Revenge||Cameron Dallas

R/13

  Pekala,böyle olacağını bilseydim bugün ona mesaj atmazdım.Şimdi gelse ve ben kapıyı açmasam bile burada olduğumu anlayacaktı.Çünkü bahçedeki birlikte seçtiğimiz beyaz BMW X3'üm sayesinde burada olduğum bariz bir şekilde ortadaydı.

''Aman Tanrım.''Diye kendi kendime söylendim.''Ne yapacağım ben?''

  Onunla konuşmaya kesinlikle hazırdım,kabul.Fakat ona daha fazla acı çektirmeden beni öğrenmesi oldukça kötüydü.

  Hızla masanın üzerindeki evin ve arabamın anahtarını alarak,kapıyı açtım.Ne olursa olsun ben olduğumdan emin olmamalıydı.Tanrıya şükürki,burayı terk ettiğimde evimdeki eşyalar halen burada duruyordu.Böylelikle perdeleri gördüğünde şüphelenmeyecekti.

  Ayakkabılarıma giyerek,siyah düz elbisemi düzelttim ve kenarda duran çantamı alarak,açık kapıdan dışarı çıktım.Kapıyı arkamdan kapatarak,tam arkamı dönecekken O'nu gördüm.

Cameron Dallas'ı.

  Nasıl bu kadar hızlı gelebilmişti,aklım almıyordu.10 dakika bile geçmeden nasıl olurduda,gelebilirdi?

''Andromeda...''İsmimi adeta fısıldadı.Gözlerindeki özlem duygusu kendini bariz bir şekilde ortaya koyuyordu.

  Cevap vermedim ve hızla arabama doğru ilerlemeye başladım.Fakat daha ikinci adımımı atamadan Cameron kolumdan tutarak beni kendine çevirdi.

''Yalvarırım dinle beni.''

 Tutuşundan kurtulmak için kolumu kendime doğru çektim fakat fayda etmedi.

''Beni dinle,yalvarırım dinle.''Sesi acı çekiyor gibiydi.''Seni yeniden kaybedemem.Sen yeniden yanımdayken,olmaz.Sana olan özlemim bu kadar fazlayken izin vermem.''

"Bırak beni."Sinirle tısladım."Senden nefret ediyorum."

"Biliyorum."Acı içinde fısıldadı."Bende kendimden nefret ediyorum.Ama yalvarırım dinle beni.''

''Bırak.''Tekrar ettim.

''Bırakmam.O hataya ikinci kez düşeceğimimi sanıyorsun?''

  Beni kendine biraz daha çekti.Elini havaya kaldırarak,nazikce yüzüme dokundu.Tiksintiyle geri çekilmeye çalıştım.

''Dokunma bana.Midemi bulandırmaktan başka birşey yapmıyorsun.Gözümde dahada küçülmeden defol buradan.Zaten gözümde bir yerin olduğu söylenemez ama.'' Sesimin bu kadar kararlı ve güçlü çıkmasından dolayı kendimle gurur duydum.Asla ihaneti-evet,buda bir tür ihanet sayılırdı- affetmezdim.Sırf aşık diye erkeğin her hatasını affeden kızlardanda asla olamazdım.Erkeğin önünde boynumu eğmezdim,kendimi ezdirmezdim.Bu gurur değildi.Bu yanlızca erkeğin kadından üstün olmadığını,erkeğin kadını istediği gibi kullanamayacağının göstergesiydi.

 Hırsla elinden kurtuldum ve geriye çekildim.

''Defol buradan!Bir daha buraya gelmeyi aklından bile geçirme!''Bağırdım.O ise yanlızca acıyla baktı.Ama umursamadım.Video'yu paylaştığında bende aynı bakışlara sahiptim ve şimdi onunda aynı bakışlara sahip olması beni istemsizce mutlu ediyordu.

''Dinle beni...''Sesi boğuklaştı.Yine umursamadım.

''Asıl sen dinle beni!İstemiyorum diyorum sana!Sen o gün,o videoyu paylaşırken aramızdaki herşeyi bitirdin.Şimdi karşıma çıkıpta hangi yüzle beni dinle diyebiliyorsun!''Sinirim sesimede yansımıştı.Kelimenin tam anlamıyla eğer ağzımdan alev saçabilseydim,şuanda Cameron kül olmuştu.

''Andromeda...''

''Git!'' 

''Andromeda...''

''Git diyorum sana!''

''Yalvarırım dinle...''

''Senin sesini duymaya dahi tahammülüm yok!''

  Sustu.Gözleri dolmaya başlamıştı.Gözlerinin içine derince bakmaya başladım.İçindeki fırtınaları zevkle izledim.

Çektiklerimin aynısı çekeceksin.Hatta daha fazlasını.

''Şimdi git buradan.''Daha sakin bir sesle söyledim.

   Tam bana bir adım atmıştıki,hızla geri çekildim.Ardından ise arkamı dönerek eve koşmaya başladım ve içeri girdim.Kapıyı arkamdan kapatırken derin bir nefes aldım.Biliyordumki oradan uzaklaşmasaydım,gitmeye niyeti yoktu.

----------------------------------------------------------------------------------------

  Normalde bu hikayemin -yanlışlıkla- silinmiş halinde bu açıklamada Whatsapp'a final geliyor yazıyordu ama belirtmek isterimki şuanda Whatsapp zaten final oldu :D

  Birde Andromeda'nın lütfen gurur yaptığını düşünmeyin.Zaten o paragrafta bunun gurur olmadığını belirtmiştim.Andromeda,kendini ezdirmeyen bir kız olacak.Ve sizden bir ricam var.

  Yazacağınız hikayelerdeki kızlarınızı lütfen erkek tarafından ezilen kızlar yapmayın.Emin olun kadınların erkeklerden bir eksiği yok.Bazı kişilerin gurur olarak nitelendirdiği affetmeme ise kişinin kendine saygısından kaynaklanıyor.Hikayelerde esas oğlan kıza hakaret ediyor,yeri geliyor aldatıyor,yeri geliyor DÖVÜYOR!Ve bilin bakalım birkaç bölüm-hatta bölümün sonunda- ne oluyor!Kızımız oğlanı affediyor.Neden?Çünkü onu seviyor ve ona ihtiyacı var.

  Lütfen hikayelerinizde bu konuya dikkat edin.Kadınların erkeklerden hiçbir eksiği yok ve erkek tarafından ezilmemeli.Birçok hikayede kadınları o kadar düşürüyorlarki,sinirden delirdiğim anlar oluyor.Benim hiçbir hikayemde böyle bir olayla karşılaşmayacağınıza söz verebilirim!

Bu arada kadının ezilmediği, kendini özgürce ifade edebildiği,erkeğe muhtaç olmadığı,boyun eğmediği bir hikaye biliyorsanız bana mesaj olarak veya yorum olarak atarmısınız? 

Birde umarım bu metnimden kötü niyet arayanlar olmaz.Hiçbir hikayeyi kötülemiyorum.Yanlızca bu konuda daha hassas olmaları gerektiğini söylemeye çalışıyorum.

Sizleri Seviyorum.