Th1rteen R3asons Why • Dramione

Tape 1 - Side B.

Tape 1 - Side B.

"Misschien heb je al wel geraden dat mijn jeugd niet al te best was, ik werd tenslotte mishandeld door de man die ik vader moest noemen. Toch is hij nog de enige die mij mishandelde wanneer ik thuis was. Nee, hij was absoluut niet de enige. In de meeste gevallen van kindermishandeling is één van de ouders de mishandelaar en de ander zorgt nog voor het kind. In mijn geval moest het weer eens anders gaan. Mijn vader mishandelde en mijn moeder," De tape valt stil. Het is duidelijk hoorbaar hoe Draco slikt en vervolgens een keer diep adem haalt. "Mijn moeder negeerde me dood. Narcissa Malfidus, mam, welkom bij jouw tape."

Hermelien merkt dat ze steeds meer begint te trillen. Ze heeft last van de kou maar weigert om terug te gaan naar binnen. Ze wilt hier zijn. Ze wilt zijn op de plek van Draco en haar om al deze tapes te luisteren. Ook al is het gras nat, ook al is het ijskoud ze moet en zal hier de tapes beluisteren al wordt ze er ziek van.

"Best sneu niet waar? Eerst is de man die ik vader hoor te noemen een reden voor mijn zelfmoord en nu is de vrouw die ik moeder hoor te noemen de reden voor mijn zelfmoord. Je snapt waarschijnlijk wel dat mijn leven echt kut was."

Hermelien voelt opnieuw tranen over haar wangen lopen. Ze heeft steeds meer last van de kou en kruipt beter onder haar mantel.

"Zoals ik al zei, in de meeste gevallen is er altijd één ouder die het kind helpt als er sprake is van kindermishandeling. In mijn geval was dit dus niet zo. Narcissa Malfidus, je hebt me dood genegeerd. De laatste keer dat je tegen me sprak was vlak voordat Lucius me mishandelde. Dit was in de paasvakantie van mijn eerste jaar. De kerstvakantie was nog normaal, je sprak gewoon tegen me maar toen Lucius me in de paasvakantie mishandelde deed het je niks. Je keek er niet eens naar. Je zat daar maar de Ochtendprofeet te lezen. Één keer heb je nog wat tegen me gezegd: 'Je verdient het. Dit is allemaal je eigen schuld.' Dat waren de laatste woorden die je ooit tegen me sprak, sindsdien negeerde je me dood."

Hermelien weet niet wat ze moet denken. Ze kwam er nog geen uur geleden achter dat Lucius Malfidus zijn zoon mishandelde doordat zij betere cijfers haalde dan hem en nu hoort ze dat Narcissa Malfidus haar bloedeigen zoon dood negeerde sinds hij elf en een half was. Hopeloos haalt Hermelien een hand door haar haren. Ze weet dat ze eigenlijk moet stoppen met luisteren naar de tapes zodat ze alles op een rijtje kan zetten maar toch blijft ze door luisteren. Ze moet meer weten. Ze moet horen dat Draco zichzelf niet vermoord heeft, dat het maar een zieke stunt is zodat de mensen weten wat ze hebben aangericht. Maar met de seconde wordt ze banger voor de harde waarheid. Ze is nog maar bij reden twee en ze weet niet als zij het al had volgehouden. Hermelien stelt zich voor dat ze mishandeld werd door haar vader en dat haar moeder haar dood zou negeren, echter barst ze al bijna in tranen uit door alleen de gedachte.

"Toen Lucius-" Het blijft Hermelien opvallen hoe serieus Draco is over het feit dat hij Lucius Malfidus echt niet als zijn vader ziet, simpelweg door de hele tijd de naam Lucius te gebruiken. "mij voor het eerst mishandelde deed het je wel wat. Je was in shock. Je gilde naar Lucius dat hij moest stoppen, echter negeerde hij je. Ik weet nog hoe ik om je hulp schreeuwde: 'Mam! Mam, help me!' en hoe jij naar Lucius schreeuwde: 'Lucius stop!' Toen gaf je nog om me." Draco klinkt steeds bitterder volgens Hermelien. "Je verzorgde mijn wonden toen hij klaar was. Je vertelde me hoeveel alles je speet en dat je ervoor zou zorgen dat het nooit meer zou gebeuren. Je beloofde me dat je me zou beschermen!" Draco schreeuwt in de oren van Hermelien. Hermelien voelt zijn pijn en hoort deze duidelijk. "Maar je kwam je belofte niet na. Voordat ik terug ging naar Zweinstein mishandelde Lucius me opnieuw. Je was er niet bij. Ik nam het je niet kwalijk. Ik dacht dat je er niks van wist en dat je me anders zou beschermen, dat je me anders zou helpen."

Hermelien snikt luid. "Nadat je je laatste zinnen ooit tegen me zei op de eerste dag van de Paasvakantie negeerde je me. Je negeerde alle gebeurtenissen. Je zag hoe Lucius me elke keer weer opnieuw mishandelde. Je keek toe. Je deed niks. Je brak je eigen belofte. Jammer dat het geen onbreekbare eed was.. Dan was jij nu ook dood geweest. Praat je weer tegen me als je me ooit ziet in het hiernamaals? Ik weet niet wat je doet maar ik hoef in elk geval niet meer tegen jou te praten. Je mag van mij wegrotten in de hel samen met hem. Al ben ik bang dat ik daar ook terecht kom."