"เห้ย!!" ผมอุทานออกไปเสียงหลงเมื่อพบกับของในกล่อง
"ในนั้นมีไรอ่ะ แล้วจะตะโกนทำไม"ไอ้เอเรสถามผมก่อนจะพยายามจะชะเง้อหน้ามามองของในหีบ ผมจึงรีบปิดฝาหีบลงทันทีก่อนจะกอดไว้เเน่นเพื่อไม่ให้ใครมาแย่งไป
ของแบบนี้มาอยู่ที่นี้ได้ไง๊!!!
"เอามาให้กูดูนะเว้ย!ในนั้นมันมีอะไร"ไอ้เอเรสพูดเสียงดุ นี่กูอายุมากกว่ามึงนะเห้ย!!
"ไม่!!!"ผมปฎิเสธเสียงแข็งก่อนจะกอดไอ้หีบนั่นแน่นกว่าเดิมเพราะกลัวโดนแย่ง
"กูบอกให้เอามานี่!!"ไอ้เอเรสตะโกนใส่หน้าผมก่อนจะพยายามดึงหีบออกไปจากผม
"อย่ามายุ่งดี้!!นี่มันของๆกูนะ!!"ผมดุมันออกไป มันชะงักเล็กน้อยก่อนจะปล่อยหีบนั้นทันที แล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีตามเดิม
"คนเขาอุตส่าเป็นห่วงดันมาดุกันอีก"ไอ้เรสมันพูดเสียงเรียบปนน้อยใจน้อยๆ
หะ?มันบอกว่าเป็นห่วงผมหรอ?
คงไม่ใช่มั้ง..
"ในกล่องนั้นมีอะไรครับ กิ"ผมหันไปมองเจ้าของเสียงทุ้มนั่น
ไอ้หงอกนี่เอง=_= แหม่ ทำเป็นมาพูดเพราะ มันเดินมาใกล้ผมเรื่อยๆผมจึงเอาหีบนั่นซ่อนไว้ข้างหลัง
"อย่ามายุ่งนะนี่มันไม่ใช่เรื่องของพวกนายซะหน่อย!"ไอ้หงอกหยุดชะงักเล็กน้อยใบหน้าที่ยิ้มเมื่อกลับมาหน้าตายอีกครั้ง ผมนี่ใจหายไปอยู่ตาตุ่มเลย ไอ้หงอกมันเมนไม่มาเรอะ!ทำไมถึงอารมณ์แปรปรวนงี้อ่ะ
หมับ
"โอ๊ย!!"ไอ้หงอกมันคว้าข้อมือบางของผมแล้วบีบไว้แน่นจนแทบหัก ผมทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ ผมหันไปจ้องหน้ามันเขม็งแต่ก็ต้องรีบหลบสายตาที่เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผม
ซะอย่างนั้นแหละ พวกมันจะมีปัญหาอะไรกับผมวะ!ก็แค่หีบใบเดียว..
"กูบอกให้มึงเอามา!!"ไอ้หงอกมันตะโกนลั่นก่อนจะบีบข้อมือผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
"ฮึก...ไม่!!"นี่มันไม่จริงใช่ไหม!!ทำไมจู่ๆน้ำตาที่ไม่เคยไหลมาเป็นปีตอนนี้กลับไหลลินออกมาอย่างไม่ขาดสายล่ะ ผมพยายามกลั้นสะอื้นไว้ แต่ยิ่งกลั้นก็เหมือนจะยิ่งหนึกเข้าไปใหญ่
