปหรอ พี่กลับบ้านพี่เถอะ" จีมินรู้สึกเกรงใจไม่น้อย
"เดี๋ยวพี่จะไปส่งเราไงตัวเล็ก เดินนำไปเร็วสิ"
"น้องชายฉันบอกให้นายกลับไปยังจะหน้าด้านอีกเหอะ!" จินเอ่ยพร้อมกับเบะปากใส่
"พี่จิน!" น้องชายตัวเล็กตีแขนพี่ชายอย่างแรงที่เสียมารยาท
"พี่จินครับ คือผมไปทำอะไรพี่หรอ ผมจะไปส่งบ้านเฉยๆนะครับไม่ได้จะไปฆ่าพ่อแม่พี่ซักหน่อยนะครับ" โฮซอกเอ่ยอย่างกวนๆเพราะเริ่มหงุดหงิดซอกจินแล้วเหมือนกัน
"นี่นาย!"
"พอเถอะครับ เดินตามมาได้แล้วหน่า" จีมินเอ่ยอย่างเหลืออดทำให้ทั้ง 2 คนเงียบลงทันที จินเดินกระทืบเท้านำหน้าไปเดินมาได้ไม่นานก็มาถึงบ้านคนตัวเล็ก บ้านหลังขนาดใหญ่จนเกือบจะเป็นคฤหาส สวนสวยงามพร้อมกับบอร์ดี้การ์ดเดินตรวจรอบๆบ้านอยู่จำนวนหนึ่ง
"ถึงแล้วครับ ขอบคุณพี่โฮซอกมากนะครับ"
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ยินดีจะมาส่งตัวเล็กทุกวันเลยนะครับ" โฮซอกเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่นชวนให้จีมินใจสั่น
"กลับบ้านนายไปสิ"
"ครับ งั้นผมกลับก่อนนะ พี่ไปนะตัวเล็ก" ว่าจบก็หันหลังเดินออกไปแต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงใครบางคน
"เดี๋ยวครับ!"
"หื้ม?"
"เดี๋ยวหมให้คนขับรถไปส่ง แค่นี้พี่ก็เหนื่อยมากพอแล้วครับ รอแปปนึงนะครับเดี๋ยวผมมา" คนตัวเล็กวิ่งเข้าบ้านไปคุยกับบอร์ดี้การ์ดแถวๆนั้น
"มีขาทำไมไม่เดินไปเองล่ะชิ" จินว่าพลางมองไปรอบๆ
"พี่จินครับ อย่าหวงน้องให้มากนะครับ ระวังจะระแวงเกินไปจนพลาดเอานะ หึ"
"นี่นาย น้องฉันทั้งคนฉันไม่ยกให้ใครจนกว่าฉันจะมั่นใจหรอกนะ" จินหันมาจ้องตาเขม็ง
"ขอผมพิสูจน์ได้มั้ยละครับ"
"นายจะจีบจีมวั้นหรอ"
"อย่างนั้นก็ได้ครับ"
"ได้ฉันจะให้โอกาสนาย ฉันไปละ"
"ขอบคุณครับพี่เขย"
"ย่าห์!" จินรีบเดินเข้าบ้านอย่างเร็วด้วยความโมโห
"พี่โฮซอกครับรอแปปนึงนะครับ^^"
"ครับน้องจีม"
"จีม? อันนี้มีแค่พี่ผมที่เรียกผมนะครับ"
"พี่จินเค้าพูดน่ะ เห็นน่ารักดีเลยเรียก"
ห้ะ...น่ารักหรอ ใจสั่นอีกแล้วไอ้หัวใจบ้า
"อ่อครับ"
"จีม"
"ครับ?"
"เรียกพี่ว่าพี่โฮปก็ได้นะ"
"ครับ ทำไมต้องเรียกด้วยอะ"
"ก็ชื่อนี้พี่ให้แค่คนสำคัญเรียก จีมินก็ต้องเรียกสิครับ" ทำไมใจสั่นแปลกๆอีกนะไอจีมินเอ้ยย
"คะ...ครับ"
"คุณหนูจีมินครับรถมาแล้วครับ" ชายร่างกำยำคนนึงเดินมาบอกจีมิน
"ครับงั้นพี่โฮปขึ้นรถได้เลยนะครับ พี่ช่วยส่งพี่คนนี้ที่บ้านเขาด้วยนะครับ"
"ได้ครับคุณหนู เชิญครับคุณ"
"พี่ไปก่อนนะจีมิน"
"ครับผมเข้าบ้านก่อนนะครับ"
"เอ้อ น้องจีมินครับ คืนนี้ฝันดีนะครับตัวเล็ก" โฮซอกว่าแล้วยิ้มบางส่งไปให้คนตัวเล็ก
"เอ่อ...ฝันดีเหมือนกันนะครับ" พูดจบก็รีบวิ่งเข้าบ้านไป มันทำให้โฮซอกอดเอ็นดูจีมินไม่ได้เลย ทำอะไรก็น่ามองไปหมดน่ารักจริงๆว่าที่แฟนของโฮซอก...
Talk
ไม่มีไรมากรอตอนต่อไปนะคะ555 อย่าลืมเข้ามาอ่านกันเยอะๆน้าาา
YOU ARE READING
[BTS] Amour interdit | Hopemin ft.vga namjin
Fanfictionเขาคือคนของผม ผมจะยอมให้คนอื่นมาแตะต้องเขาได้ยังไง