Revenge||Cameron Dallas

R/20

  Kapı telaşla açıldığında içeriye Ela girdi.Gözlerim hızla onun gözleriyle buluştuğunda tekrar telefonun ucundaki Cameron'a seslendim.

''Cameron?''Sesimi duyurmak adına bağırmıştım,fakat yinede bir cevap gelmiyordu.İşin gerçeği telefonu bile kapanmamıştı.

''Cameron,lütfen ses ver.''Sesim titremişti.Kalbim sıkışıyordu ve ellerimde sesim gibi titremeye başlamıştı.Beynim tamamen işlevini yitirmiş gibiydi.'Tanrım,Cameron...''

  Ela daha fazla seyirci kalamayacakmış gibi hızla yanıma geldi.Gözlerindeki korku ve telaş bariz bir şekilde belli oluyordu.

''Tanrı aşkına ne oldu?''

''O...''Gözlerimin yanmaya başladığınu hissedebiliyordum.''O sanırım araba sürüyordu ve biranda fren sesi duyuldu.Sonra...''Derin bir nefes alarak devam etmeye çalıştım.''Sonra kaza yaptı.Sanırım bir arabaya çarptı Ela.Lütfen Nash'i ara.Yalvarırım.''

  Ela duyduklarını biran için hazmedememiş olsada ardından hızla telefonunu almak için odadan çıktı.Ellerimin titremesi artarken,göz yaşlarım çoktan özgürlüğüne kovuşmuştu.

''Lütfen dayan...''

  Telefonu kapatmadan sadece ağladım.Evet,ondan büyük bir intikam istiyordum fakat böyle olamazdı.Ölemezdi,ölmemeliydi.Ne dersem diyeyim onun benim için önemli olduğunu inkar edemezdim.İşin acı tarafıda;ona onun varlığından rahatsız olduğumu söylemiştim.Sonrasında ise Tanrı sanki bana günümü göstermek adına böyle bir şey yapmıştı.Eğer ona bir şey olursa...Tanrım,düşüncesi bile korkunç ve bir o kadar acı vericiydi.

''Lütfen dayan...''

  Ela tekrardan içeriye girdiğinde,hızla yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı.

''Nash'i aradım.Ambulans ve tam olarak nerede olduğunu bilmediklerinden ötürü yer tesbiti için polisi aradı.Şimdi telefonu kapat ve sakin ol.''Ela'nın soğukkanlıymış gibi davranmasına rağmen,aslında öyle olmadığını biliyordum.Gözleri kızarmıştı ve birazdan ağlayacakmış gibi duruyordu.

''Hayır...Kapatamam...''Zar zor söyleyebilmiştim.Telefonu kapatmak istemiyordum.Telefon;o ve benim aramdaki tek bağmış gibi hissediyordum.

  Ela yavaşca elime uzandı ve telefonu almak için hamlede bulundu.Her ne kadar vermemek için dirensemde sonunda alarak kapattı.

''Sakin ol,Cameron iyi olacak.''Sesi pürüzlü çıkmıştı.

   Cevap vermedim.Daha doğrusu veremedim.Beynim olanları algılayamıyordu,belkide algılamak istemiyordu.Hayatım boyunca böyle bir an yaşamamıştım.Benimle konuştuktan hemen sonra kaza geçirmesi...

''Olacak...''Mırıldandım.''O Cameron.Elbetteki iyi olacak.''Sözlerim Ela'dan çok kendimi inandırmak içindi.Şuan tüm bunların birer rüya olması için herşeyi yapabilirdim.

 ''Andromeda...İntikamın halen devam edecekmi?''Ela'nın sorusu üzerine,yavaşca ondan uzaklaşarak yatağa çöktüm.Hayır diyemezdim.O kadar kolay olamazdı.Hayatım onlar yüzünden mafolmuştu ve ben bu kadar çabuk vazgeçemezdim.Ama...Aması vardı işte.

"Ertelerim."Sesim ağlamamdan ötürü pürüzlü çıkmıştı.''O iyileşene kadar ertelerim." Ellerimi yüzüme götürerek sıvazladım.Ela ise tıpkı benim gibi yanıma oturarak beklemeye başladı.Aradan kaç saat geçti bilmiyorum ama sonunda Ela'nın telefonu çaldığında hızla açarak hoparlöre aldı.Ardından ise Nash'in sesi duyuldu.

''Cameron'ın durumu kritik.Şuan yoğun bakımda.**** Hastanesindeyiz."

--------------------------------------------------------------------------------

 Aradan kaç hafta geçti bölüm yayınlamayalı.Normalde okul kapanır kapanmaz yayınlayacaktım fakat acilen köye gitme gibi bir durumumuz oldu ve maalesef köyümde internet çekmiyor.

Bu sefer lafı uzatmayacağım;Hatam varsa şimdiden affedin.Geç geldiği içinde ayriyetten özür dilerim.

Sizleri seviyorum ❤