Th1rteen R3asons Why • Dramione

Tape 4 - Side B.

Tape 4 - Side B.

Flashback.

"Hermelien we moeten eens praten," zegt Draco Malfidus terwijl hij naar de vrouw voor hem kijkt. Het valt hem op hoe verbaasd ze kijkt, haar ogen knijpen lichtjes dicht terwijl ze haar thee doorslikt. Dan knikt ze kort. Direct is Draco opgelucht. Hij was doodsbang dat ze een scene ging schoppen omdat hij haar aanspreekt midden in de Grote Zaal, waar al haar vrienden bij zijn. Vreemd genoeg werpt geen één van hun een blik richting Draco, hoewel Draco niet weet hoe het komt weet Hermelien het wel. Het was moeilijk maar naar lang oefenen heeft ze eindelijk de juiste spreuk gevonden en leren te beheersen: een spreuk die voor complete privacy zorgt. Ze is begonnen met zoeken toen ze begon met het praten tegen Draco.

"Waar wil je heen?" vraagt Hermelien terwijl ze opstaat, opnieuw neemt ze een slok van haar haar aardbeienthee. Zonder iets te zeggen pakt Draco haar arm vast en sleept hij haar als het ware mee richting buiten. Wanneer het tweetal buiten staat is het voor Hermelien veilig om haar spreuk op te heffen. Draco is nog niet klaar met lopen, hij laat haar arm los terwijl hij voor haar uit richting het meer loopt. Hermelien volgt hem haastig. Terwijl ze vlak achter hem loopt en zo goed mogelijk probeert zijn tempo bij te houden, kijkt ze naar hem. Ze bekijkt zijn snelle passen en neutrale blik. Hermelien heeft werkelijk geen idee waarover hij wilt praten, ze kan alleen maar hopen dat het positief is. Draco loopt stug door en probeert zo snel mogelijk bij zijn bestemming te komen, echter kan hij het niet laten om zo af en toe achterom te kijken. Stiekem kijkt hij over zijn schouder, direct ziet hij het ingespannen gezicht van Hermelien die hem probeert bij te houden. Hij blijft naar haar kijken, totdat ze richting hem kijkt. Dit heeft het gevolg dat Draco met rode wangen wegkijkt.

Het tweetal blijft nog vijf minuten op dezelfde manier lopen, Draco loopt met grote en snelle passen vooruit terwijl Hermelien hem probeert bij te benen. Zo af en toe werpt Draco een korte blik naar achteren om haar te zien, elke keer weer betrapt ze hem op het staren en kijkt hij blozend weg.

"Dat was vermoeiend," zucht Hermelien terwijl ze neerploft op het bankje voor het meer, Draco komt naast haar zitten en kijkt naar hoe haar hand wat zweet van haar voorhoofd wegveegt. 
"Ach, hoe snel jij schrijft tijdens lessen lijkt me veel vermoeiender," zegt hij lachend tegen Hermelien. Ze reageert door simpel met haar ogen te rollen, hoewel ze dit eerder deed om te laten zien dat ze boos was glimlacht ze erbij. Draco weet dat hij goed zit, hij kan allerlei opmerkingen maken tegenover haar aangezien zij hetzelfde doet bij hem. Een belangrijk onderdeel in hun vriendschap is dan ook hun sarcasme tegenover elkaar.

Het blijft een korte tijd stil. Hermelien hijgt lichtjes door de snelle wandeling terwijl Draco aan het denken is hoe hij zijn woorden het beste in zinnen kan plakken en tegen haar kan zeggen. Doodsbang is hij voor haar reactie. Hoewel hij allang weet dat hij wordt afgewezen moet hij het haar toch ooit vertellen. Afgelopen maanden hebben ze zoveel tijd doorgebracht, als vrienden. Draco is ervan overtuigd dat ze ook vrienden blijven, zelfs nadat hij zijn echte gevoelens voor haar uitspreekt.

"Dus wat wilde je me vertellen?" vraagt Hermelien. Draco blijft nog even stil, zonder ook maar iets te zeggen stopt hij een plukje van haar haren achter haar oor. Hermelien bloost lichtjes en Draco voelt aan zijn wangen dat hij hetzelfde doet.

"Ik wilde je vragen als je zin had om, uh, om binnenkort op.. uh," begint Draco stotterend, Hermelien kijkt hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Als ik zin heb om binnenkort wat te doen?" vraagt ze aan Draco. 
"Alsjezinhebtombinnenkortopeendatemetmetegaan," zegt Draco in één adem, natuurlijk begrijpt Hermelien er niks van aangezien het haar veel te snel gaat. "Wat zei je?" vraagt ze met een lief lachje. 
"Ik wilde je vragen als je zin hebt om binnenkort op een date met me te gaan," zegt Draco dan zo kalm mogelijk, hij voelt zijn stem trillen terwijl hij de woorden uitspreekt. Hij durft niet naar Hermelien te kijken, doodsbang voor haar reactie.

"Als meer dan vrienden?" is het eerste wat Hermelien vraagt, ze ziet nog net een aarzelend knikje van Draco. "Draco kijk me aan, wil je?" vraagt Hermelien terwijl ze richting Draco kijkt. Ze ziet hoe hij zijn hoofd bijdraait en haar recht in haar ogen aankijkt. Direct ziet ze zijn grijze ogen naar haar staren vol nieuwsgierigheid, onbewust legt ze haar hand tegen zijn wang aan. Hermelien kijkt recht in zijn ogen. Ze neemt haar beslissing binnen zo ongeveer twee seconden, als het niet sneller is. Vol aarzeling drukt Hermelien dan haar lippen op die van Draco.

••••••••

"Severus Sneep, weet je dat ik je meer als mijn vader zag dan ik Lucius ooit als mijn vader zag? Hoewel je me uiteindelijk echt bijna alleen maar fucked up shit hebt geleerd ben ik je toch wel dankbaar. Je was er like altijd voor me, tot in ons zesde jaar. Welkom bij jouw tape Severus, oh en wat ik net zei is waarschijnlijk het enige positieve wat ik zeg over je."

Hermelien haalt verbaasd haar wenkbrauw op, Sneep is dood. Wat heeft Draco hieraan? Sneep hoort hier niks van. Draco kan dan wel zorgen dat zijn tapes in Azkaban terecht komen maar in het hiernamaals komen ze toch niet terecht.

"Ik weet dat je dood bent. Ik ga niet zeggen dat je dat verdient want zo slecht denk ik nog net niet over je. Als alles goed is ben ik ook dood als dit geluisterd wordt. We zullen ons gesprek over deze tape dan wel in de hel hebben, daar komen we toch allebei terecht na alles wat we hebben gedaan. Ik heb deze tape toch gemaakt omdat jij simpelweg tussen al deze mensen thuishoort. Iets wat je ook wel begrijpt na alles wat je me hebt aangedaan."

"Ik weet nog goed hoe graag je me wel niet wilde helpen in mijn zesde jaar. Je dwong me om verschillende stappen te ondernemen, hoewel ik nog zo tegen je zei dat je je er niet mee moest bemoeien. Toch dwong je me om het juweel te vervloeken en later de drank te vergiftigen. Twee mensen waren bijna dood door mij Severus, maar dat interesseerde je niks. En toen was het moment daar en vermoorde je Perkamentus, hoewel Hermelien me verteld heeft waarom je het deed en al die onzin ben je in mijn ogen nog even schuldig."

Hermelien gaapt kort en wrijft door haar ogen, haar vermoeidheid stijgt met de seconde maar ze is vastbesloten om de tape af te luisteren.

"Je hebt namelijk niemand laten weten dat je niks voor Perkamentus deed, ook al leek dat in je herinneringen wel zo. Hoe zou Voldemort elk jaar zo dichtbij het vermoorden van Harry Potter komen? In het eerste jaar maakte hij gebruik van Krinkel of hoe die vage gast ook heette en daarna begon jij te helpen. Het was niet alleen mijn vader die ervoor zorgde dat de Geheime Kamer open ging door Ginny Wemel dat dagboek te geven, nee jij was er ook. Ik betrapte je toen je sprak over het monster van Zwadderich en hoe hij zou herrijzen en hoe goed dat wel niet was. Toen ik je er meer naar vroeg bekende je dat je had geholpen met het heropenen van de Geheime Kamer. Elk jaar was je erbij Severus als er iets gebeurde en in ons zevende jaar was je het ergste van allemaal."

Hermelien kijkt geschrokken voor zich uit. Onbewust denkt ze aan Harry, hoe naar hij zich moet hebben gevoeld nadat hij dit heeft gehoord.

"Bijna niemand weet dat jij achter elke mishandeling zat, hoe secuur je je straffen besprak met je bestuur en ze liet uitvoeren door anderen. Het waren jouw ideeën om de ouderen te laten oefenen op de jongeren met de meest vreselijkste spreuken. Toch had je altijd tijd om mij wel persoonlijk te straffen. Alle littekens op mijn lichaam hebben hun eigen verhaal en ik denk dat jij wel een kwart van deze littekens hebt veroorzaakt met je straffen. Je verdient het niet hoe ze nu over je praten. Je verdient het niet te weten dat mensen je als een held zien omdat je op Lily Potter was en omdat je altijd trouw was aan Perkamentus. Je bent een klootzak."