Th1rteen R3asons Why • Dramione

Tape 6 - Side B.

Tape 6 - Side B.

"Sommigen denken misschien dat we de meest schokkende tapes wel gehad hebben. Ik bedoel we hebben ondertussen uitgebreid kunnen bespreken hoe mijn ouders mij beide hebben mishandeld, hoe ik verkracht ben door Patty Park, hoe mijn vriendschap als een weddenschap gezien werd en ga maar door. Echter zijn er nog twee tapes over. Alleen is er nog één persoon over. Twee tapes voor één persoon. Er is zoveel te vertellen over haar, zoveel wat iedereen van jullie mag horen aangezien ik het al zolang bekend wil maken. Hermelien, hier is die dan je eigen tape."

Direct drukt Hermelien de tape op pauze. Ze stapt het toilethokje uit en begint met haar wandeling richting buiten. Hoewel ze professor Anderling vertelde dat ze even naar het toilet ging en er zo weer was had ze zich niet kunnen inhouden, ze wist dat ze op één van de tapes stond maar op allebei had ze niet verwacht. Hermelien bedenkt zich dat zelfs nadat Draco zichzelf vermoord heeft hij invloed op haar blijft hebben. Voor tijd met hem heeft ze af en toe haar huiswerk afgeraffeld eerder en nu loopt ze lessen uit voor hem, puur zodat ze zijn stem nog een laatste paar keren kan horen. Hermelien voelt hoe tranen over haar wangen rollen terwijl ze buiten loopt, de wind blaast haar krullende haren door de war maar Hermelien kijkt er niet naar op of om. Het is eindelijk zover bedenkt ze zich, het is eindelijk tijd voor haar tape. Althans de eerste van de twee. Niet begrijpend waarom zij twee tapes waard is loopt Hermelien richting het meer, ze loopt langs het huisje van Hagrid en denkt terug aan het gesprek wat ze gisteren hadden...

"Ik denk dat ik het accepteer Hagrid," had Hermelien aan hem verteld, verbaasd had Hagrid haar aangekeken. "Ik denk dat ik het me eindelijk besef," was ze verder gegaan waardoor ze opnieuw een verbaasde blik kreeg. "Draco is dood. Hij heeft zelfmoord gepleegd," had ze vastgesteld met een strakke stem. Tranen zwollen al op en ze voelde een brok in haar keel op dat moment, toch deed ze er niks aan. Ze hield het niet tegen. Nog voordat Hagrid kon reageren op haar eerdere woorden was ze al in tranen uitgebarsten. "Hij is dood," bleef ze maar snikken.

Hermelien schudt de gedachte van haar af en loopt met stevige passen verder. Ze heeft het geaccepteerd gisteravond, ze beseft zich nu dat Draco echt dood is. Het kan simpelweg niet anders. Hoewel ze de ontkenningsfase nu uit is is ze nog lang niet klaar om de andere feiten te horen. Draco is nog steeds niet gevonden. Ze kan alleen maar vreselijke manieren bedenken met hoe Draco zichzelf vermoord heeft, allemaal pijnlijk en ervoor zorgend dat er niks overbleef van zijn lichaam en niemand hem kon vinden. Hij kan het met magie hebben gedaan of hij moet zichzelf verdronken hebben met zware kettingen zodat zijn lichaam niet gevonden zou worden. Nadat idee komen er alleen maar nog vreselijkere ideeën in haar op. Door de vreselijke ideeën in haar hoofd snikt Hermelien meerdere keren: snikkend komt ze aan bij het meer en gaat ze op het gras zitten. Zonder ook maar een lichtelijke aarzeling drukt ze de tape aan en luistert ze verder naar de stem van Draco, wetend dat dit het moment is waarop ze alles te weten komt.

"Hermelien Griffel, waar the fuck moet ik beginnen. Ik kan iedereen vanuit het niets vertellen wat we hadden of het rustig opbouwen. Hm, meerdere opties. Voordat ik ook maar iets zeg wat je eventueel kut laat voelen,"

Dat doe je al sinds ik deze fucking tapes heb, reageert Hermelien in haar gedachtes op Draco.

"Hermelien, ik hou van je oké?"

Dat ene zinnetje, die woorden zorgen ervoor dat Hermelien daadwerkelijk in tranen uitbarst en zich niet meer kan inhouden. Ze huilt tranen met tuiten en houdt er maar niet mee op. Wanneer ze blijft luisteren naar de tape merkt ze dat ze niet de enige is die aan het huilen is, luid en duidelijk hoort ze Draco ook snikken.

"Ik ook van jou Draco," fluistert Hermelien zachtjes, in eerste instantie heeft ze moeite met het uitbrengen van haar woorden omdat ze maar blijft snikken.