Blood Moon

12

Δεν χρειάστηκε αρκετή ώρα μέχρι να μάθω τα βασικα. Είχε περισσότερη πλάκα απο όσο νόμιζα, ωστόσο προσπαθούσα να μην το δείξω. Ο Πάτρον δεν ήταν τόσο κακός όσο φαινόταν, είχε όλη την καλη διάθεση να μου εξηγήσει πως είχαν τα πράγματα, να μου μάθει τα βασικα και να μου υποδείξει ότι ήταν αναγκαίο ώστε να μην αποκαλυφθώ.

"Είναι σημαντικό να κρατάς τη σκέψη σου μόνο για τον εαυτό σουίτες Πρεπι να την διαφυλαξεις" μου είπε και ακουμπησε το χέρι του στο μέτωπο μου.

"Και πως θα το κάνω αυτο?"

"Λυπάμαι αλλα μόνο εσυ ξέρεις. Το μόνο που μπορω να σου πω είναι ότι για να το καταφέρεις θα πρέπει να θαψεισ τα συναισθήματα σου όσους πιο βαθιά μέσα σου γίνεται."

"Και πως θα τα θαψω?"

"Μα σου είπα μόνο εσυ μπορείς να το βρεις αυτο"

"Καλα και αν δεν τα καταφέρω;"

"Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρεις. Είσαι αρκετά έξυπνη κι ικανή"

"Ωραία και καμία ιδέα στο πως θα τα καταφέρω?"

"Σου είπα, θα πρέπει να θαψεις τα συναισθήματα βαθιά μέσα σου, να μην νιώθεις τίποτα με λίγα λόγια"

Ήταν τόσο σίγουρος ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω, πίστευε σε μένα αλλα εγω πίστευα στον εαυτό μου? Ήξερα ότι θα είναι δύσκολο αλλα όσο και να θέλω άμα κάποιος βρει το κουμπί μου μπορεί να με κάνει πολυ συναισθηματική, και τότε πως θα προστατεψω τον εαυτό μου;

Έκανα λίγα βήματα πιο πέρα, κατευθύνθηκα σε ένα μεγάλο δέντρο και έκατσα κάτω απο την σκιά του. Τότε ο Πάτρον με πλησίασε.

"Αν θέλεις να φύγουμε, σκέψου που θέλεις να πάμε και θα μεταφέρουμε αμέσως εκει"

"Θέλω να παω σπίτι μου"

"Εντάξει πιάσε το χέρι μου"

Σε λίγα δευτερόλεπτα είχα επιστρέψει στο δωμάτιο μου. Η επιστροφή δεν ήταν τόσο επίπονη όσο πριν. Ο Πατρον ήταν μαζι μου και με κοιτούσε σαν να ήθελε να μου πει κάτι αλλα δεν μπορούσε.

"Καλύτερα να παω κάτω, μπορεί να με ψάχνουν" είπα και έδειξαν προς την πόρτα

"Ναι έχει δίκιο και η φίλη σου ανησυχεί αρκετά"

"Πως το ξέρεις;"

"Το νιώθω και εσυ θα έπρεπε να το νιώθεις βασικα είναι αυτο που σου είπα σχετικά με τις σκέψεις σου και όπως φαίνεται ούτε η φιλενάδα σου μπορεί να τις κρύψει"