2 saattir arabadaydık.Hala gitceğimiz yeri bilmiyordum. Araba ormanın içine girdiğinde Şöföre
-Nereye gidiyoruz söyler misiniz artık?Neden ormanın içine girdik?
Dedim.
Şöför:Geldiğimizde görürsünüz nereye geldiğimizi.
İçimi korku sararken bebeğimi koruma hissiyle ellerim karnımı kavradı.
Defne:Vazgeçtim.Geri dönelim lütfen.
Şöför:Kusura bakmayın.Geri dönemeyiz artık.Büyük emir var.
Dedi ve ellerini sarı saçlarının arasından geçirdi.Sonunda araba duruduğunda şöför inmeden kapımı açarak koşmaya başladım.Uzun beyaz elbisem koşmama engel olsada elbisemin eteğini tutarak koşmaya devam ettim.Arkamdan gelen
-Hey nereye gidiyorsun !!
bağırışını duymazdan geliyordum.Nefes nefese kaldığımda yürüyemiyeceğimi anladım.Durmak zorunda kaldığımda koluma değen soğuk ellerle gözlerim büyürken o tarafa dönmemle yine o şöförü gördüm.Burnuma bir bez parçası değdirdiğinde direnmeye çalışsamda gözlerim kapanmaya başladı.
Yarım saat sonra:
Gözlerimi açtığımda bulanık görüyordum.Net görmeye başladığımda bir depoda olduğumu anlayabilmiştim.İçerisi zifiri karanlıktı.Kulağıma gelen topuklu ayakkabı sesiyle yaklaşanın bir kadın olduğunu anlamam zor olmadı.
-Kimsin ?Neden kaçırdın beni?!
Diye bağırmamla elinde fener tutan kadının Yasemin olduğunu görmemle
-Niye beni kaçırdın?!Ne olur bebeğime bir şey yapma.
Diye yalvarmaya başladım.Ellerim ve ayaklarım bağlıydı.Yanıma gelerek yüzüme tokat attı.
Yasemim:Göreceksin gününü!!Sen Ömerle bizim ayrılmamıza neden oldun!!
Diyerek tokat atınca benim tek diyebildiğim şey ise
-Lütfen bebeğime bir şey yapma!!!Yalvarırım.
Diyerek bağırmaktı.Korku bütün vücudumu ele geçirmişken tek düşündüğüm bebeğimdi.Annelik böyle birşeydi demek ki .Yavrusunu daha kucağına almadan onu korumak istemek,onu bütün kalbinle sevmek,Onu kendinden çok düşünmek... Deponun kapısının gıcırtı ile açılmasıyla oraya bakmaya başladım.Yasemin ise adamlara bakarak
-Bebek düşene kadar dövmekten beter edin.
Dedi ve siyah kadife olduğunu fark ettiğim sitilettolarıyla ses çıkararak depodan çıktı.Adamlardan biri bana doğru gelerek tokat attı.Sonra diğer adam sandalyeye tekme atarak sandalyeyi devirdi ve benim yere düşmemi sağladı.
-Lütfen bebeğime birşey yapmayın ne olur?!
Yalvarışlarıma kulak asmıyorlardı.Adamların ikiside karnıma ve yüzüme tekme atmaya başladılar.
Yarım saat sonra:
Artık aldığım darbelerden dolayı karnıma ağrı saplanıyordu.Kafamı zorlukla hareket ettirdiğimde bacaklarım arasındaki kanı görmemle gözyaşlarım boşalıyor ve hıçkırarak ağlıyordum.Bembeyaz elbisem kan lekesi olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevgili Okurlarım Bölüm sonu. Nasıl buldunzu bölümü ?Sizce bebek ölcek mi?! DieAnotherDay(DenizGven487)
