Love in Dream

Chapter 22 - Moment ko to!

*morning (umaga nung naunang chapter)

(khyllie's POV)

it's monday morning at eto ako, nag lalakad papasok na ng gate ng school. It's 7:20, 10 mins na lang at may class na ako.

Pero bakit ang wired? Pinag titinginan ako ng mga tao tapos magbubulungan. Anong bang meron? O baka naman assuming lang ako na ako yung pinag uusapan nila? haay....

"grabe, kala ko pa naman mahinhin yan"

"malandi pala yan ehh"

"may tinatagong baho pala yan"

Yan yung mga naririnig kong bulungan. Bulungan pa ba yun? Ang lalakas ehh. Sino ba yung malandi? Ako ba? Pero kung ako, ano namang ginawa ko?

Nag patuloy nalang ako sa paglalakad papuntang room pero pag pasok ku nang room, ganun din ang mga naririnig ko. May pinag kakaguluhan sila sa laptop nung classmate namin. Tapos nung may nakakita saakin na classmate ko nag si piglasan naman sila at nagsi balik sa upuan. Wala pa namang prof ahh bakit nagsitahimikan tong mga 'to?

Naupo nalang ako sa upuan ko tapos maya-maya ay may nag txt, si Cedric. Kaya syempre tinignan ko.

From Cedric:

Wag mo silang pakinggan, di ka di ka nila kilala. sorry

Huh? ano daw? At bakit nga pala wala pa yung kumag na iyon? mag ti-time na ahh.

At ayan na nga ang prof namin sa first subject. San na kaya yun?

Katamad naman tong subject na to. ayaw ko talaga ng Math pang kay Theya lang to ehh. hahaha

Ayun next subject na pero wala pa din si Cedric. Eh bakit ko ba kasi hinahanap yun? hahaha

nagulat nalang ako nang lapitan ako ni Jen pag tapos nung 2nd subject namin.

"girl, may ipapakita ako saiyo, we know na hindi ka naman talaga ganito, we try ti hide to you kaso napagisip namin na may karapatan kang malaman 'to. Here take a look." -Jen

Tapos pinakita nya sakin yung laptop nya na kanina ay pinagkakaguluhan.

And I was shock. What is this effin article? Hindi ako malandi!

Tinignan ko si Jen, yung mukha nya parang nag aalala, ganun din ang sa mga classmate ko.

"Khyllie, we know na hindi ka ganyan at biruan nyo lang ni Cedric yun. Wag mo nalang  pansinin" sabi ng isa kong classmate

"wag pansinin? masakit!" yun nalang ang nasabi ko at tuluyan na akong naiyak. Ano bang ginawa ko? bakit may ganitong article? Huhuhuhu

Tumayo ako at akmang aalis na pero biglang kumalabog ang pinto at iniluwa nito ang pawis at humahangos na si Cedric.

"KHYLLIE" Sigaw nya

Pero di ko sya pinansin, ang gusto ko lang ang lumayo sa mga tao lalo na kay Cedric, kung di dahil sa kanya tahimik lang ang buhay ko. Kaya naman tumakbo ako, lumabas ako sa kabilang pinto. Alam kong hinahabol nya ako pero di ko sya pinapansin. rinig ko din ang mga bulungan ng mga tao, mga taong mapang husga.

Di ko alam kung saan ako pupunta, basta tumatakbo ako at hinahabol ako ni Cedric, tinatawag nya ako, alam ko din na nakasunod saamin sila Layra pero wala akong pake, gusto ko umalis sa lugar na ito. Dinala ako ng mga paako sa garden, sa madalas na tambayan namin at nakita ko si Theya, kasama nya si Klein, alam ko na alam nya na din ang chismis. Sinalubong nya ako ng yakap at hinayaan ako na umiyak sa balikat nya. Ganyan si Theya, hahayaan ka nyang umiyak pero ipaparamdam nya na andyan lang sya, ganyan ang mga kaibigan ko, maiingay pero alam nila kung kelan sila tatahimik at yayakapin ka nila para i-comfort.